.
Με την ευκαιρία της συζήτησης και παρουσίασης της Δευτέρας, δημοσιεύω εδώ ένα στιγμιότυπο όπως είναι καταχωρημένο στο βιβλίο στις σελίδες 261-263 και αφορά στις πρώτες επαφές της νέας τότε διοίκησης Χρονόπουλου με το εργοστάσιο Λιπασμάτων.
(Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο όπως και τα 11 συνολικά τέτοια επεισόδια που περιέχονται στο βιβλίο.)
23 Μαΐου 1991:
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΕΕΧΠ&Λ
Είμαστε στους πρώτους μήνες της νέας διοίκησης και πρώτης θητείας Χρονόπουλου στη Δραπετσώνα. Η διοίκηση που έχει αναλάβει από την 1η Ιανουαρίου ’91 τον Δήμο έχει στο πρόγραμμά της την ανάπλαση αλλά θέλει να δει πως βλέπουν το ζήτημα στην εταιρεία λιπασμάτων που είναι η μεγαλύτερη και με τους περισσότερους εργαζόμενους βιομηχανία της περιοχής. Πριν καν ανατεθεί στην ΑΝΔΗΠ η μελέτη για την ανάπλαση (πολεοδομική και οικονομική ανασυγκρότηση) της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας- Κερατσινίου, έγινε στις 23 Μαΐου 1991 μια πολύ κρίσιμη συνάντηση στο γραφείο του Δημάρχου με τους εκπροσώπους της εταιρείας Λιπασμάτων (τότε ΑΕΕΧΠ&Λ). Παρευρίσκονταν δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις και μεταξύ άλλων οι Χρονόπουλος, Μπεάζογλου, Τουλουμτζής, Χατζησταυράκης κλπ. Ο Ν.Χατζόπουλος, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, ήρθε αλλά έφυγε νωρίς. Να σημειώσω εδώ ότι είχε προηγηθεί αυτής της κρίσιμης συνάντησης μια άλλη επίσκεψη εκπροσώπων της ΑΕΕΧΠΛ στο Δημαρχείο στις 20 Φεβρουαρίου. Αυτή είχε χαρακτηριστεί εθιμοτυπική συνάντηση και ήταν και πάλι παρόντες σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις. Μπήκαν και τότε προς την εταιρεία κάποια ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της αλλά δεν δόθηκαν απαντήσεις αφού οι εκπρόσωποι του εργοστασίου επιφυλάχτηκαν να πουν τις απόψεις τους στο μέλλον.
Όταν έγινε η κρίσιμη συνάντηση στις 23 Μαΐου οι εκπρόσωποι της εταιρείας ήταν σαφείς στις τοποθετήσεις τους κι έτοιμοι να δώσουν απαντήσεις καθώς τα ερωτήματα είχαν τεθεί ήδη από τον Φεβρουάριο. Από την πλευρά της ΑΕΕΧΠΛ ήρθαν οι Χιώτης (διευθυντής του εργοστασίου), Λοΐζος (διευθυντής παραγωγής) και Μιχαηλίδης (προϊστάμενος). Ο Δήμος είχε ζητήσει να έρθουν εκπρόσωποι της ιδιοκτησίας της ΑΕΕΧΠΛ, αλλά μετά τη δολοφονία του Αθανασιάδη από την 17 Νοέμβρη υπήρχε πρόβλημα στην κεφαλή του εργοστασίου. Έτσι στη συνάντηση ήρθαν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας για να συζητήσουν με τους εκπροσώπους του Δήμου.
Η συζήτηση περιστράφηκε στο μέλλον της εταιρείας όπως το βλέπουν εκείνοι και εμείς (ο Δήμος). Μπήκαν όλα τα θέματα. Η δική μου ερώτηση ήταν σαφής: «πως θα έβλεπαν το θέμα της αλλαγής χρήσεων του χώρου που θα απέφερε κέρδη σε μια εταιρεία που κινδύνευε να γίνει προβληματική μετά την απελευθέρωση των τιμών του λιπάσματος που είχε αποφασιστεί από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητας και την ελληνική κυβέρνηση;» Εκείνοι τους ήταν κατηγορηματικοί στην άρνησή τους. Γνωρίζανε τα προβλήματα, είχαν υπ’ όψη τους την επερχόμενη απελευθέρωση των τιμών λιπασμάτων αλλά αυτό δεν τους επηρέαζε.
Μας δήλωσαν λοιπόν πως ο μόνος σχεδιασμός της εταιρείας ήταν η παραμονή της στον χώρο της Δραπετσώνας και ότι δεν συζητούσαν για χρονοδιαγράμματα απομάκρυνσης τα οποία τα απέρριπταν κάθετα. Για το μέλλον τους στις νέες συνθήκες σκόπευαν να εξετάσουν το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της λιπασματοβιομηχανίας που προωθούσε τότε η κυβέρνηση αλλά εν πάση περιπτώσει θα προχωρούσαν για να τα βγάλουν πέρα έστω και μόνοι τους. Για το γυαλάδικο είπαν πως θα σταματούσε να δουλεύει γιατί είχαν πολύ μεγάλο στοκ κι έπρεπε να το προωθήσουν ενώ αρνήθηκαν ακόμα και τη διέλευσή μας μέσα από τις εγκαταστάσεις του για να δούμε τον τάφο του Θεμιστοκλή που βρισκόταν μέσα στο εργοστάσιο κοντά στην παραλία.
Ήταν κατηγορηματικοί στις αρνήσεις τους και είπαν όχι σε όλα. Αρνήθηκαν ακόμα και μια βοήθεια οικονομική προς τον Δήμο όταν το θέμα τέθηκε από κάποιον από τους παρευρισκόμενους. Ήταν αντίθετοι στο να πληρώσουν ειδικό τέλος (του Ν. 1080/80) που θα ήταν ανταποδοτικού χαρακτήρα για να μειώνει κάπως την υποβάθμιση της πόλης από την παρουσία τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι έφεραν προσκόμματα και αρνήσεις ακόμα και στο αίτημα για λειτουργία των εγκαταστάσεων της Εκάλης που ανήκαν στην ΑΕΕΧΠΛ και είχαν δοθεί παλιότερα στον Δήμο για να φτιάχνει εκεί κατασκηνώσεις για τους δημότες του, για τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Ήταν υπεροπτικοί και αποφασισμένοι να αρνηθούν ο,τιδήποτε θα πρότεινε ο Δήμος.
Η στάση αυτή των υπευθύνων των Λιπασμάτων έσβησε κάθε ενδεχόμενη διάθεση από τους δημοτικούς παράγοντες και τις παρατάξεις να δουν το θέμα των εργοστασίων κάπως διαλλακτικά. Και το επόμενο βήμα που έμενε για τον Δήμο ήταν η ανάθεση της μελέτης για την Ανάπλαση. Και να είχε κανείς αντιρρήσεις για τη χρησιμότητά της, η συνάντηση με τους εκπροσώπους της ΑΕΕΧΠΛ παραμέρισε κάθε επιφύλαξη.
Με την ευκαιρία της συζήτησης και παρουσίασης της Δευτέρας, δημοσιεύω εδώ ένα στιγμιότυπο όπως είναι καταχωρημένο στο βιβλίο στις σελίδες 261-263 και αφορά στις πρώτες επαφές της νέας τότε διοίκησης Χρονόπουλου με το εργοστάσιο Λιπασμάτων.
(Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο όπως και τα 11 συνολικά τέτοια επεισόδια που περιέχονται στο βιβλίο.)
23 Μαΐου 1991:
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΕΕΧΠ&Λ
Είμαστε στους πρώτους μήνες της νέας διοίκησης και πρώτης θητείας Χρονόπουλου στη Δραπετσώνα. Η διοίκηση που έχει αναλάβει από την 1η Ιανουαρίου ’91 τον Δήμο έχει στο πρόγραμμά της την ανάπλαση αλλά θέλει να δει πως βλέπουν το ζήτημα στην εταιρεία λιπασμάτων που είναι η μεγαλύτερη και με τους περισσότερους εργαζόμενους βιομηχανία της περιοχής. Πριν καν ανατεθεί στην ΑΝΔΗΠ η μελέτη για την ανάπλαση (πολεοδομική και οικονομική ανασυγκρότηση) της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας- Κερατσινίου, έγινε στις 23 Μαΐου 1991 μια πολύ κρίσιμη συνάντηση στο γραφείο του Δημάρχου με τους εκπροσώπους της εταιρείας Λιπασμάτων (τότε ΑΕΕΧΠ&Λ). Παρευρίσκονταν δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις και μεταξύ άλλων οι Χρονόπουλος, Μπεάζογλου, Τουλουμτζής, Χατζησταυράκης κλπ. Ο Ν.Χατζόπουλος, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, ήρθε αλλά έφυγε νωρίς. Να σημειώσω εδώ ότι είχε προηγηθεί αυτής της κρίσιμης συνάντησης μια άλλη επίσκεψη εκπροσώπων της ΑΕΕΧΠΛ στο Δημαρχείο στις 20 Φεβρουαρίου. Αυτή είχε χαρακτηριστεί εθιμοτυπική συνάντηση και ήταν και πάλι παρόντες σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις. Μπήκαν και τότε προς την εταιρεία κάποια ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της αλλά δεν δόθηκαν απαντήσεις αφού οι εκπρόσωποι του εργοστασίου επιφυλάχτηκαν να πουν τις απόψεις τους στο μέλλον.
Όταν έγινε η κρίσιμη συνάντηση στις 23 Μαΐου οι εκπρόσωποι της εταιρείας ήταν σαφείς στις τοποθετήσεις τους κι έτοιμοι να δώσουν απαντήσεις καθώς τα ερωτήματα είχαν τεθεί ήδη από τον Φεβρουάριο. Από την πλευρά της ΑΕΕΧΠΛ ήρθαν οι Χιώτης (διευθυντής του εργοστασίου), Λοΐζος (διευθυντής παραγωγής) και Μιχαηλίδης (προϊστάμενος). Ο Δήμος είχε ζητήσει να έρθουν εκπρόσωποι της ιδιοκτησίας της ΑΕΕΧΠΛ, αλλά μετά τη δολοφονία του Αθανασιάδη από την 17 Νοέμβρη υπήρχε πρόβλημα στην κεφαλή του εργοστασίου. Έτσι στη συνάντηση ήρθαν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας για να συζητήσουν με τους εκπροσώπους του Δήμου.
Η συζήτηση περιστράφηκε στο μέλλον της εταιρείας όπως το βλέπουν εκείνοι και εμείς (ο Δήμος). Μπήκαν όλα τα θέματα. Η δική μου ερώτηση ήταν σαφής: «πως θα έβλεπαν το θέμα της αλλαγής χρήσεων του χώρου που θα απέφερε κέρδη σε μια εταιρεία που κινδύνευε να γίνει προβληματική μετά την απελευθέρωση των τιμών του λιπάσματος που είχε αποφασιστεί από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητας και την ελληνική κυβέρνηση;» Εκείνοι τους ήταν κατηγορηματικοί στην άρνησή τους. Γνωρίζανε τα προβλήματα, είχαν υπ’ όψη τους την επερχόμενη απελευθέρωση των τιμών λιπασμάτων αλλά αυτό δεν τους επηρέαζε.
Μας δήλωσαν λοιπόν πως ο μόνος σχεδιασμός της εταιρείας ήταν η παραμονή της στον χώρο της Δραπετσώνας και ότι δεν συζητούσαν για χρονοδιαγράμματα απομάκρυνσης τα οποία τα απέρριπταν κάθετα. Για το μέλλον τους στις νέες συνθήκες σκόπευαν να εξετάσουν το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της λιπασματοβιομηχανίας που προωθούσε τότε η κυβέρνηση αλλά εν πάση περιπτώσει θα προχωρούσαν για να τα βγάλουν πέρα έστω και μόνοι τους. Για το γυαλάδικο είπαν πως θα σταματούσε να δουλεύει γιατί είχαν πολύ μεγάλο στοκ κι έπρεπε να το προωθήσουν ενώ αρνήθηκαν ακόμα και τη διέλευσή μας μέσα από τις εγκαταστάσεις του για να δούμε τον τάφο του Θεμιστοκλή που βρισκόταν μέσα στο εργοστάσιο κοντά στην παραλία.
Ήταν κατηγορηματικοί στις αρνήσεις τους και είπαν όχι σε όλα. Αρνήθηκαν ακόμα και μια βοήθεια οικονομική προς τον Δήμο όταν το θέμα τέθηκε από κάποιον από τους παρευρισκόμενους. Ήταν αντίθετοι στο να πληρώσουν ειδικό τέλος (του Ν. 1080/80) που θα ήταν ανταποδοτικού χαρακτήρα για να μειώνει κάπως την υποβάθμιση της πόλης από την παρουσία τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι έφεραν προσκόμματα και αρνήσεις ακόμα και στο αίτημα για λειτουργία των εγκαταστάσεων της Εκάλης που ανήκαν στην ΑΕΕΧΠΛ και είχαν δοθεί παλιότερα στον Δήμο για να φτιάχνει εκεί κατασκηνώσεις για τους δημότες του, για τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Ήταν υπεροπτικοί και αποφασισμένοι να αρνηθούν ο,τιδήποτε θα πρότεινε ο Δήμος.
Η στάση αυτή των υπευθύνων των Λιπασμάτων έσβησε κάθε ενδεχόμενη διάθεση από τους δημοτικούς παράγοντες και τις παρατάξεις να δουν το θέμα των εργοστασίων κάπως διαλλακτικά. Και το επόμενο βήμα που έμενε για τον Δήμο ήταν η ανάθεση της μελέτης για την Ανάπλαση. Και να είχε κανείς αντιρρήσεις για τη χρησιμότητά της, η συνάντηση με τους εκπροσώπους της ΑΕΕΧΠΛ παραμέρισε κάθε επιφύλαξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου