ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΗΜΕΡΙΔΑ

ΘΕΜΑ: Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης, Στρατηγική του Δήμου
Διοργάνωση Ημερίδας για το θέμα.

Πιστεύω πως σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους υπάρχει τον τελευταίο καιρό έντονος προβληματισμός σχετικά με την αστική εξέλιξη και ανάπτυξη και τις οικολογικές συνέπειες των ενεργειών μας σε σχέση με το περιβάλλον. Οι πυρκαγιές του καλοκαιριού που συμπλήρωσαν την καταστροφή της Πεντέλης και κατέστρεψαν την Πάρνηθα και μεγάλο μέρος του Υμηττού, η εν συνεχεία καταστροφή μεγάλου μέρους της χλωρίδας της πατρίδας μας, οι παγκόσμιες κλιματικές αλλαγές των οποίων τις πρώτες συνέπειες ήδη βιώνουμε και η συνεχιζόμενη καταστροφή του αστικού περιβάλλοντος στο λεκανοπέδιο, προβάλουν πιο έντονα την ανάγκη να αποκτήσουν οι πόλεις μας περισσότερο πράσινο και να καλύπτουμε τη γη με όλο και λιγότερο τσιμέντο.

Στα πλαίσια αυτά το μέλλον της βιομηχανικής ζώνης της περιοχής Δραπετσώνας-Κερατσινίου πρέπει να κοιταχτεί εκ νέου είτε για την επιβεβαίωση είτε για τη διόρθωση της μέχρι σήμερα πορείας μας.
*** Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι προτάσεις τις οποίες υπερασπίζεται μέχρι σήμερα ο Δήμος έχουν διαμορφωθεί το 1991-92, τον καρό δηλαδή που η περιοχή αυτή ανήκε σε ιδιώτες όπως ο Μποδοσάκης και ο Τσάτσος και οι όποιες προτάσεις γίνονταν τότε έπρεπε να δίνουν κίνητρα σε αυτούς τους ιδιώτες για καλύτερη αξιοποίηση της περιουσίας τους με τρόπο που η αλλαγή και την πόλη θα ευνοούσε αλλά και ευδιάκριτα κέρδη σε αυτούς θα προσπόριζε.
*** Οι αποφάσεις του Οργανισμού της Αθήνας του 1996 λήφθηκαν με βάση τις προτάσεις του Δήμου όπως είχαν διατυπωθεί στη Μελέτη της ΑΝΔΗΠ και προέβλεπαν συντελεστή δόμησης 0.4 και εισφορά σε γη του 50% της έκτασης. Από τότε έγιναν προσπάθειες από τις κατά καιρούς κυβερνήσεις [του ΠαΣοΚ το 2003 και της ΝΔ στη συνέχεια] για να χειροτερέψουν αυτοί οι όροι με καθορισμό μεγαλύτερων ακόμη Συντελεστών Δόμησης και περιορισμό του πρασίνου.
*** Η Παμπειραϊκή Επιτροπή για την Ανάπλαση δέχτηκε τις ρυθμίσεις του 1997 σαν μια βάση για κοινή δράση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι αυτές οι ρυθμίσεις θα εξασφαλίζουν τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου και πλήρη απελευθέρωση των ακτών, πράγμα που γίνεται αμφιλεγόμενο με τον τρόπο που πάει να ολοκληρωθεί η μελέτη του Δήμου.
Η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής:
· Η κυβέρνηση δια του ΟΛΠ και του ΥΕΝ επιδιώκει αξιοποίηση του χώρου προς όφελος του λιμανιού. Η Εθνική Τράπεζα ζητά ΣΔ 0.6 κατά μέσο όρο που σημαίνει οικοδόμηση σχεδόν κοντά στο 1.8 στην οικοδομήσιμη επιφάνεια δηλαδή πλήρη τσιμεντοποίηση της περιοχής.
· Η Δημοτική Αρχή που τείνει να δεχτεί τις ρυθμίσεις του 1997 [ΣΔ 0.4 και εισφορά 60%] επιμένει να δέχεται την ένταξη των διατηρητέων στην εισφορά σε γη με αποτέλεσμα να χάνονται για την πόλη 24 στρέμματα πρασίνου και να χαρίζονται 17.000 τ.μ. κτισμένου χώρου στην Εθνική Τράπεζα.
· Οι κοινωνικοί φορείς προβάλουν το αίτημα για περισσότερο πράσινο ξεκινώντας από το απόλυτο πάρκο που προβάλουν εξωκοινοβουλευτικές ομάδες, το πάρκο με πολιτιστικές και ψυχαγωγικές και μόνο δραστηριότητες που προβάλουν τα κόμματα της Αριστεράς [από πέρσι το ΚΚΕ και από καιρό επίσης και ο Συνασπισμός] ενώ στον χορό μπήκε και η Νομαρχία που δηλώνει πως αντιτάσσεται στην τσιμεντοποίηση και θέλει μητροπολιτικό πάρκο. Η Παμπειραϊκή Επιτροπή προβάλει επίσης το Μητροπολιτικό Πάρκο σαν στόχο της.
· Σε όλες τις παρατάξεις υπάρχει προβληματισμός σχετικά με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Με βάση το παραπάνω σκηνικό και τη σοβαρότητα του θέματος και πριν δημιουργηθούν τετελεσμένα που θα διχάσουν τον λαό και τις κοινωνικές δυνάμεις που τον εκπροσωπούν, νομίζω πως είναι αναγκαίο να γίνει μια ζύμωση και μια ανταλλαγή απόψεων που θα διαμορφώσει το αναγκαίο κλίμα συναίνεσης και θα μπολιάσει όλους με καινούριες ιδέες και καθαρότερες σκέψεις.

*** Με δεδομένο ότι η τελική κρίση ανήκει στη Δραπετσώνα και τους φορείς της και ότι η όποια τελική απόφαση για το θέμα θα είναι απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας, και
*** Με ζητούμενο επίσης ότι το Δημοτικό μας Συμβούλιο δεν πρέπει να αφεθεί να γίνει ουραγός και ακόλουθος των εξελίξεων αλλά να έχει αυτό την απόλυτη πρωτοβουλία πάνω στο θέμα
Προτείνω:
· Να οργανωθεί μια Ημερίδα [ή και διημερίδα αν χρειαστεί] με οργανωτή τον Δήμο Δραπετσώνας ή την Επιτροπή Ανάπλασης και με θέμα την «Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου» μέσα στο β’ δεκαπενθήμερο του Μαρτίου του 2008. Νομίζω πως 2 μήνες είναι αρκετοί για να ληφθεί η απόφαση και να οργανωθεί σωστά η εκδήλωση. Πάντως η Ημερίδα-Διημερίδα πρέπει να διεξαχθεί πριν από την έγκριση της μελέτης του γραφείου Κλουτσινιώτη.
· Στην Ημερίδα να κληθούν και να καταθέσουν απόψεις όλοι οι φορείς, Περιφέρεια, Νομαρχία, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΕΝ, ΟΡΣΑ, Δήμοι Δραπετσώνας, Κερατσινίου, Πειραιά [και ενδεχομένως Πέραμα- Νίκαια- Κορυδαλλός], Βουλευτές, Κόμματα, τοπικές παρατάξεις, κοινωνικοί φορείς και κινήματα πολιτών κλπ. Όλοι θα πρέπει να καταθέσουν τις απόψεις τους και να μετάσχουν σε ένα ελεύθερο διάλογο ώστε να διατυπωθούν οι προτάσεις, να ζυμωθούν απόψεις, να διαμορφωθεί ένα πολιτικό κλίμα και να ακουστούν οι δυσκολίες και τα πλεονεκτήματα της κάθε πρότασης.
· Μετά από αυτά, θα μπορεί η Επιτροπή Ανάπλασης να γνωμοδοτήσει και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου να αποφανθεί οριστικά για το τι μέλει γενέσθαι για τον χώρο αυτό που είναι η ελπίδα και το μέλλον μας. Ας σημειωθεί ότι οι δύο προηγηθείσες Ημερίδες για το θέμα [το 1996 και το 2000] απέδωσαν ικανοποιητικά για την εποχή τους αποτελέσματα.

Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Η Κυβέρνηση θέλει να θέσει το Δήμο στο περιθώριο!

ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

Ένα χρόνο πριν, στο ξεκίνημα σχεδόν της θητείας της δημοτικής αρχής ένα ρεπορτάζ στη τηλεόραση έδειχνε τους Υπουργούς της Κυβέρνησης ΥΠΕΧΩΔΕ κ.Σουφλιά και ΥΕΝ κ.Κεφαλογιάννη να κάνουν κάποιες δηλώσεις καθισμένοι σε ένα στρογγυλό τραπέζι με τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας κ.Αράπογλου σε πρώτο πλάνο και με φόντο στο βάθος τους ελάχιστα διακρινόμενους νυν και πρώην δημάρχους Δραπετσώνας τον κ.Χρυσό και τον κ.Χρονόπουλο και άλλους συμβούλους.

Εκεί δήλωσαν πως η Κυβέρνηση θα φτιάξει εμποροναυτιλιακό κέντρο στη περιοχή των Λιπασμάτων, θα γίνουν και κατοικίες και γραφεία, και πως το πρόγραμμα θα ξεκινήσει σε 1,5 περίπου έτος από σήμερα. Μίλησε ο ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς, μίλησε και ο τότε ΥΕΝ κ. Κεφαλογιάννης. Τα λόγια έμειναν να αποκαλύπτουν προθέσεις παρ’ όλο που πράξεις –ως συνήθως– δεν έγιναν και η αδράνεια επικράτησε.

Μπορεί η πρώτη τετραετία της ΝΔ να κύλησε χωρίς να γίνει τίποτα στο θέμα της Ανάπλασης, όμως στο μεταξύ η κυβέρνηση έδειξε πως θέλει να πάρει το θέμα στα χέρια της και να καπελώσει κανονικά τον Δήμο. Έχει τα σχέδιά της, που είναι σχέδια της Εθνικής Τράπεζας και όχι των τοπικών φορέων, και θέλει να ξεμπερδεύει με κάθε αντίδραση με κάθε τρόπο. Και το έδειξε αυτό και σε επόμενες φάσεις, όπου φάνηκε πως δεν υπολογίζει σοβαρά την αντίσταση των τοπικών φορέων, των κοινωνικών δυνάμεων και του Δήμου.

Τι σημασία έχουν όλα αυτά για τη ζωή μας; θα έλεγε κάποιος… Πολλή μεγάλη και για μας και τα παιδιά μας είναι η απάντηση. Η περιοχή της Ανάπλασης, Λιπάσματα, Τσιμεντάδικο, Μόμπιλ και ΒΡ, μπορεί να γίνει πνεύμονας πρασίνου και αναψυχής και να ανεβάσει πάρα πολύ ψηλά ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ενώ παράλληλα μπορεί να ανεβάσει πολύ ψηλά και ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΓΗΣ αλλάζοντας έτσι ουσιαστικά ,και ριζικά προς το καλύτερο την πόλη μας. Αν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε ένα χωριό, με όλα τα αρνητικά του περιθώριου και χωρίς κανένα από τα θετικά της εξοχής και του καθαρού αέρα, πρέπει να το καταλάβουμε ότι ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ από τον χαρακτήρα, το είδος και την έκταση που θα έχει αυτή η Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης.

Τι κάνουμε από εδώ και πέρα; Η Παμπειραϊκή Επιτροπή αντέδρασε πρώτη και αντέδρασε σωστά ματαιώνοντας την προσπάθεια που έγινε από πλευράς μελετητών ή και της προηγούμενης διοίκησης να χαριστούν συντελεστές δόμησης γύρω στο 0.70 που θα σήμαιναν οικοδομήσιμες περιοχές με συντελεστές γύρω στο 1.3, δηλαδή τσιμέντο και μπετόν παντού. Το δημοτικό συμβούλιο ακολούθησε μέχρις ένα σημείο αν και υπάρχει από την Διοίκηση του Δήμου μια επιμονή να συμπεριληφθούν μέσα στην εισφορά σε γη και τα διατηρητέα των Λιπασμάτων με αποτέλεσμα να μειώνεται ο ελεύθερος χώρος πρασίνου κατά 23 στρέμματα και να κτίζονται στον χώρο αυτό 15.000 επί πλέον τετραγωνικά νεόκτιστων σπιτιών και γραφείων. Αν τα διατηρητέα μείνουν στην ιδοκτησία των Λιπασμάτων δεν θα κτιστούν τα 15χιλ. τ.μ. και θα κερδηθούν 23 στρέμματα πρασίνου ενώ τα ίδια τα διατηρητέα μόνο για κοινωφελείς χρήσεις θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι έτσι αν μείνουν στην Εθνική Τράπεζα δεν θα μπορούν να οικοδομηθούν.

Η Αριστερά με όλες τις εκδοχές της, ΚΚΕ και ΣΥΝ αλλά και αριστερές ομάδες πρωτοβουλίας, προτείνουν να μείνει ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο χώρος σαν πράσινο και για δραστηριότητες πολιτισμού και αναψυχής. Είναι μια πρόταση που βλέπει προς το μέλλον σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο και ελάχιστους ελεύθερους χώρους. Είναι και η μοναδική ελπίδα για τη δημιουργία ενός πραγματικού Μητροπολιτικού Πάρκου που ήταν πάντα ο στόχος των κοινωνικών φορέων.
Παλιά, τη δεκαετία του 1990, οι χώροι ανήκαν σε ιδιώτες και υπήρχαν εργοστάσια εν λειτουργία, έτσι προέκυψαν προτάσεις για συντελεστές δόμησης 0.4 και χρήσεις πολεοδομικού κέντρου. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά. Ένα ισχυρό ρεύμα φαίνεται να αναπτύσσεται με κινηματικό χαρακτήρα το οποίο βλέπει αυτή την ανάγκη και προσπερνά ακόμα κι αυτήν ακόμα την Παμπειραϊκή Επιτροπή σε ριζοσπαστισμό. Είναι η ελπίδα για το αύριο. Με αγώνες και οργάνωση, ίσως υπάρχει ελπίδα!

Θα παρακολουθήσουμε το θέμα και θα σας ενημερώνουμε. Γιατί πρόκειται για το πιο σημαντικό ζήτημα της πόλης μας και του μέλλοντός μας.
.
.
.
ΑΡΘΡΟ
από το περιοδικό "Η ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ΣΗΜΕΡΑ".
.
.
Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ

Η Ανάπλαση της Δραπετσώνας, που είναι το μέλλον αυτής της πόλης και των κατοίκων της, ξεκίνησε το 1993 με τις καλύτερες προϋποθέσεις, και αφού διέγραψε μια πορεία ανοδική ως το 2000 περίπου, έφτασε σήμερα σε μια κατάσταση όπου τα συμφέροντα χορεύουν και το αύριο της πόλης είναι αμφίβολο. 15 χρόνια μετά η δική μας ανικανότητα, τα τραπεζικά και άλλα συμφέροντα, η κυβερνητική αδιαφορία, ακόμα και η αδιαφορία των ίδιων των Πολιτών πολλές φορές, έφεραν το θέμα στο ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ. Δεν έχουμε καιρό, κάποιοι πρέπει να ξυπνήσουν πριν να είναι πολύ αργά., Ελπίδες μας, τα κινήματα, τα παλιότερα όπως η Παμπειραϊκή Επιτροπή και να καινούρια όπως οι ομάδες πρωτοβουλίας που συγκροτήθηκαν πρόσφατα και βάζουν το θέμα ευθέως: Μας χρωστούν, δεν τους χρωστάμε!
Ο Πλανήτης ολόκληρος είναι στο Παρά Πέντε!
Η υπερθέρμανση του πλανήτη που προκαλεί τις καιρικές αναστατώσεις που ζήσαμε και ζούμε, οι πυρκαγιές που ζήσαμε και οι πλημμύρες που έρχονται, η εξάντληση των μη ανανεώσιμων πόρων και πηγών ενέργειας, η αλόγιστη χρήση των τεχνολογιών χωρίς προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, δείχνουν ότι κάποια μέτρα πρέπει να ληφθούν άμεσα και μόνο η εγρήγορση των Πολιτών μπορεί να τα επιβάλει!
Ο κόσμος μας είναι στο Παρά Πέντε!
Η Παγκοσμιοποίηση που κινείται σε μια λάθος κατεύθυνση, προσπαθεί να δημιουργήσει δίπλα στον ενιαίο οικονομικό χώρο και μια άχρωμη και άγευστη πολιτισμική σούπα για να διευκολύνει -με την απώλεια κάθε τοπικής ταυτότητας– την υποταγή των ασθενέστερων χωρών στις οικονομικές διαθέσεις της παγκόσμιας νέας αυτοκρατορικής τάξης, Ο κόσμος χρειάζεται να ξυπνήσει από τον λήθαργο.
Η Δραπετσώνα είναι στο Παρά Πέντε
Η πόλη τέρας που ορθώνεται κάθε μέρα μπροστά μας, με κτήρια ογκώδη και πανύψηλα οφείλεται στο ότι δεν λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα τώρα. Συντελεστής δόμησης, περιορισμοί καθ’ ύψος, ρυθμιστικό σχέδιο, όλα μένουν για αύριο εξ αιτίας της ατολμίας και της ελάσσονος προσπάθειας. Από τα μικρά πράγματα όπως οι καθυστερήσεις των δρομολογίων, ως τα σπουδαιότερα, όπως η ίδια η μορφή της πόλης, όλα έχουν μπει στον αυτόματο. Εφαρμόζουμε σαν πόλη τα σχέδια που εκπονήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 [ανάπλαση, γκρεμός, δρόμοι κλπ.] γιατί δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ ΝΈΟ ΣΧΕΔΙΟ και καμιά καινούρια έμπνευση για την πόλη!
Το λεκανοπέδιο είναι στο Παρά Πέντε
Το κυκλοφοριακό μας πνίγει, το πράσινο λείπει απελπιστικά, η ομορφιά σπανίζει, τα προβλήματα σε ημερήσια διάταξη, ένα ολόκληρο Λεκανοπέδιο με 4-5 εκατομμύρια κατοίκους στενάζει υπό συνθήκες τριτοκοσμικές. Η ακριβοπληρωμένη ανάσα του 2004 εξαντλήθηκε σχεδόν χωρίς σπουδαία απόδοση. Αν δεν ξυπνήσουμε, πολύ σύντομα θα είναι ήδη αργά!

ΑΡΘΡΑ και ΑΠΟΨΕΙΣ γύρω από την ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Real Estate ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 23-1-08

Τα έργα που θα αλλάξουν την Αττική

Μια άλλη εικόνα της Aθήνας και του Πειραιά αναμένεται να αναδειχθεί με την ολοκλήρωση των έργων σε Δραπετσώνα, Βοτανικό αλλά και με την αξιοποίηση των ακινήτων του ΟΛΠ και του ΟΣΕ στον Πειραιά

Η ανάγκη για εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας φορέων που ελέγχονται από το δημόσιο, Tραπεζών, OTA και ιδιωτικών επιχειρήσεων, αναδεικνύεται σε «ατμομηχανή» ανάπτυξης ολόκληρων περιοχών που όταν ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις θα έχουν μία εντελώς διαφορετική φυσιογνωμία. Περιοχές όπως η Δραπετσώνα ή ο Bοτανικός πρόκειται να αλλάξουν εικόνα, προς το καλύτερο, με έργα ανάπλασης και αξιοποίησης ακινήτων-φιλέτων δημόσιων οργανισμών.
H εξέλιξη αυτή δεν αφήνει αδιάφορες τις αξίες των ακινήτων και βέβαια τις ιδιωτικές εταιρείες του κλάδου του real estate, που μέσα από αυτές τις παρεμβάσεις εξασφαλίζουν τις κατάλληλες εκτάσεις -που σπανίζουν στο Λεκανοπέδιο- για εμπορικές και όχι μόνο αναπτύξεις. Tο «Real Estate» παρουσιάζει σήμερα τα σχέδια ανάπλασης σε Δραπετσώνα, Bοτανικό, καθώς και τα νέα δεδομένα που δημιουργεί στον Πειραιά η αξιοποίηση σημαντικών ακινήτων του OΛΠ και του OΣE.
O σχεδιασμός που έχει εκπονηθεί για τον Πειραιά και τις γειτονιές του, αλλάζει την εικόνα ολόκληρης της περιοχή σε εμπορικό και συνεδριακό κέντρο. Ερώτημα αποτελεί το χρονοδιάγραμμα για την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης της Δραπετσώνας, με την απομάκρυνση των σημερινών βιομηχανικών δραστηριοτήτων. Πρόκειται για ένα έργο που δύναται ν' αλλάξει πλήρως τη φυσιογνωμία της περιοχής, αφού αφορά την μεγαλύτερη αστική ανάπλαση του Λεκανοπεδίου. Οι νέες χρήσεις που προβλέπονται και το μέγεθος της έκτασης -640 στρέμματα- αποτελούν εχέγγυα για μια τέτοια εξέλιξη. Tέλος, στον Bοτανικό, δημιουργείται μία ακόμα εστία εμπορίου και επιχειρηματικότητας, μια ανάσα από το... παραδοσιακό κέντρο.
ΠEIPAIAΣ
Tα σχέδια για τον Πειραιά περιλαμβάνουν την ανάπτυξη εκθεσιακού - συνεδριακού κέντρου του ΟΛΠ στην περιοχή Παλατάκι. Σήμερα, στην περιοχή φιλοξενείται η δραστηριότητα της υποδοχής κρουαζιερόπλοιων.
Το έργο το οποίο προκηρύχθηκε αφορά την κατασκευή, λειτουργία και εκμετάλλευση του ακινήτου που θα προκύψει. Πρόκειται για επένδυση της τάξεως των 80 εκατ. ευρώ, ενώ ο χρόνος παραχώρησης της εκμετάλλευσης ανέρχεται σε 25 έτη.
Για τις ανάγκες του νέου χώρου, ο σχεδιασμός προβλέπει μία έκταση 75.000 τ.μ., ενώ το ίδιο το ακίνητο θα καταλαμβάνει 35.000 τ.μ. Στο υπόλοιπο τμήμα θα αναπτυχθούν συμπληρωματικές χρήσεις, όπως συνεδριακές αίθουσες, γραφεία, χώροι εστίασης και καταστημάτων. Παράλληλα, θα δημιουργηθούν και περίπου 2.000 θέσεις στάθμευσης. Στόχος του ΟΛΠ είναι η ολοκλήρωση των έργων εντός της προσεχούς διετίας, ώστε να φιλοξενηθούν εκεί τα Ποσειδώνια του 2010, η διεθνής έκθεση για τη ναυτιλία. Εκτός από τη διοργάνωση συνεδρίων, το νέο κέντρο αναμένεται να διεκδικήσει και μεγάλες εκθεσιακές διοργανώσεις.
O διαγωνισμός για την εκμετάλλευση του Σιδηροδρομικού Σταθμού Πειραιά, που από το καλοκαίρι λειτουργεί ως τερματικός σταθμός του Προαστιακού βρίσκεται πλέον στη β΄ φάση που περιλαμβάνει την υποβολή δεσμευτικών τεχνικών και οικονομικών προσφορών. Στο διαγωνισμό εξεδήλωσαν ενδιαφέρον τέσσερις κοινοπραξίες, εκ των οποίων τρεις συνεχίζουν στη δεύτερη φάση. Πρόκειται για τις Eλληνική Tεχνοδομική - LAMDA Development, Tεχνική Oλυμπιακή - Plaza Centers και Aκροπόλ Xαραγκιώνης - Iντρακτάτ - Γαντζούλας.
H διάρκεια της παραχώρησης έχει οριστεί στα 30 έτη, αν και αρκετοί από τους συμμετέχοντες στην πρώτη φάση του διαγωνισμού επιθυμούν επιμήκυνση του χρόνου παραχώρησης. Πάντως, μέχρι στιγμής, η διοίκηση της ΓAIAOΣE, που είναι αρμόδια για την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του OΣE, δεν εξετάζει θετικά το ενδεχόμενο αυτό. Tο αντικείμενο του διαγωνισμού είναι η ανάπτυξη κτιριακού συγκροτήματος 37.000 τ.μ. σε οικόπεδο συνολικής επιφανείας 15.000 τ.μ. Oι χρήσεις γης προβλέπουν την ανάπτυξη χώρων γραφείων, εμπορικών καταστημάτων, εστιατορίων, αναψυκτηρίων, κέντρων διασκέδασης - αναψυχής, χώρων συνάθροισης κοινού, γυμναστηρίων, πολιτιστικών λειτουργιών, καθώς και χώρων στάθμευσης. Στην ουσία, ο OΣE, μέσω της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα θα αποκτήσει στον τερματικό σταθμό του Πειραιά ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο, το οποίο θα εκμεταλλεύεται ο ιδιώτης - ανάδοχος καταβάλλοντας μίσθωμα στον οργανισμό. Ο σταθμός Πειραιώς είναι χωροθετημένος στον επιβατικό λιμένα Πειραιά, πλησίον του ΗΣΑΠ.
Πέρα από τον σταθμό του Πειραιά, η ΓΑΙΑΟΣΕ εξετάζει τη συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών και σε άλλα ακίνητα του ΟΣΕ, όπως στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αθηνών (η συνολική έκταση του ακινήτου είναι 110 στρέμματα, ενώ εκεί θα δημιουργηθεί ο Ενιαίος Κεντρικός Επιβατικός Σταθμός), στο μηχανοστάσιο αποθήκης υλικού Πειραιά (έκτασης 122 στρεμμάτων, με δυνατότητα δόμησης 80.000 τ.μ.) και στο οικόπεδο που στεγάζεται ο σιδηροδρομικός σταθμός Πειραιώς - Αγίου Διονυσίου (έκτασης 18 στρεμμάτων, με δυνατότητα δόμησης σε 9.000 τ.μ.).
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Ευεργετικές συνέπειες τόσο για την ποιότητα ζωής, όσο και για την τοπική αγορά κατοικίας αναμένεται να έχει η ευρείας κλίμακας ανάπλαση και πολεοδομική παρέμβαση που έχει ήδη τεθεί επί τάπητος από τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας, αλλά και από τους εμπλεκόμενους δήμους Κερατσινίου και Δραπετσώνας και τους ιδιοκτήτες. Ο λόγος για το δρομολογούμενο πλέον έργο της Δραπετσώνας, σε μία παραθαλάσσια έκταση 640 στρεμμάτων, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ακτή Βασιλειάδη (επιβατικός λιμένας Πειραιά) και τον εμπορευματικό λιμένα, ενώ περιλαμβάνει και το πρώην εργοστάσιο των Φωσφορικών Λιπασμάτων (296 στρέμματα), που σήμερα ανήκει στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας. Επιπλέον, 123 στρέμματα ελέγχονται από την ΑΓΕΤ Ηρακλής, 83 στρέμματα διαθέτει η BP Hellas, το Δημόσιο κατέχει 80 στρέμματα, τα οποία διαχειρίζεται και χρησιμοποιεί ο ΟΛΠ, ενώ τα υπόλοιπα 140 στρέμματα αφορούν κοινόχρηστους χώρους και κοινωφελείς εγκαταστάσεις.
Στις προθέσεις είναι να προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός για την ανάπλαση της περιοχής, εντός των προσεχών 12 - 18 μηνών και αυτό αποτελεί αναμφίβολα ένα θετικό δείγμα για την εξέλιξη του σχεδίου, το οποίο είναι ιδιαίτερα φιλόδοξο. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι ο προϋπολογισμός του έργου θα κινηθεί μεταξύ 600 εκατ. ευρώ και 1 δισ. ευρώ, ενώ θα απαιτηθούν περίπου 10 χρόνια, προκειμένου η παρέμβαση να λάβει την τελική της μορφή. Αν και τα τελικά σχέδια δεν έχουν οριστικοποιηθεί, εκτιμάται ότι στη θέση των βιομηχανικών χρήσεων θα ανεγερθούν κτίρια έκτασης 320.000 - 350.000 τ.μ. με συντελεστή δόμησης 0,6, ενώ περί τα 300 στρέμματα προβλέπεται να διαμορφωθούν σε χώρους πρασίνου και κοινόχρηστους χώρους. Μάλιστα, εξ αυτών, τα 88 στρέμματα θα βρίσκονται στην παραλιακή ζώνη.
Μεταξύ των χρήσεων που προβλέπονται, περιλαμβάνονται επιχειρηματικό ναυτιλιακό κέντρο 70.000 τ.μ., που θα διαθέτει κτίρια γραφείων και θα επιχειρήσει να προσελκύσει ναυτιλιακές εταιρείες, ήπια ανάπτυξη κατοικιών της τάξεως των 100.000 τ.μ., αλλά και εμπορικές χρήσεις. Στο σχέδιο έχει προταθεί και η δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων, πολιτιστικοί χώροι, αλλά και ένα θαλάσσιο πάρκο αναψυχής.
Ένα έργο τέτοιας έκτασης είναι δεδομένο ότι πέραν της πλήρους αλλαγής της φυσιογνωμίας της περιοχής, θα επιφέρει και σημαντικές ανακατατάξεις και νέα δεδομένα στην τοπική αγορά κατοικίας, επηρεάζοντας κυρίως την Δραπετσώνα και το Κερατσίνι. Πρόκειται για δύο από τις πλέον αναπτυσσόμενες γειτονιές του Πειραιά την δεδομένη χρονική περίοδο, καθώς αρκετές κατασκευαστικές εταιρείες έχουν στρέψει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον τους στα εν λόγω σημεία. Όπως επισημαίνουν παράγοντες της τοπικής αγοράς, όσο το έργο της ανάπλασης προχωρεί προς την υλοποίησή του, το επενδυτικό ενδιαφέρον αναμένεται να ισχυροποιηθεί, καθώς γεννώνται ευκαιρίες υπεραξιών, τόσο σε οικόπεδα, όσο και σε κατοικίες.

.
.
.
.
.

Pathfinder News
ΕRΤ.GR
12 Φεβ. 07

Διεθνές ναυτιλιακό κέντρο η Δραπετσώνα

Πρόγραμμα ανάπλασης της ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου ανακοινώθηκε τη Δευτέρα, μετά από σύσκεψη των υπουργών ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας, με τους δημάρχους της περιοχής, το διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και τους φορείς-ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου χώρου
Σε διεθνές ναυτιλιακό και επιχειρηματικό κέντρο μετατρέπεται η πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου, έκτασης 640 στρεμμάτων, ανοίγοντας μέτωπο προς τη θάλασσα αυτών των περιοχών, ενώ, προβλέπονται επενδύσεις που θα ξεπεράσουν το 1 δισ. ευρώ και αναμένονται εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας, σε μια περιοχή με υψηλά ποσοστά ανεργίας. Σχετική συμφωνία υπήρξε τη Δευτέρα, κατά τη σύσκεψη στο ΥΠΕΧΩΔΕ, υπό τον υπουργό Γιώργο Σουφλιά και με τη συμμετοχή του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, Μανώλη Κεφαλογιάννη, του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και των δημάρχων Κερατσινίου και Δραπετσώνας.
"Πρότυπο ναυτιλιακό κέντρο ο Πειραιάς"
Όπως δήλωσε ο κ. Σουφλιάς, η ανάπλαση θα γίνει με αυτοχρηματοδότηση μετά από διεθνή διαγωνισμό, ενώ ο συντελεστής δόμησης καθορίστηκε στον υπό ανάπλαση χώρο στο 0,6% από το 2,2% που ισχύει σήμερα.
Οι δύο υπουργοί έκαναν λόγο για ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα ναυτιλιακά κέντρα που θα δημιουργηθεί στην περιοχή και θα συμβάλλει στη συνολική αναβάθμιση του λιμανιού.
"Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά έργα στον Πειραιά και ευρύτερα στο λεκανοπέδιο" είπε ο κ. Σουφλιάς, ενώ ο κ. Κεφαλογιάννης συμπλήρωσε ότι "φιλοδοξία της κυβέρνησης είναι ο Πειραιάς να αποτελέσει ένα πρότυπο ναυτιλιακό κέντρο". Μάλιστα δε, για τα σχέδια της ανάπλασης ενημέρωσε, όπως είπε, το πρωί τον Πρωθυπουργό.
Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας ανέφερε ότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από ξένους επενδυτές για τα έργα του Πειραιά και την ανάπτυξη του λιμανιού, γεγονός που διαπίστωσε και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του σε αραβικές χώρες.
Όλοι οι φορείς (υπουργεία, δήμοι, Εθνική Τράπεζα, ΑΓΕΤ, BP και άλλοι ιδιοκτήτες του χώρου) συμφώνησαν ότι πρέπει το σχέδιο να προχωρήσει και, όπως είπε ο κ. Σουφλιάς, οι όποιες διαφωνίες υπάρχουν, θα ξεπεραστούν.
Ο κ. Σουφλιάς, πάντως, διευκρίνισε ότι οι όροι δόμησης που θα καθορίσει η μελέτη θα ισχύσουν για όλους τους ιδιοκτήτες, ασχέτως εάν συμφωνήσουν να συμμετάσχουν τώρα ή αργότερα. Επίσης, είπε ότι δεν θα ανανεωθούν οι άδειες χρήσης των διυλιστηρίων που υπάρχουν στην περιοχή.
Όπως εξήγησε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, από τα 640 στρέμματα τα 300 θα είναι υπαίθριοι, κοινόχρηστοι χώροι (πράσινο, πάρκα, πλατείες κλπ). Συνολικά, το πράσινο θα φτάσει τα 400 με 450 στρέμματα.
Στον υπό ανάπλαση χώρο θα κατασκευαστούν κτήρια με σύγχρονες προδιαγραφές με συντελεστή 0,6%, γήπεδα, κλπ αλλά και κατοικίες. Παράλληλα, θα αναπλαστεί όλο το νότιο μέτωπο της έκτασης προς την παραλία ώστε να έχουν πρόσβαση οι κάτοικοι των περιοχών της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου.
ΝΕΤ, ΑΠΕ-ΜΠΕ

.
.
.
.
.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ 13/2/2007 8:30:02 πμ
Του Κασσιανού Τζέλη

Επενδύσεις 1 δισ. στη Δραπετσώνα

Mε ιδιωτικά κεφάλαια, που όπως εκτιμάται θα φτάσουν το 1 δισ. ευρώ θα αλλάξει ριζικά η εικόνα και το βιοτικό επίπεδο μιας από τις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές της Aττικής και γενικότερα της χώρας. Πρόκειται για την λιμενοβιομηχανική ζώνη της Δραπετσώνας και του Kερατσινίου, για τις οποίες προωθείται ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα ανάπλασης που θα καλύψει έκταση 640 στρεμμάτων, εκ των οποίων τα 300 στρέμματα, δηλαδή το 46,5% της έκτασης, θα διατεθούν για τη δημιουργία εκτεταμένων ελεύθερων κοινόχρηστων χώρων πρασίνου και αναψυχής, πεζοδρόμων και πλατειών.
Ελληνικό city
Στόχος είναι η δημιουργία ενός πρότυπου Διεθνούς Nαυτιλιακού Kέντρου υψηλών προδιαγραφών, ενός ελληνικού City δηλαδή. Tο παλαιό εργοστάσιο λιπασμάτων και οι παλαιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις πρόκειται να απομακρυνθούν και στις θέσεις τους θα ανεγερθούν ένα μεγάλο επιχειρηματικό κέντρο και πολυτελείς κατοικίες.
Aνοιχτό είναι το ενδεχόμενο να κατασκευαστεί μαρίνα και ξενοδοχειακή μονάδα. To σχέδιο ανάπλασης ανακοίνωσαν χτες, μετά το τέλος σχετικής ευρείας σύσκεψης, ο υπουργός ΠEXΩΔE Γιώργος Σουφλιάς και ο υπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας Mανόλης Kεφαλογιάννης. Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του υπουργού ΠEXΩΔE, συμμετείχαν ακόμη ο διοικητής της Eθνικής Tράπεζας Tάκης Aράπογλου, οι δήμαρχοι Δραπετσώνας Φ. Mελάς και Kερατσινίου Aλ. Xρυσός, εκπρόσωποι των εταιρειών AΓET, BP κ.ά., που κατέχουν εκτάσεις στην περιοχή, οι γενικοί γραμματείς Δήμος Kατσιγιάννης και Γιώργος Bλάχος και η πρόεδρος του Oργανισμού Aθήνας (OPΣA) Aικατερίνη Συκιανάκη.
H αξιοποίηση της βιομηχανικής παραλιακής ζώνης Δραπετσώνας /Kερατσινίου συζητείται για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Tώρα τα συναρμόδια υπουργεία και οι ιδιοκτήτες των εκτάσεων δηλώνουν έτοιμοι να προχωρήσουν από τα λόγια στην πράξη, μέσω ενός φιλόδοξου επενδυτικού σχεδίου που μπορεί να φθάσει σε αξία το 1 δισ. ευρώ.
Όλες οι πλευρές δήλωσαν σύμφωνες στο να προχωρήσει η ανάπλαση, ωστόσο, διατυπώθηκαν ενστάσεις από τον δήμαρχο Δραπετσώνας για το ύψος του συντελεστή δόμησης (0,6 από 2,2 και 2,4 σήμερα) που θα δοθεί και από τον εκπρόσωπο της πετρελαϊκής εταιρείας BP, η οποία θεωρεί ότι ζημιώνεται. Για να επιλυθούν όλα τα ζητήματα και να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση, πρόκειται να ακολουθήσουν συναντήσεις με τον Oργανισμό Pυθμιστικού Σχεδίου της Aθήνας. Στόχος είναι σε έξι μήνες από σήμερα να ολοκληρωθεί η πολεοδομική μελέτη, η οποία θα θεσμοθετηθεί υπό μορφή Προεδρικού Διατάγματος και θα είναι δεσμευτική για όλους τους ενδιαφερόμενους. Oι άδειες των βιομηχανιών δεν θα ανανεωθούν και οι παλαιοί συντελεστές δόμησης καταργούνται.
Tόσο ο υπουργός ΠEXΩΔE όσο και ο υπουργός Nαυτιλίας εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το έργο που δρομολογείται. O κ. Σουφλιάς επισήμανε πως θα ενισχύσει τον δυναμισμό του Πειραιά και θα ανοίξει την πρόσβαση προς τη θάλασσα για εκατομμύρια κατοίκους της δυτικής Aθήνας. O κ. Kεφαλογιάννης αποκάλυψε πως έχει ήδη εκδηλωθεί επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την επένδυση, κάτι που συνέδεσε με το πρόσφατο ταξίδι του Προέδρου της Δημοκρατίας στις αραβικές χώρες. Για το σχέδιο ανάπλασης ενημερώθηκε χθες από τον υπουργό Nαυτιλίας ο πρωθυπουργός Kώστας Kαραμανλής, σε συνεργασία που είχαν νωρίς το πρωί στο Mέγαρο Mαξίμου.
Διαγωνισμοί
Tα έργα της ανάπλασης της περιοχής Δραπετσώνας - Kερατσινίου θα ξεκινήσουν μετά την ολοκλήρωση της αρχιτεκτονικής μελέτης που θα εκπονηθεί έπειτα από διεθνή διαγωνισμό, που θα προκηρυχθεί μέσα στο επόμενο διάστημα. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει διαγωνισμός για την επιλογή του ομίλου που θα αναλάβει την υλοποίηση της επένδυσης. Όπως ανακοινώθηκε, εκτός απρόοπτου, αυτό αναμένεται να γίνει σε ενάμιση χρόνο από σήμερα. Tο έργο θα πραγματοποιηθεί με αυτοχρηματοδότηση.
Τι περιλαμβάνει το σχέδιο ανάπλασης
· Eπιχειρηματικό κέντρο, με προσανατολισμό κυρίως τη ναυτιλία.
· Aμιγής κατοικία διαφόρων μορφών.
· Λιανικό εμπόριο.
· Eμπόριο-καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
· Aναψυχή - τουρισμός
· Kοινωφελείς δραστηριότητες, κυρίως στους τομείς πολιτισμού, εκπαίδευσης, αθλητισμού και υπηρεσιών, όπως τα Mουσεία «Σχέση των Eλλήνων με τη Θάλασσα» και «Συμβολή των Mικρασιατών στην Aνάπτυξη του Πειραιά», το «Kέντρο Yποβρύχιας Φύσης και Πολιτισμού» και το Kολέγιο για στελέχη Nαυτιλιακών Eπιχειρήσεων.
· Aνετοι χώροι στάθμευσης (υπόγειοι, πολυώροφοι και επίγειοι), παραθαλάσσιοι περίπατοι, μεγάλο δημοτικό πάρκο στην περιοχή του Kερατσινίου κ.ά.
Επιχειρηματικό Κέντρο
Το παλαιό εργοστάσιο λιπασμάτων και οι παλαιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις θα απομακρυνθούν και στη θέση τους θα ανεγερθούν επιχειρηματικό κέντρο και πολυτελείς κατοικίες.
Πρόσβαση στη θάλασσα
Τα έργα ανάπλασης, σύμφωνα με τον Γ. Σουφλιά, θα ενισχύσουν τον δυναμισμό του Πειραιά και θα ανοίξει την πρόσβαση προς τη θάλασσα για εκατομμύρια κατοίκους της δυτικής Αθήνας.
Επενδυτικό ενδιαφέρον
Το αυξημένο ενδιαφέρον επιχειρηματιών για την επένδυση, επεσήμανε ο Μ. Κεφαλογιάννης κάτι που συνέδεσε με το πρόσφατο ταξίδι του Προέδρου της Δημοκρατίας στις αραβικές χώρες.
Χρήσεις γης

Oι βασικές πολεοδομικές παράμετροι που καθορίζει το YΠEXΩΔE, προκειμένου να υλοποιηθεί το πρόγραμμα ανάπλασης, είναι οι εξής:
· Tο όριο της περιοχής ανάπλασης θα περιλάβει και τα 640 στρέμματα, ανεξαρτήτως χρονικού προγραμματισμού υλοποίησης κάποιων τμημάτων του.
· O μέσος Συντελεστής Δόμησης θα καθορισθεί 0,6 για όλη την περιοχή ανάπλασης και θα ισχύει για όλους.
· Oι χρήσεις γης που θα εγκριθούν θα είναι συμπληρωματικές μεταξύ τους και όχι ανταγωνιστικές.
· H βιομηχανική χρήση διατηρείται μόνο ως μεταβατική χρήση, χωρίς όμως δυνατότητα ανανέωσης ή επέκτασης των εγκαταστάσεών τους. Oι παλιοί Συντελεστές Δόμησης καταργούνται.
· Προβλέπεται αναβάθμιση της λεωφόρου Σχιστού με τη δημιουργία νέων ανισόπεδων κόμβων.

.
.
.
.
.

ΟΛΠ
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ- ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

Α) Έργα και παρεμβάσεις στον λιμένα και την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά που ήδη υλοποιούνται με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και της διοίκηση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιώς (ΟΛΠ), προϋπολογισμού εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, θα συμβάλουν στη αλλαγή της όψης της ευρύτερης περιοχής του πολεοδομικού συγκροτήματος του Πειραιά.

Πρόκειται για έργα που αναβαθμίζουν τη ζωή στην πόλη και δημιουργούν τις προϋποθέσεις να καταστεί ο Πειραιάς ναυτιλιακό κέντρο διεθνούς εμβέλειας, κέντρο πολιτισμού και ανάπτυξης.
Ανάμεσα σε αυτά τα σημαντικά έργα που ξεχωρίζουν και σηματοδοτούν το νέο πρόσωπο της σύγχρονης πόλης και του λιμένος της είναι:
§ Η κατασκευή του νέου Διεθνούς Εκθεσιακού Συνεδριακού και Επιχειρηματικού Κέντρου σε μια έκταση 70 στρεμμάτων στην περιοχή Παλατάκι. Το έργο αυτό θα εξασφαλίσει την συνέχιση της διοργάνωσης μεγάλων διεθνών εκθέσεων στον Πειραιά, θα αξιοποιήσει τις Ολυμπιακές επενδύσεις, θα αναβαθμίσει σημαντικά την περιοχή και θα τονώσει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Το έργο που έχει ήδη προκηρυχθεί θα ξεπεράσει τα 80 εκατ. ευρώ.
§ Η κατασκευή της πεζογέφυρας του ΟΛΠ που μάλιστα κέρδισε διεθνές βραβείο για την αρχιτεκτονική της, στοίχισε 3 εκατ. ευρώ και κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ 4 μηνών. Η ανισόπεδη αυτή σύνδεση του λιμένος με τον σταθμό του ΗΣΑΠ εξυπηρετεί καθημερινά χιλιάδες πεζούς επιβάτες και διερχόμενους πολίτες. Ταυτόχρονα διευκολύνει την κίνηση των οχημάτων της κεντρικής λεωφόρου, συμβάλλει στην αποσυμφόρησή της και μειώνει καθοριστικά τα συμβάντα τροχαίων ατυχημάτων.
§ Το νέο ιδιόκτητο κτίριο του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο αποπερατώθηκε προσφάτως και αναμένεται να λειτουργήσει άμεσα στην Ακτή Βασιλειάδη, θα φιλοξενήσει όλες τις υπηρεσίες του ΥΕΝ που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτες σε περίπου 20 διαφορετικά κτίρια στο κέντρο του Πειραιά. Φιλοδοξία του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μανώλη Κεφαλογιάννη είναι το νέο κτίριο του ΥΕΝ να είναι και το πρώτο ηλεκτρονικό Υπουργείο στην Ελλάδα.
§ Η επέκταση της υποδομής του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων «Ε.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» του ΟΛΠ στο Ν. Ικόνιο με την κατασκευή του νέου προβλήτα I, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2007. Η υποδομή αυτή θα αυξήσει τη συνολική ικανότητα διακίνησης του Σταθμού κατά 60%. Η χρηματοδότηση του έργου αυτού έχει εξασφαλιστεί μέσω του Χρηματοδοτικού Πρωτοκόλλου ύψους 3 δις ευρώ, που υπογράφηκε μεταξύ του ΥΕΝ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Καθολικό ενδιαφέρον για τη διαχείριση των χερσαίων αποθηκευτικών χώρων έχει εκδηλωθεί από τους μεγαλύτερους operators παγκοσμίως, COSCO, Dubai DPP, MSC, Hutchison, και πολλές άλλες εταιρίες που πρωταγωνιστούν διεθνώς στο διαμετακομιστικό εμπόριο.
Β) Ένα νέο έργο πνοής έρχεται να προστεθεί στο μεγαλύτερο λιμένα της χώρας, αλλάζοντας την εικόνα του Πειραιά. Πρόκειται για την κατασκευή ενός διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου που θα κατασκευαστεί στην πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ). Η ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου έκτασης περίπου 640 στρεμμάτων.

Η αξιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής, η οποία κατέχει προνομιακή θέση, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος υψηλής ποιότητας καθώς:
§ Θα δημιουργήσει νέες οικονομικές δραστηριότητες και περίπου 3.500 νέες θέσεις εργασίας για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής η οποία εμφανίζει υψηλά ποσοστά ανεργίας,
§ θα αντιστρέφει τις δυσμενείς επιπτώσεις από τις παλαιότερες χρήσεις του παραθαλάσσιου αυτού χώρου,
§ θα αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και
§ θα παρέχει διέξοδο στους κατοίκους των δυτικών δήμων προς το θαλάσσιο μέτωπο.

Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση διατηρεί και αναδεικνύει τα στοιχεία της ιστορίας της περιοχής και του πολιτισμού της, αξιοποιεί τα διατηρητέα στοιχεία για τη δημιουργία ψυχαγωγικών και πολιτιστικών πόλων έλξης μητροπολιτικής εμβέλειας (Διατηρητέο συγκρότημα της ΕΤΕ με το Υαλουργείο, τα Σιλό, την Καμινάδα και το κτίριο Ηλεκτρικής Ενέργειας της Εταιρείας Λιπασμάτων).
Επίσης ένας από τους βασικούς σκοπούς του έργου είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς που συνδέει διαχρονικά τους Έλληνες με τη θάλασσα μέσα από τη δημιουργία:
§ Υπερτοπικού Κέντρου διεθνούς εμβέλειας και υψηλών προδιαγραφών (Ναυτιλιακό Επιχειρηματικό Κέντρο) που θα αναδεικνύει την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες.
§ Μουσείου ιστορικού εκπαιδευτικού χαρακτήρα, συνδεδεμένου με τη Ναυτική και Ναυτιλιακή Ιστορία της Αθήνας και του Πειραιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
§ Δύο υπερσύγχρονων μαρίνων στους όρμους της περιοχής. Η μαρίνα στο βόρειο όρμο της Δραπετσώνας θα εξυπηρετεί τον ελλιμενισμό yacht και megayacht και θα είναι προσανατολισμένη σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες, ενώ η μαρίνα στο νοτιότερο όρμο των Σφαγείων θα μεταβληθεί σε υψηλού επιπέδου ναυτικό όμιλο, και θα μπορεί να εξυπηρετήσει ναυταθλητικές δραστηριότητες. Η προκήρυξη του έργου αυτού μελετάται ήδη από τον ΟΛΠ.
§ Συνεδριακού κέντρου.
§ Χώρων πολιτισμού και αναψυχής με άνοιγμα προς τη θάλασσα.

Η προτεινόμενη ανάπτυξη θα επηρεάσει άμεσα και θετικά την ποιότητα ζωής 450.000 κατοίκων των παρακείμενων δήμων, οι οποίοι τώρα αποκόπτονται από την πρόσβαση στη θάλασσα, αλλά και όλων των κατοίκων των δήμων της Δυτικής Αττικής που ξεπερνούν το 1.250.000, θα διατηρήσει τη μνήμη και την ιστορία της περιοχής και θα ενισχύσει αποφασιστικά τον οικονομικό δυναμισμό του Πειραιά ως κύριο διεθνές ναυτιλιακό κέντρο.

.
.
.
.
.

KKE ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΑΠΛΑΣΗ» ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΠΡΩΗΝ «ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ»

Αγώνας κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου

Συνέντευξη Τύπου της ΚΟ Πειραιά: «ΟΧΙ στο νέο έγκλημα σε βάρος του

«Ολη η έκταση ανήκει στο λαό και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, για την ευρύτερη συσπείρωση και δράση του λαού κόντρα στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου», ήταν η δέσμευση όλων στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες, στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά, η Κομματική Οργάνωση Πειραιά του ΚΚΕ, με αφορμή το σχέδιο ξεπουλήματος στους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες, της έκτασης (650 στρεμμάτων) των πρώην «Λιπασμάτων Δραπετσώνας». Την πρόταση του Κόμματος για την ανάπλαση της περιοχής παρουσίασαν η Ελπίδα Παντελάκη, βουλευτής Α' Πειραιά και η Βέρα Νικολαΐδου βουλευτής Β' Πειραιά.
«Οι πολιτικές ευθύνες είναι τεράστιες τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που από κοινού είναι εγγυητές αυτού του εκτρωματικού σχεδίου για το λαό και τη νεολαία, τόνισε η Ελπίδα Παντελάκη» παρουσιάζοντας τις μεθοδεύσεις με τις οποίες «η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να ολοκληρώσει το έγκλημα διαρκείας σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος, που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ από τη δεκαετία του 1990» και αντί, όπως είχαν δεσμευτεί, να αποδώσουν την περιοχή στο λαό, τη χαρίζουν σήμερα στο μεγάλο κεφάλαιο.
«Οι δήμαρχοι, οι αιρετοί όλων των παρατάξεων -- υπογράμμισε η Βέρα Νικολαΐδου -- οι φορείς (αθλητικοί - πολιτιστικοί), σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα, το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα είναι ανάγκη τώρα, στο και πέντε, να πάρει θέση ευθύνης και να στρατευτεί με τις ανάγκες της νεολαίας, βάζοντας φρένο, απορρίπτοντας οριστικά τη "σαλαμοποίηση" των κατοίκων, την υποθήκευση της ανάσας των μελλοντικών γενεών».
Στον άξονα της πρότασης του ΚΚΕ βρίσκεται η ανάπλαση της παραθαλάσσιας περιοχής Δραπετσώνας - Κερατσινίου σε χώρο υπερτοπικής περιβαλλοντικής αναβάθμισης, με κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό και δημόσιο φορέα διαχείρισης. Συγκεκριμένα προβλέπει:
· Ελεύθερη πρόσβαση και αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης μαζί με τους όρμους, από τον Μόλο Κράκαρη μέχρι τον νέο Μόλο Δραπετσώνας.
· Δημιουργία πράσινου επίπεδου πόλης συνδυασμένο με άλλες κοινωνικές λειτουργίες για να δημιουργηθεί ασπίδα στην περιβαλλοντική υποβάθμιση.
· Δημιουργία ανοιχτών και κλειστών αθλητικών κέντρων για τις ανάγκες της νεολαίας και των αθλητικών σωματείων.
· Δημιουργία χώρων πολιτισμού με παράλληλη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης και ανάδειξη της σύγχρονης και αρχαίας ιστορίας.
· Κατασκευή Παιδιατρικού Νοσοκομείου για την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και νήσων του Αργοσαρωνικού.
· Μουσείο Σύγχρονης Βιομηχανικής Ιστορίας, με τη διατήρηση και αξιοποίηση κτισμάτων με αρχιτεκτονική και ιστορική αξία, ανάδειξη των νεότερων και αρχαιολογικών μνημείων.
· Κυκλοφοριακή και συγκοινωνιακή μελέτη και δίκτυο σταθερής τροχιάς.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Νίκος Σοφιανός, γραμματέας της ΚΟΠ, οι επικεφαλής αγωνιστικών δημοτικών παρατάξεων, ο δήμαρχος Νίκαιας, Στέλιος Μπενετάτος, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι δεκάδων μαζικών φορέων, γυναικείων συλλόγων και σωματείων.

.
.
.
.
.

Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά

Aνάπλαση της λιμενοβιομηχανικής ζώνης των Δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου - Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ

Ανάπλαση της λιμενοβιομηχανικής ζώνης των Δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου που βρίσκεται ανάμεσα στο εμπορικό και επιβατηγό λιμάνι.

Η ζώνη ανάπλασης είναι εμβαδού 640 στρεμμάτων και πιστεύουμε με τα φιλόδοξα σχέδια που έχουμε ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα που γίνονται στον Πειραιά αλλά και ευρύτερα στο λεκανοπέδιο Αττικής με πολύ θετικά αποτελέσματα περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά. Φιλοδοξούμε εκεί να γίνει ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα ναυτιλιακά κέντρα στον κόσμο.

Ιδιοκτήτες είναι η Εθνική Τράπεζα, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, η ΒΡ και οι δύο Δήμοι Δραπετσώνος και Κερατσινίου. Ήταν όλοι σήμερα εδώ και συζητήσαμε το θέμα. Τα αποτελέσματα είναι θετικά. Όλοι είναι προς την κατεύθυνση να προχωρήσει το συντομότερο αυτό το έργο ανάπλασης. Βεβαίως, ας πούμε ο Δήμαρχος Δραπετσώνος έθεσε ως θέμα τον συντελεστή δόμησης. Ο Δήμος Κερατσινίου δεν έθεσε θέμα. Η ΒΡ έθεσε θέμα για το εργοστάσιό της, θα σας πω τώρα για αυτά αμέσως.

Τους ξεκαθαρίσαμε τα εξής πράγματα από πλευράς πολεοδομικών στοιχείων. Πρώτον, ότι η ζώνη ανάπλασης είναι η περιοχή των 640 στρεμμάτων ανεξάρτητα του χρόνου που θα υλοποιηθεί το κάθε τμήμα του έργου. Δηλαδή και κάποιος να μην θέλει να συμμετέχει στο πρόγραμμα αυτό τώρα δεν μπορεί εκ των υστέρων να κάνει διαφορετικά πράγματα από αυτά που θα καθορίζονται στην μελέτη ανάπλασης της περιοχής.
Δεύτερον, ο συντελεστής δόμησης θα είναι για όλους 0,6. Σήμερα ο συντελεστής δόμησης περίπου ήταν πολλαπλάσιος.
Τρίτον, οι χρήσεις γης που θα εγκριθούν θα είναι συμπληρωματικές και όχι ανταγωνιστικές.
Και τέταρτον, η βιομηχανική χρήση διατηρείται μόνον ως μεταβατική χρήση χωρίς δικαίωμα ανανέωσης. Και βεβαίως οι παλιοί συντελεστές δόμησης καταργούνται. Διότι υπάρχουν βιομηχανίες και αυτό το ξεκαθαρίσαμε.

Τι μπορεί να γίνει εκεί και τι προβλέπουν οι μελέτες που έχουν γίνει. Πρέπει να πω ότι αυτή η συζήτηση ξεκινάει εδώ και 10 χρόνια. Έχουν γίνει αρκετές μελέτες και τελικώς η μελέτη της Εθνικής Τράπεζας και η μελέτη του Δήμου Δραπετσώνας έχουν πολλά κοινά σημεία με την μελέτη του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας. Και αυτή θα χρησιμοποιήσουμε ως βάση για τις συζητήσεις μας.
Η μελέτη αυτή προβλέπει ένα κέντρο ναυτιλιακό και διάφορες δραστηριότητες σε διάφορα τμήματα : δραστηριότητες πολιτιστικού περιεχομένου, εκπαιδευτικού, δραστηριότητες αθλητικές, πράσινο, πεζόδρομοι κ.ο.κ.
Πρέπει εδώ να σας πω ότι, το πρόγραμμα αξιοποίησης προβλέπει σημαντικές εκτάσεις οργανωμένου πρασίνου και υπαίθριων δραστηριοτήτων. Θεσμικά κατοχυρωμένους κοινόχρηστους χώρους και οικοπεδικούς χώρους κοινωφελών εγκαταστάσεων καθώς και δίκτυο δρόμων, πεζοδρόμων, πλατειών, χώρων στάθμευσης κλπ. Που όλα αυτά θα έχουν έκταση 210 στρέμματα. Επίσης, υπάρχει η ελεύθερη ζώνη της παραλίας που προβλέπεται να είναι άλλα 88 στρέμματα. Επομένως σύνολο από τα 640 τα 300 περίπου στρέμματα είναι υπαίθριοι κοινόχρηστοι χώροι. Δηλαδή περίπου το 46,5% της συνολικής έκτασης.

Η επέμβαση στην παραθαλάσσια περιοχή Δραπετσώνος και Κερατσινίου είναι στρατηγικής σημασίας. Θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες ανάπτυξης και θα έχει πολύ θετικές οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, πολύ σημαντικές.
Οι βασικοί στόχοι του προγράμματος ανάπλασης είναι, πρώτον, η ενίσχυση του οικονομικού δυναμισμού του Πειραιά ως διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου. Δεύτερον, η παροχή διεξόδου προς τη θάλασσα των κατοίκων των αποκομμένων δυτικών δήμων της περιοχής και η λειτουργική ενσωμάτωση της περιοχής στον αστικό ιστό. Τώρα δηλαδή, το μέτωπο αυτό είναι κλειστό. Δεν μπορεί να το διασχίσει κανένας για να πάει στη θάλασσα.
Τρίτον, η αύξηση απασχόλησης. Τέταρτον, η ανάδειξη των δυνατοτήτων του θαλάσσιου μετώπου παράλληλα με την προσφορά πολιτιστικών, κοινωφελών και κοινοχρήστων υπηρεσιών και ψυχαγωγίας στην τοπική κοινωνία αλλά και ευρύτερα στον πληθυσμό του λεκανοπεδίου.

Στα πλαίσια αυτά προβλέπονται οι εξής επιμέρους χρήσεις. Πρώτον, επιχειρηματικό κέντρο με προσανατολισμό κυρίως στη ναυτιλία. Δεύτερον, αμιγής κατοικία διαφόρων μορφών. Τρίτον, λιανικό εμπόριο. Τέταρτον, εμποριοκαταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Πέμπτον, αναψυχή-τουρισμός. Έκτον, κοινωφελείς δραστηριότητες όπως είπαμε κυρίως στους τομείς πολιτισμού, εκπαίδευσης, αθλητισμού και υπηρεσιών. Και τέλος, άνετους χώρους στάθμευσης, υπόγειοι, πολυώροφοι, επίγειοι, παραθαλάσσιοι περίπατοι, μεγάλο Δημοτικό πάρκο στην περιοχή του Κερατσινίου και άλλα.

Είναι λοιπόν ένα, όπως είπα, από τα σημαντικότερα έργα αναπλάσεως με πολύ αξιόλογες, πάρα πολύ ενδιαφέρουσες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής.
Κλείσαμε σήμερα ως εξής τη συζήτησή μας. Πρώτον, συμφωνούμε όλοι ότι αυτό πρέπει να προχωρήσει. Το 2006 δεν κάναμε κάποια ενέργεια σαν αυτή που κάνουμε σήμερα να καλέσουμε τους ιδιοκτήτες, διότι ήταν προεκλογική χρονιά για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις οι Δήμαρχοι δεν παίρνουν αποφάσεις και άρα δεν είχε κανένα νόημα να ξεκινήσουμε μια τέτοια προσπάθεια το 2006.

Τώρα πλέον με τους νέους Δημάρχους, οι οποίοι είναι υπέρ του έργου μπορούμε να προχωρήσουμε. Κρατάμε μια επιφύλαξη που είπαμε του Δημάρχου Δραπετσώνος για τον συντελεστή, που απλώς ζήτησε να ενημερωθεί καλύτερα διότι πίστευε ότι ο συντελεστής αυτός είναι μεγαλύτερος από τον παλαιότερο συντελεστή δόμησης που υπήρχε. Επίσης, κάποιες επιφυλάξεις της ΒΡ, όχι ότι είναι αντίθετη προς την κατεύθυνση να γίνει αυτή η ανάπλαση της περιοχής αλλά διότι θεωρούν αυτοί με κάποια οικονομικά στοιχεία δικά τους ότι παθαίνουν μεγάλη ζημιά.

Εν πάση περιπτώσει είναι θέματα τα οποία μπορούν να λυθούν και θα προχωρήσουμε. Οι μεν έχοντες κάποιες αντιρρήσεις ή έχοντας κάποιους προβληματισμούς και απορίες θα συναντήσουν την Πρόεδρο του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, την κυρία Συκιανάκη και μπορούν να αρχίσουν από αύριο για να καταθέσουν τις απόψεις τους και να ενημερωθούν καλύτερα και επί της μελέτης. Εν συνεχεία, θα γίνει υπό την επίβλεψη της Προέδρου του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και με εκπροσώπους όλων των ιδιοκτητών συζήτηση επί της συγκεκριμένης μελέτης πως θα γίνει η κατανομή της πίτας ώστε να μην αδικείται κανένας. Ενώ ταυτόχρονα θα εξεταστούν και κάποιες αντιρρήσεις της ΒΡ.
Εν συνεχεία, θα πάμε σε Προεδρικό Διάταγμα για την τακτοποίηση των πολεοδομικών όρων. Και από εκεί και πέρα βεβαίως, θα γίνει ένας διεθνής διαγωνισμός για τους επενδυτές. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι όλο αυτό το έργο, το σημαντικό έργο της ανάπλασης θα γίνει με αυτοχρηματοδότηση. Δηλαδή θα γίνει με ιδιωτικά κεφάλαια, δεν θα βάλει κεφάλαια ούτε το δημόσιο ούτε οι Δήμοι. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

.
.
.
.
.

Πρωτοβουλία αγώνα για ενιαίο άλσος , Δευτέρα, 22 Οκτώβριος 2007

Αναπλάθοντας τα Λιπάσματα Δραπετσώνας

Η ιστορία, αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε, και το παρόν, οι προτάσεις των εταιρειών και του Δήμου για την ανάπλαση της περιοχής των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Λένε την αλήθεια ή μήπως πίσω από τις εντυπωσιακές μακέτες κρύβεται μια ανάπτυξη που δεν αφορά τους κατοίκους, αλλά άλλους, πιο προνομιούχους; Η Πρωτοβουλία Αγώνα για το Άλσος έχει τις δικές προτάσεις για ένα ενιαίο άλσος για καλύτερη ποιότητα ζωής των σημερινών κατοίκων...


Μια ιστορία κέρδους για το κεφάλαιο,
μια ιστορία ζωής για τους κατοίκους
Της Πρωτοβουλίας Αγώνα Για Ενιαίο Άλσος

1. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Στο έμπα του λιμανιού, μια ανάσα δρόμο από το κέντρο του Πειραιά, μισή ανάσα από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, απλώνεται ένας χώρος, όπου οι περισσότεροι τον βλέπετε όταν φεύγετε και όταν έρχεστε από τις διακοπές σας στα νησιά. Το πρώτο που αντικρίζετε είναι η τσιμινιέρα του εργοστασίου λιπασμάτων, απομεινάρι του "ένδοξου" βιομηχανικού παρελθόντος του Πειραιά. Ένα εργοστάσιο που επεκτεινόταν παράλληλα με την πόλη που μεγάλωνε. Εκτός από λιπάσματα παρήγαγε φυτοφάρμακα και γυαλί. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε κρυφές μετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ την δεκαετία του 80, ευθυνόταν για το 80% των αέριων ρύπων του λεκανοπεδίου. Και μάλιστα, ειδικών ρύπων, όπως το φθόριο που ενοχοποιείται για τον καρκίνο των οστών.

Δίπλα, εκτείνονταν οι εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, με κάθετη παραγωγή τσιμέντου. Πιο κάτω το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ, που χρησιμοποιούσε μαζούτ για τη λειτουργία του, ενώ λίγο πιο δίπλα από τα λιπάσματα , οι δεξαμενές καυσίμων και ορυκτελαίων της SHELL (τώρα της BP), το εργοστάσιο παραγωγής γύψου (γυψάδικο) και παραδίπλα τα "Ταμπάκικα", οι βρομερές βιοτεχνίες επεξεργασίας δερμάτων. Έτσι έκλεινε το τοπίο της βιομηχανικής ευδαιμονίας μεταπολεμικά, όπου η κόλαση του Δάντη ήταν μια νησίδα περιβαλλοντικής ισορροπίας μπροστά σ΄ αυτό το σκηνικό. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις σε απόσταση 1 χλμ, σε ευθεία γραμμή από το κέντρο του Πειραιά και βέβαια, μέσα στη Δραπετσώνα και στο Κερατσίνι (περιοχή Χαραυγής).

Οι δε ιατρικές ειδικότητες που ευδοκίμησαν στις περιοχές, ήταν αυτές του ειδικού πνευμονολόγου, οφθαλμίατρου και ειδικού παθολόγου για τους καρκίνους. Χαρακτηριστικό για το φθόριο ήταν το εξής: Οι παιδίατροι της περιοχής συνέστηναν - πάντα σε ατομικό επίπεδο – στις μητέρες να αποφεύγουν τον θηλασμό και να προτιμούν τα βιομηχανικά γάλατα, επειδή το φθόριο περνάει στο μητρικό γάλα με απρόβλεπτες συνέπειες για τα μωρά. Λέμε σε ατομικό επίπεδο, γιατί ποτέ δεν υπήρξε δημόσια φωνή καταγγελίας από γιατρό για την κατάσταση αυτή, ποτέ δεν υπήρξε έρευνα και μελέτη από την μεριά του κράτους για τις επιπτώσεις στην υγεία, τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα, των κατοίκων αλλά και των εργαζομένων, που είχε η αναγκαστική έκθεσή τους στους ρύπους των βιομηχανιών αυτών. Ένα παράδειγμα για την εγκληματική αποσιώπηση από τη μεριά του κράτους, των φορέων του, αλλά και των δήμων, των επιπτώσεων στην υγεία, είναι οι διάφοροι καρκίνοι, παθήσεις του αναπνευστικού και οφθαλμολογικές, που πρόσβαλαν τους αγρότες μετά την εντατική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Ας φανταστούμε τα μεγέθη στους ανθρώπους που ζούσαν και εργάζονταν δίπλα και μέσα στη βιομηχανία παραγωγής αυτών των προϊόντων.

Όλα αυτά δεν αποτελούν παρελθόν, ιδιαίτερα για τις μεγαλύτερες ηλικίες. Οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών και ιδιαίτερα της Δραπετσώνας ζουν τις συνέπειες της έκθεσής τους στους ρύπους των Λιπασμάτων και του Τσιμεντάδικου στην υγεία τους, μέχρι σήμερα.


ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ

Ένα από τα κύρια επιχειρήματα των ιδιοκτητών των Λιπασμάτων την δεκαετία του '80 που υπήρχε το αίτημα για το κλείσιμο του εργοστασίου, ήταν το εξής: "Εσείς ήρθατε και κατοικήσατε στην περιοχή, εμείς προϋπήρχαμε"! Από το 1899 έως το 1911, οι έρημες περιοχές της ακατοίκητης τότε Δραπετσώνας, το σύνολο της ακτής από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι τον όρμο Ηρακλέους, καταλήφθηκε από βαριές βιομηχανίες και λιμενικές χρήσεις. Η πόλη του Πειραιά μεγάλωνε παράλληλα με το εργοστάσιο Λιπασμάτων, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1910, σε μια έκταση λίγων τετραγωνικών μέτρων και έφτασε μέσα σε λίγες δεκαετίες να καταλαμβάνει το ένα τέταρτο του δήμου Δραπετσώνας, δηλ. 254.000 τ.μ. Να σημειώσουμε εδώ πως η Δραπετσώνα χαρακτηρίστηκε ως δήμος τη δεκαετία του 1950. Μέχρι τότε ήταν συνοικία του Πειραιά. (Το 1952, υπήρχαν στην περιοχή 2500 άθλιες παράγκες, 22000 κάτοικοι, από τους οποίους 80% περίπου ήταν εργατοτεχνίτες και υπάλληλοι. Το 50% είχε ηλεκτρικό και υπήρχε παντελής έλλειψη ύδρευσης. Εφημερίδα "Χρονογράφος", 1952). Σ' αυτόν τον ξερόβραχο, πετάχτηκαν και στοιβάχτηκαν στα παραπήγματα (παράγκες), από το 1922 και για 50 σχεδόν χρόνια, οι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο και την Αρμενία (αφού η "αποκατάσταση" των προσφύγων στο ζήτημα της στέγης έγινε την περίοδο της δικτατορίας, τη δεκαετία του '70). Μαζί με τους εσωτερικούς μετανάστες(τους φτωχούς αγρότες που ήρθαν στην πόλη ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή), αποτέλεσαν την πρώτη ύλη και φτηνά εργατικά χέρια (αφού τα χέρια περίσσευαν), για τα Λιπάσματα και αργότερα για τις υπόλοιπες βιομηχανίες της περιοχής. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η καρβουνόπολη των εργατών! Εργοστάσια και κατοικίες μαζί σε ένα χώρο! Η πόλη του Πειραιά ήταν η προέκταση των εργοστασίων και του λιμανιού.

Η εταιρεία Λιπασμάτων, η ΑΕΕΧΠΛ (Ανώνυμος Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων), παρήγαγε οξέα, χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα και ήταν εκείνη που χρηματοδοτούσε ένα πρόγραμμα συστηματικής διαφήμισης-προπαγάνδας για τη διάδοση των λιπασμάτων και την απαραίτητη χρήση τους στη γεωργία. Έστελνε γι΄ αυτό το σκοπό ειδικούς γεωπόνους σε όλη την Ελλάδα για να διδάξουν τη χρήση των λιπασμάτων. Όλα αυτά, φυσικά, με την οικονομική βοήθεια και συμπαράσταση του ελληνικού κράτους και την πολιτική πιστώσεων από την Αγροτική τράπεζα τότε. Ιδρυτής ήταν ο Νίκος Κανελλόπουλος (το όνομά του είχε η κεντρική οδός της Δραπετσώνας), που έχει μείνει γνωστός στην τοπική ιστορία για τη φράση του "μια δεκάρα, εκατό εργάτες". Πολλές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες έγιναν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστάσιου που έφτασε να χαρακτηριστεί το 1947, ως "μάντρα σφαγείων". Να αναφέρουμε μερικά στοιχεία από αυτούς τους αγώνες που βρήκαμε από δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής.
• Στα 1916, ξεσπά απεργία στα Λιπάσματα με αιτήματα: να επαναληφθεί κανονικά η λειτουργία του εργοστασίου, να αναγνωριστεί το σωματείο, να γίνουν προσλήψεις από μέλη του συνδέσμου και να επαναπροσληφθούν 5 απολυμένοι εργάτες.

• Τον Απρίλιο του 1924 το σωματείο των γυαλάδων ξεκινά απεργία, η οποία διαρκεί 15 μέρες και πετυχαίνει αύξηση στο μισθό 25%.

• Το 1933, ξεκινά μεγάλη απεργία που θα διαρκέσει 4 μήνες.

• Το Σεπτέμβρη του 1947, το προσωπικό κατεβαίνει σε 24ωρη λευκή απεργία διαμαρτυρίας με 100% επιτυχία.

• Το Μάρτη του 1947, ξεκινά πάλι απεργία στο γυαλάδικο και κρατά 46 μέρες. Επίσης, το βοηθητικό προσωπικό των γυαλάδων έκανε απεργία για 20 μέρες. Τα αιτήματά τους διαχρονικά: καλύτερες συνθήκες εργασίας, αύξηση στο μισθό, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, κανονικά ωράρια εργασίας. Η απάντηση από τη μεριά της εργοδοσίας, που τότε είχε παραιτηθεί ο Κανελλόπουλος και είχε αναλάβει τα ηνία ο Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης, ήταν: τρομοκρατία των εργατών, απολύσεις, εργάτες σε διαθεσιμότητα, στρατολόγηση απεργοσπαστών και ανίδεων στη δουλειά… Τι ακολούθησε αυτή την απεργία; Ακόμη σκληρότερα μέτρα για τους εργάτες και περισσότερη τρομοκρατία. Αντιγράφουμε από την εφημερίδα "Πρωτεργάτης", της εποχής εκείνης:

Παρασκευή 23 Μαΐου 1947
Αυστηρά μέτρα στα Λιπάσματα. Το εργοστάσιο μετατρέπεται σε "μάντρα σφαγείων" και "στρατιωτικό σχηματισμό". Ο Μποδοσάκης αφήνει και πέφτει στη θάλασσα 1,5 τόνος υδροχλωρικό οξύ που παράγεται το 24ωρο και δε ζητείται στην αγορά. Εξ΄ άλλου ο νέος προσωπάρχης από τους 15 φορτοεκφορτωτές απέλυσε τους 6, γιατί λόγω της βαριάς δουλειάς, ζήτησαν να αντικατασταθούν ή να αυξηθεί ο αριθμός των απασχολούμενων εκεί.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 1947
Μέσα σε ένα χρόνο η εταιρεία του Μποδοσάκη έχει απολύσει εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες και προσλαμβάνει "ελεύθερους" εργάτες. Τους πληρώνει 15-25% λιγότερο μισθό και ποσοστά. Με την απειλή της απόλυσης ή με υποσχέσεις ότι αν δείξουν καλή διαγωγή (βλ. υποταγή) θα τους βγάλει κάρτες και θα τους μονιμοποιήσει. Με αυτό τον τρόπο τους εκβιάζει για μεγαλύτερη απόδοση στην παραγωγή.

Μερικές αναφορές για την κατάσταση που επικρατούσε πριν τη μεγάλη απεργία του '47

17 Ιανουαρίου 1947
Στο χρόνο 1946 και κατά την περίοδο που διοικούσαν οι Κανελλοπουλικοί και η εθνοτράπεζα, ήρθαν χειρότερες μέρες και από την κατοχή. Τα ποσοστά που δίνονταν για ενίσχυση του μεροκάματου, σύμφωνα με την απόδοση στην παραγωγή, την τεχνική κατάρτιση και τους όρους εργασίας, έχασαν την αξία τους λόγω της ακρίβειας της ζωής και της πίεσης της εργοδοσίας για αύξηση της παραγωγής. Αυτά τα "δώρα" χρησιμοποιήθηκαν και για διασπαστικούς λόγους. Περισσότεροι από 800 εργάτες/τριες απολύθηκαν, ενώ οι εργοδοσία έλεγε πως αν μειωθεί το προσωπικό θα υπάρχουν καλύτερες απολαβές για τους υπόλοιπους. Περισσότερα από 15 εργατικά ατυχήματα συνέβησαν. 4 φυματικοί σε μια βδομάδα από τα πυρίμαχα. Μια εργάτρια έχασε τα δάχτυλα της. 2 λιποθυμίες και 3 εγκαύματα σε διάστημα ενός μήνα περίπου.

21 Φεβρουαρίου 1947
Στις 17/2 το προσωπικό των λιπασμάτων κατέβηκε σε λευκή απεργία. Οι διάφοροι απόστολοι της εταιρείας, όπως ο υποδιευθυντής Γεωργίου στα οξέα, έφερε ελεύθερους εργάτες για να κινήσει το συνεργείο. Ο μηχανικός Βήχος στο ηλεκτροτεχνείο, έκανε ¨πολιτική¨για να πείσει τον κόσμο να εργαστεί. Ο εργοδηγός Κωστόπουλος στα αραιά λιπάσματα έφτασε μέχρι εκβιασμού εναντίον αρχιεργατών και ο φύλακας Λιακάκος με τον πρόσθετο αρχιφύλακα έκαναν έρευνα σε ντουλάπια εργατών. Τέλος άφησαν εκτός του εργοστάσιου ένα μέλος του προσωπικού κατ΄ εντολή του κ. Λούη.

Ο Λεων. Κανελλόπουλος, που δέχτηκε τους εκπροσώπους των σωματείων ζήτησε να δώσει απάντηση στις 22 του μήνα. Εκείνοι έδειξαν διαλλακτικότητα και συμφώνησαν. Οι υπεύθυνοι πρότειναν να γίνει γενική συνέλευση για να ακουστεί η γνώμη όλων.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας:

28 Μαρτίου 1947
Συνεχίζεται για 4η εβδομάδα η απεργία των γυαλάδων και του βοηθητικού προσωπικού. Η εταιρεία για να τρομοκρατήσει τους απεργούς απέλυσε 75 περίπου και έβαλε σε διαθεσιμότητα 130. Διαδίδεται ότι θα απολυθούν 300 ακόμη. Η εταιρεία στρατολογεί απεργοσπάστες και ανίδεους στη δουλειά. Έντονο διάβημα διαμαρτυρίας έδωσε η επιτροπή των γυαλάδων στον υπουργό Παπαθανάση. Υποσχέθηκε πως θα μεσολαβήσει για να συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες για τη λύση του προβλήματος.

4 Απριλίου 1947
Σήμερα συμπληρώνεται μήνας της απεργίας των γυαλάδων παρόλες τις προσπάθειες διάσπασης του αγώνα. Ο υπουργός εργασίας κ. Μαλατέστας, λέει: Το υπουργείο δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι για την εταιρεία. Εξάλλου εσείς συνεχίστε την απεργία σας. Τα λεγόμενα του δείχνουν την απροκάλυπτη προσπάθεια του υπουργείου να δικαιολογήσει την εταιρεία στις ζημιές που προκαλεί στην εθνική οικονομία με την ακινησία του εργοστασίου. Η εταιρεία συνεχίζει να στέλνει στο υαλουργείο μαθητευόμενους και ανειδικεύτους.

18 Απριλίου 1947
Η απεργία των γυαλάδων έκλεισε στις 46 μέρες. Την Τετάρτη 16 Απριλίου η απεργιακή επιτροπή μαζί με 80μελής επιτροπή από απεργούς κατευθύνθηκαν στα γραφεία της εταιρείας. Ο εκπρόσωπος του Μποδοσάκη κ. Τσαγκάρης, όχι μόνο δεν τους δέχτηκε αλλά κάλεσε και την ασφάλεια. Οι απεργοί επέμεναν και τελικά δέχτηκε 4μελής επιτροπή. Δε δόθηκε καμιά λύση. Η εταιρεία επιμένει στην παλιά σύμβαση για το αλυσόδεμα των εργατών. Εκτός αυτού συνελήφθηκε ο πρόεδρος των γυαλάδων ως ηθικός αυτουργός για τα μικροτραύματα του απεργοσπάστη Β. Μονογυιού. Οι απεργοί ζήτησαν την αποφυλάκισή του. Μια επιτροπή πήγε στο διοικητή του 9ου τμήματος , άλλη στον αστυνομικό διευθυντή και μια τρίτη στο δήμαρχο. Το συμβούλιο των γυαλάδων αποφάσισε να ενημερώσει όλους τους εργαζόμενους του Πειραιά για την απεργία. *

* Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου των λιπασμάτων, έγιναν πολλές απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αυτές που παρουσιάζονται εδώ, επιλέχτηκαν λόγω των ιστορικών περιόδων που συνέβησαν. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη διάρκεια του εμφυλίου. Όλα αυτά δείχνουν, πως οι εργάτες δεν τρομοκρατήθηκαν μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες πάλεψαν και
αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους.

Στα μέσα του 1980, πεθαίνει ο Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης και τη διοίκηση αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Μποδοσάκης του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Απαιτεί ριζικές αλλαγές της εταιρείας στα πλαίσια της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και εν όψει της απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων. Μέσα στο πρόγραμμά του περιλαμβάνεται καινούρια κατασκευή δεξαμενών αμμωνίας (δεν του αρκούσαν οι ήδη 4 δεξαμενές).

Ευτυχώς το πρόγραμμα ακυρώνεται λόγω μεγάλης αντίδρασης του δήμου Δραπετσώνας. Το 1988 εκτελείται ο Μποδοσάκης από την Ε.Ο. 17 Νοέμβρη και εντείνεται η ήδη προβληματική λειτουργία των Λιπασμάτων, λόγω της αδυναμίας του ιδρύματος Μποδοσάκη να μπει στο διεθνή ανταγωνισμό.

Η Εθνική τράπεζα που ήταν ήδη μέτοχος της εταιρείας αναλαμβάνει την εκκαθάριση και γίνεται συνιδιοκτήτης μαζί με τους δήμους Δραπετσώνας – Κερατσινίου. Το 1993, η ιδιοκτησία του εργοστασίου περιέρχεται ολοκληρωτικά στην Εθνική τράπεζα, αφήνοντας έξω και τους δύο δήμους. Το 1999, κλείνει οριστικά, με τους τελευταίους εργαζομένους να μην έχουν ακόμη δικαιωθεί και να αγωνίζονται μέχρι σήμερα.

Γι' αυτό ...ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ - ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!


2. ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Η Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής τράπεζας, και τώρα η Εθνική Ακινήτων που φέρεται ως νέος ιδιοκτήτης της έκτασης του πρώην εργοστασίου των λιπασμάτων (αφού έβαλε μπροστά τις μπουλντόζες και μετέτρεψε σε οικόπεδο το εργοστάσιο σβήνοντας κάθε ίχνος της ιστορίας ενός από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής του Πειραιά και πραγματικό μνημείο βιομηχανικής αρχαιολογίας), σε απόλυτη σύμπνοια με την κυβέρνηση και τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας και κάποια πολυεθνικά κεφάλαια (real estate development και ναυτιλιακά) τάζουν στους κατοίκους της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μια νέα εποχή ανάπτυξης, νέες θέσεις εργασίας και αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής μέσω της οικοπεδοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης της περιοχής των Λιπασμάτων, του πιο προνομιούχου οικοπέδου στο λεκανοπέδιο, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν.

Λένε την αλήθεια ή μήπως πίσω από τα όμορφα λόγια και τις εντυπωσιακές μακέτες κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που σημαίνει την κλοπή ενός χώρου που δικαιωματικά ανήκει στο λαό της Δραπετσώνας και του Πειραιά, μια ανάπτυξη που δεν αφορά τους σημερινούς κατοίκους, αλλά κάποιους άλλους πιο προνομιούχους και θέσεις εργασίας που σε ότι αφορά τους σημερινούς κατοίκους θα είναι με τους χειρότερους όρους;

Παρόμοια με την πρόταση της Εθνικής τράπεζας, είναι και αυτή του δήμου Δραπετσώνας, που παρουσιάζεται να έχει –στο όνομα του ρεαλισμού- και την υποστήριξη της Παμπειραϊκής Επιτροπής. Η πρόταση του δήμου Δραπετσώνας μπορεί να υπόσχεται το κτίσιμο σχετικά λιγότερων τετραγωνικών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται και αυτή να οικοπεδοποιήσει την περιοχή, φτιάχνοντας μια νέα αποκομμένη πόλη υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων, με πολυτελείς κατοικίες (μεζονέτες), ξενοδοχεία πολλών αστέρων, μαρίνες ελιμενισμού πολυτελών γιοτ, μεγάλο εμπορικό – ψυχαγωγικό κέντρο μαζί με αποκομμένα πάρκα, που σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος χώρος πράσινου, που να μπορεί κάποιος να απομακρύνεται από το θόρυβο και τις δραστηριότητες της πόλης. Είναι προφανές πως με την πρόταση αυτή δημιουργείται μια πόλη μες στην πόλη.


3. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΑΣΤΩΝ

Οι προτάσεις των υπουργείων και της Εθνικής τράπεζας (εκτός από το ψέμα για τη δημιουργία 3500 θέσεων εργασίας, που χρησιμοποιείται λόγω της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει την περιοχή του Πειραιά, για να καμφθούν οι αντιδράσεις), δείχνουν ολοφάνερα ότι θέλουν μια πόλη μες στην πόλη. Ένα γκέτο πλουσίων μέσα στην πόλη των φτωχών, όπου το πράσινο θα χρησιμεύσει για να ανεβάσει την υπεραξία των κατοικιών και των γραφείων και έτσι να γίνουν ελκυστικές στην αγορά τους για να κερδοσκοπήσουν οι επενδυτές, οι μεγαλοεργολάβοι και οι μέτοχοι της Εθνικής Ακινήτων.

Οι θέσεις εργασίας που διατυμπανίζουν οι αναπλαστές, θα είναι οι πάσης φύσεως υπηρεσίες που θα απευθύνονται αποκλειστικά στις ανάγκες των κατοίκων της "νέας πόλης". Κηπουροί, σεκιουριτάδες, καθαριστές πισινών και γρασιδιού, υπηρέτριες, μπάτλερ, οδηγοί και ντελιβεράδες, κτλ.

Άλλο ένα ψέμα που χρησιμοποιούν ασύστολα, είναι ότι θα υπάρξει "ελεύθερη πρόσβαση" των πολιτών στη θάλασσα. Τι πρόσβαση θα είναι αυτή το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Μέσα από μαρίνες για γιοτ πολυτελείας, ναυτιλιακά γραφεία πολυτελείας, μεζονέτες πολυτελείας και ξενοδοχεία πολλών αστέρων για υψηλά πρόσωπα, η πρόσβαση θα είναι από άμεσα ελεγχόμενη έως αδύνατη. Ένα ενδεικτικό χαρακτηριστικό των προθέσεων τους είναι, ότι η εγγλέζικη εταιρεία που ανέλαβε από την Εθνική τράπεζα τη μελέτη ανάπλασης του χώρου, ειδικεύεται στις λεγόμενες πόλεις-φρούρια (security city) των πλουσίων ανά τον κόσμο. Αλλά και η πρόταση του δήμου Δραπετσώνας, των τεχνοκρατών και των φορέων για την ανάπλαση, μέσα από την κακομοίρικη έως ύποπτη λογική "να παραχωρήσουμε κάτι, για να πάρουμε κάτι από πράσινο", εκτός του ότι –με προκλητικό τρόπο- δε λαμβάνουν υπόψη τους το ενδεχόμενο ενός γκέτο, μιας "άλλης πόλης μες στην πόλη", αναλώνονται σε ανούσιες διαφωνίες για το συντελεστή δόμησης. Ενώ το πάρκο που προβλέπουν είναι πράσινο κατακερματισμένο στο χώρο και στην ουσία είναι προέκταση της αυλής των κτιρίων – γραφείων και των κατοικιών.

Η δήλωση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ: "έχουν γίνει πολλές μελέτες και τελικώς η μελέτη της Εθνικής τράπεζας και του δήμου Δραπετσώνας έχουν πολλά κοινά σημεία με τη μελέτη του Οργανισμού ρυθμιστικού σχεδίου Αθήνας, και αυτή θα χρησιμοποιήσουμε ως βάση για τις συζητήσεις μας", υπονοεί του λόγου το αληθές.

Ο υπουργός επίσης, σύμφωνα με την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" - 18/2/2007, δήλωσε πως "το σχέδιο θα προχωρήσει αποκλειστικά με ιδιωτικά κεφάλαια. Το "πακέτο" είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Η δημιουργία του ελληνικού city μπορεί προς το παρόν να είναι στα χαρτιά, αλλά έχει προκαλέσει το επιχειρηματικό ενδιαφέρον της αγοράς. Η εκμετάλλευση χιλιάδων κατοικιών, καταστημάτων, εμπορικών κέντρων και γραφείων μπορεί να φέρει πολλαπλάσια χρήματα από το 1 δις. ευρώ που θα επενδυθεί".

Και το άρθρο της εφημερίδας συνεχίζεται:
- Στη μάχη των εγχώριων εταιρειών θα πρέπει να προστεθούν και οι νυν ιδιοκτήτες, η εθν. τράπεζα 9250 στρ.), ΒΡ (47 στρ.), η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ (123 στρ.), ο ΟΛΠ (παραλιακή ζώνη), η MOBIL (36 στρ.), η ΕΥΔΑΠ και οι δήμοι, οι οποίοι θα διεκδικήσουν θέση στην περιοχή.

- Εταιρείες που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, όπως η MDC (νυν ΑΜ) ή η Sonae Sierra, αλλά και όλα τα μεγάλα ονόματα του λιανεμπορίου ή της αναψυχής (Lidl, Practiker, Carrefour, Aldi, DIA, Media Markt, Dixons, Village, Odeon κτλ) θα επιδιώξουν να πάρουν θέση στην περιοχή.

- Κορυφαίες ναυτιλιακές εταιρείες, τραπεζικοί όμιλοι, επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους θα βρεθούν μεταξύ των "μνηστήρων" του ελληνικού city.

- Δε θα αποτελέσει έκπληξη η εκδήλωση ενδιαφέροντος και από μεγάλες αραβικές εταιρείες που διαθέτουν τεράστια ρευστότητα και έχουν εμπειρία από τέτοια έργα που έχουν υλοποιηθεί στο Ντουμπάι, το Μπαχρέιν και το Ομάν.

- Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα προβλεπόμενα έργα για την εκμετάλλευση του φιλέτου των 640 στρ. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό προβλέπεται να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες, οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα πόλη έως 5000 κατοίκων. Στο ακίνητο της Εθνικής προβλέπεται η ανάπτυξη σπιτιών, η ανέγερση ξενοδοχειακού συγκροτήματος, κοινόχρηστοι χώροι πράσινου, πεζόδρομοι, γραφεία και καταστήματα.

- Στην ΑΓΕΤ προβλέπεται, επίσης, η ανάπτυξη κατοικιών, πάρκινγκ, επαγγελματικών ακινήτων, αθλητικών κέντρων, πάρκων και τουριστικών εγκαταστάσεων. Χιλιάδες τετραγωνικά γραφείων και συνεδριακοί χώροι θα χτιστούν για να εξυπηρετήσουν το επιχειρηματικό και ναυτιλιακό κέντρο της περιοχής. Προβλέπεται επίσης, η ανέγερση μουσείων για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ μελετάται η κατασκευή μαρίνας για τον ελλιμενισμό των γιοτ.


4. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΑΣΤΩΝ

Σ΄ αυτήν την τεράστια εργατούπολη (καρβουνόπολη), που εκτείνεται από τη θάλασσα έως το βουνό (από τον Πειραιά έως τις παρυφές της Πάρνηθας, στα Άνω Λιόσια), που φιλοξενεί σχεδόν 3.000.000 ανθρώπους με μηδέν ποιότητα ζωής, οι αναπλαστές μαζί με τους πολιτικούς επιχειρούν να κτίσουν και να εμπορευματοποιήσουν όποια έκταση έχει μείνει ελεύθερη από δόμηση ή έχει παύσει η βιομηχανική της χρήση.

Η περίπτωση των Λιπασμάτων δεν είναι μοναδική, αλλά αφορά μια τεράστια πρώην βιομηχανική ζώνη (ελαιώνας, Πειραιώς, ΧΡΩΠΕΙ, Γαβριήλ, Αιγαίο, ΑΖΕΛ, Κεράνης, Ρετσίνα, Λεμονάδικα, Σίδερα, Λιπάσματα), που προβλέπεται να παραδοθεί κυρίως στο εμπόριο και στην εμπορευματοποιημένη ψυχαγωγία. Άρα, οι χειρότερες δουλειές από άποψη εργασιακών σχέσεων, ωραρίου, μισθού και σταθερότητας. Παράλληλα, αυτή η αλλαγή χρήσης σημαίνει την εκδίωξη μιας σειράς παραγωγικών δραστηριοτήτων και την εργασιακή υποβάθμιση όσων εργάζονται σε αυτές.

Από την άλλη, τα τεράστια εμπορικά κέντρα που εξαγγέλλονται (σταθμός ΟΣΕ, Παλατάκι, ΧΡΩΠΕΙ) δε θα προσφέρουν θέσεις εργασίας, αλλά θα συγκεντρώσουν το εμπόριο στα χέρια ακόμα λιγότερων και με μάλλον χειρότερες εργασιακές σχέσεις για τους εμποροϋπαλλήλους (το παράδειγμα του Mall στο Μαρούσι είναι χαρακτηριστικό).

Η σημερινή κατάσταση της ανεργίας, της φτώχειας και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης δεν είναι τυχαία, αλλά συνέπεια της ίδιας τους της πολιτικής. Σήμερα που θέλουν να ανακαταλάβουν το χώρο για την μεγαλύτερη κερδοφορία, προετοιμάζουν έργα υποδομής που για πολλά χρόνια αρνούνταν στους κατοίκους: ολοκλήρωση του καθαρισμού στην Ψυττάλεια, ΜΕΤΡΟ, Τραμ, Προαστιακός κτλ.

Η διεθνής εμπειρία από αντίστοιχα προγράμματα αναπλάσεων σε πρώην βιομηχανικές και λιμενικές περιοχές (παραλία Βαρκελώνης, Docklands και Stratford κ.ά.) δείχνουν ότι οι αναπλάσεις αυτές φέρνουν μεγάλα κέρδη στις εταιρείες που τα υλοποιούν και γενικότερα στο κεφάλαιο που τα χρησιμοποιεί. Οι κάτοικοι όμως, των περιοχών αυτών, οδηγούνται σε βίαιη εκτόπιση καθώς δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος ζωής που διαμορφώνουν οι νέοι κάτοικοι. Η "ανάπτυξη" του τόπου σημαίνει περισσότερα κέρδη για τους κατέχοντες και εκτόπιση των αδυνάτων.

Τι σημαίνει για το σημερινό κάτοικο της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, η εφαρμογή των σχεδίων οικοπεδοποίησης και εμπορευματοποίησης στο χώρο των Λιπασμάτων; Πέρα από το προφανές ότι θα χαθεί μια μοναδική ευκαιρία για ένα άλσος που θα είναι μια πραγματική ανάσα για όλους, είναι το γεγονός ότι θα προστεθούν κι άλλα κτίρια, κάτοικοι και αυτοκίνητα σε μια περιοχή που είναι ήδη κορεσμένη. Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά θα έπρεπε να απαγορευτεί η δόμηση όλων των μεγάλων αδόμητων χώρων. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το όριο ασφαλείας για μια ανεκτική ποιότητα ζωής στην πόλη, είναι μια αναλογία 5-8 τ.μ. πράσινου ανά κάτοικο. Στον Πειραιά η αναλογία αυτή πέφτει στο 1,5 τ.μ. πράσινο ανά κάτοικο. Δηλαδή πλήρης και απόλυτη τσιμεντοποίηση! Στις περιοχές των υψηλών εισοδημάτων (Πολιτεία, Εκάλη, Παλαιό Ψυχικό, κτλ.) αντιστοιχούν 15-18 τ.μ. πράσινο ανά κάτοικο.. Αναδεικνύεται έτσι, η ταξικότητα της πόλης. Στις περιοχές που διαβιούν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η ποιότητα ζωής είναι από ανύπαρκτη έως εντελώς υποβαθμισμένη.


5. Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Το όφελος της δημιουργίας άλσους για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, είναι καίριο και επιτακτικό, ειδικά τώρα που η άνοδος της θερμοκρασίας από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι αισθητή και δεν μπορεί να κρυφτεί από τους πολιτικούς και τους πάσης φύσεως αναπτυξιολόγους – αναπλαστές. Ειδικότερα σήμερα, μετά τον εμπρησμό και την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, που αποτελούσε έναν από τους συμπαγείς πνεύμονες του λεκανοπεδίου, η ανάγκη για πράσινο στην πόλη, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.

Ενδεικτικά αναφέρουμε πως:

Στα αστικά κέντρα οι χώροι πράσινου λειτουργούν ως "αντιθερμική νησίδα" και συμβάλλουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση συνθηκών περιβάλλοντος. Τα στοιχεία του μικροκλίματος των αστικών κέντρων που επηρεάζονται ευνοϊκά από την ύπαρξη άλσους, είναι:
• Η ελάττωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι και η αύξησή της το χειμώνα.

• Η μείωση της σκόνης στην ατμόσφαιρα, λόγω του φιλτραρίσματος του αέρα μέσα από τα δέντρα.

• Η συγκράτηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά 87% το καλοκαίρι.

• Ο ιονισμός του αέρα και ο καθαρισμός του από ρύπους και βακτήρια.

• Η παραγωγή οξυγόνου.

• Η μείωση της ηχορύπανσης.

• Η θετική επίδραση στη ψυχοσωματική υγεία, αφού το άλσος προσφέρεται για ξεκούραση, περίπατο και ηρεμία.

• Η συμβολή του στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για την κατοικία πουλιών και ζώων.

Η διαφορά του άλσους από το πάρκο, βρίσκεται στο γεγονός ότι το άλσος είναι ένας ενιαίος και αυτόνομος φυσικός χώρος (δε χαρακτηρίζεται απλά ως χώρος πρασίνου). Φιλοξενεί ήπιες ανθρώπινες δραστηριότητες και παρεμβάσεις. Άλλωστε τέτοιες δραστηριότητες μπορούν να φιλοξενούνται στις παρυφές του άλσους και όχι στον πυρήνα του.

Η βιωσιμότητα αυτού του άλσους, είναι εφικτή, χρησιμοποιώντας τα παράγωγα της Ψυττάλειας, αφού αρχίσει η σωστή επεξεργασία τους, από το λίπασμα που θα παράγεται και το νερό το οποίο θα είναι κατάλληλο για πότισμα και για τη δημιουργία μικρών βιότοπων (λιμνούλες, μικροί καταρράκτες, μαίανδροι, κτλ.), μέσα από τη συνεχή ροή του νερού από την Ψυττάλεια προς το άλσος και από κει προς τη θάλασσα.

Ο χώρος της ευρύτερης περιοχής των Λιπασμάτων πρέπει να απαλλοτριωθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και κοινωνικού οφέλους. Γιατί εκτός από το ασήμαντο έως ανύπαρκτο ποσοστό πράσινου που αναλογεί σε κάθε κάτοικο του Πειραιά (1.5 τ.μ. ανά κάτοικο) και της παντελούς έλλειψης δημόσιων ελεύθερων χώρων.

Ο Πειραιάς, δέχεται επιπλέον ατμοσφαιρική και σωματιδιακή ρύπανση, λόγω των πλοίων αλλά και των διερχόμενων οχημάτων από και προς την νησιωτική χώρα. Δηλαδή, διακινούνται από και προς το λιμάνι, 1,5 εκατομμύρια Ι.Χ. και 500 χιλιάδες φορτηγά το χρόνο, με τάσεις διπλασιασμού στα επόμενα 5 χρόνια (στοιχεία από το ΥΠΕΧΩΔΕ).


6. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Μετά από το ανοιχτό κάλεσμα σε όλο τον ευρύτερο Πειραιά για τη δημιουργία πρωτοβουλίας αγώνα για το Ενιαίο Άλσος, συγκροτήθηκε αυτή η πρωτοβουλία από κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά και μέσα από την ιδρυτική της συνέλευση αποφασίστηκαν τα εξής:


Η ιστορία, αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάμε, και το παρόν, οι προτάσεις των εταιρειών και του Δήμου για την ανάπλαση της περιοχής των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Λένε την αλήθεια ή μήπως πίσω από τις εντυπωσιακές μακέτες κρύβεται μια ανάπτυξη που δεν αφορά τους κατοίκους, αλλά άλλους, πιο προνομιούχους; Η Πρωτοβουλία Αγώνα για το Άλσος έχει τις δικές προτάσεις για ένα ενιαίο άλσος για καλύτερη ποιότητα ζωής των σημερινών κατοίκων...


Μια ιστορία κέρδους για το κεφάλαιο,
μια ιστορία ζωής για τους κατοίκους

Της Πρωτοβουλίας Αγώνα Για Ενιαίο Άλσος

1. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Στο έμπα του λιμανιού, μια ανάσα δρόμο από το κέντρο του Πειραιά, μισή ανάσα από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, απλώνεται ένας χώρος, όπου οι περισσότεροι τον βλέπετε όταν φεύγετε και όταν έρχεστε από τις διακοπές σας στα νησιά. Το πρώτο που αντικρίζετε είναι η τσιμινιέρα του εργοστασίου λιπασμάτων, απομεινάρι του "ένδοξου" βιομηχανικού παρελθόντος του Πειραιά. Ένα εργοστάσιο που επεκτεινόταν παράλληλα με την πόλη που μεγάλωνε. Εκτός από λιπάσματα παρήγαγε φυτοφάρμακα και γυαλί. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε κρυφές μετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ την δεκαετία του 80, ευθυνόταν για το 80% των αέριων ρύπων του λεκανοπεδίου. Και μάλιστα, ειδικών ρύπων, όπως το φθόριο που ενοχοποιείται για τον καρκίνο των οστών.

Δίπλα, εκτείνονταν οι εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, με κάθετη παραγωγή τσιμέντου. Πιο κάτω το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ, που χρησιμοποιούσε μαζούτ για τη λειτουργία του, ενώ λίγο πιο δίπλα από τα λιπάσματα , οι δεξαμενές καυσίμων και ορυκτελαίων της SHELL (τώρα της BP), το εργοστάσιο παραγωγής γύψου (γυψάδικο) και παραδίπλα τα "Ταμπάκικα", οι βρομερές βιοτεχνίες επεξεργασίας δερμάτων. Έτσι έκλεινε το τοπίο της βιομηχανικής ευδαιμονίας μεταπολεμικά, όπου η κόλαση του Δάντη ήταν μια νησίδα περιβαλλοντικής ισορροπίας μπροστά σ΄ αυτό το σκηνικό. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις σε απόσταση 1 χλμ, σε ευθεία γραμμή από το κέντρο του Πειραιά και βέβαια, μέσα στη Δραπετσώνα και στο Κερατσίνι (περιοχή Χαραυγής).

Οι δε ιατρικές ειδικότητες που ευδοκίμησαν στις περιοχές, ήταν αυτές του ειδικού πνευμονολόγου, οφθαλμίατρου και ειδικού παθολόγου για τους καρκίνους. Χαρακτηριστικό για το φθόριο ήταν το εξής: Οι παιδίατροι της περιοχής συνέστηναν - πάντα σε ατομικό επίπεδο – στις μητέρες να αποφεύγουν τον θηλασμό και να προτιμούν τα βιομηχανικά γάλατα, επειδή το φθόριο περνάει στο μητρικό γάλα με απρόβλεπτες συνέπειες για τα μωρά. Λέμε σε ατομικό επίπεδο, γιατί ποτέ δεν υπήρξε δημόσια φωνή καταγγελίας από γιατρό για την κατάσταση αυτή, ποτέ δεν υπήρξε έρευνα και μελέτη από την μεριά του κράτους για τις επιπτώσεις στην υγεία, τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα, των κατοίκων αλλά και των εργαζομένων, που είχε η αναγκαστική έκθεσή τους στους ρύπους των βιομηχανιών αυτών. Ένα παράδειγμα για την εγκληματική αποσιώπηση από τη μεριά του κράτους, των φορέων του, αλλά και των δήμων, των επιπτώσεων στην υγεία, είναι οι διάφοροι καρκίνοι, παθήσεις του αναπνευστικού και οφθαλμολογικές, που πρόσβαλαν τους αγρότες μετά την εντατική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων. Ας φανταστούμε τα μεγέθη στους ανθρώπους που ζούσαν και εργάζονταν δίπλα και μέσα στη βιομηχανία παραγωγής αυτών των προϊόντων.

Όλα αυτά δεν αποτελούν παρελθόν, ιδιαίτερα για τις μεγαλύτερες ηλικίες. Οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών και ιδιαίτερα της Δραπετσώνας ζουν τις συνέπειες της έκθεσής τους στους ρύπους των Λιπασμάτων και του Τσιμεντάδικου στην υγεία τους, μέχρι σήμερα.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ

Ένα από τα κύρια επιχειρήματα των ιδιοκτητών των Λιπασμάτων την δεκαετία του '80 που υπήρχε το αίτημα για το κλείσιμο του εργοστασίου, ήταν το εξής: "Εσείς ήρθατε και κατοικήσατε στην περιοχή, εμείς προϋπήρχαμε"! Από το 1899 έως το 1911, οι έρημες περιοχές της ακατοίκητης τότε Δραπετσώνας, το σύνολο της ακτής από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι τον όρμο Ηρακλέους, καταλήφθηκε από βαριές βιομηχανίες και λιμενικές χρήσεις. Η πόλη του Πειραιά μεγάλωνε παράλληλα με το εργοστάσιο Λιπασμάτων, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1910, σε μια έκταση λίγων τετραγωνικών μέτρων και έφτασε μέσα σε λίγες δεκαετίες να καταλαμβάνει το ένα τέταρτο του δήμου Δραπετσώνας, δηλ. 254.000 τ.μ. Να σημειώσουμε εδώ πως η Δραπετσώνα χαρακτηρίστηκε ως δήμος τη δεκαετία του 1950. Μέχρι τότε ήταν συνοικία του Πειραιά. (Το 1952, υπήρχαν στην περιοχή 2500 άθλιες παράγκες, 22000 κάτοικοι, από τους οποίους 80% περίπου ήταν εργατοτεχνίτες και υπάλληλοι. Το 50% είχε ηλεκτρικό και υπήρχε παντελής έλλειψη ύδρευσης. Εφημερίδα "Χρονογράφος", 1952). Σ' αυτόν τον ξερόβραχο, πετάχτηκαν και στοιβάχτηκαν στα παραπήγματα (παράγκες), από το 1922 και για 50 σχεδόν χρόνια, οι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο και την Αρμενία (αφού η "αποκατάσταση" των προσφύγων στο ζήτημα της στέγης έγινε την περίοδο της δικτατορίας, τη δεκαετία του '70). Μαζί με τους εσωτερικούς μετανάστες(τους φτωχούς αγρότες που ήρθαν στην πόλη ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή), αποτέλεσαν την πρώτη ύλη και φτηνά εργατικά χέρια (αφού τα χέρια περίσσευαν), για τα Λιπάσματα και αργότερα για τις υπόλοιπες βιομηχανίες της περιοχής. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η καρβουνόπολη των εργατών! Εργοστάσια και κατοικίες μαζί σε ένα χώρο! Η πόλη του Πειραιά ήταν η προέκταση των εργοστασίων και του λιμανιού.

Η εταιρεία Λιπασμάτων, η ΑΕΕΧΠΛ (Ανώνυμος Ελληνική Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων), παρήγαγε οξέα, χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα και ήταν εκείνη που χρηματοδοτούσε ένα πρόγραμμα συστηματικής διαφήμισης-προπαγάνδας για τη διάδοση των λιπασμάτων και την απαραίτητη χρήση τους στη γεωργία. Έστελνε γι΄ αυτό το σκοπό ειδικούς γεωπόνους σε όλη την Ελλάδα για να διδάξουν τη χρήση των λιπασμάτων. Όλα αυτά, φυσικά, με την οικονομική βοήθεια και συμπαράσταση του ελληνικού κράτους και την πολιτική πιστώσεων από την Αγροτική τράπεζα τότε. Ιδρυτής ήταν ο Νίκος Κανελλόπουλος (το όνομά του είχε η κεντρική οδός της Δραπετσώνας), που έχει μείνει γνωστός στην τοπική ιστορία για τη φράση του "μια δεκάρα, εκατό εργάτες". Πολλές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες έγιναν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστάσιου που έφτασε να χαρακτηριστεί το 1947, ως "μάντρα σφαγείων". Να αναφέρουμε μερικά στοιχεία από αυτούς τους αγώνες που βρήκαμε από δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής.
• Στα 1916, ξεσπά απεργία στα Λιπάσματα με αιτήματα: να επαναληφθεί κανονικά η λειτουργία του εργοστασίου, να αναγνωριστεί το σωματείο, να γίνουν προσλήψεις από μέλη του συνδέσμου και να επαναπροσληφθούν 5 απολυμένοι εργάτες.

• Τον Απρίλιο του 1924 το σωματείο των γυαλάδων ξεκινά απεργία, η οποία διαρκεί 15 μέρες και πετυχαίνει αύξηση στο μισθό 25%.

• Το 1933, ξεκινά μεγάλη απεργία που θα διαρκέσει 4 μήνες.

• Το Σεπτέμβρη του 1947, το προσωπικό κατεβαίνει σε 24ωρη λευκή απεργία διαμαρτυρίας με 100% επιτυχία.

• Το Μάρτη του 1947, ξεκινά πάλι απεργία στο γυαλάδικο και κρατά 46 μέρες. Επίσης, το βοηθητικό προσωπικό των γυαλάδων έκανε απεργία για 20 μέρες. Τα αιτήματά τους διαχρονικά: καλύτερες συνθήκες εργασίας, αύξηση στο μισθό, πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, κανονικά ωράρια εργασίας. Η απάντηση από τη μεριά της εργοδοσίας, που τότε είχε παραιτηθεί ο Κανελλόπουλος και είχε αναλάβει τα ηνία ο Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης, ήταν: τρομοκρατία των εργατών, απολύσεις, εργάτες σε διαθεσιμότητα, στρατολόγηση απεργοσπαστών και ανίδεων στη δουλειά… Τι ακολούθησε αυτή την απεργία; Ακόμη σκληρότερα μέτρα για τους εργάτες και περισσότερη τρομοκρατία. Αντιγράφουμε από την εφημερίδα "Πρωτεργάτης", της εποχής εκείνης:

Παρασκευή 23 Μαΐου 1947
Αυστηρά μέτρα στα Λιπάσματα. Το εργοστάσιο μετατρέπεται σε "μάντρα σφαγείων" και "στρατιωτικό σχηματισμό". Ο Μποδοσάκης αφήνει και πέφτει στη θάλασσα 1,5 τόνος υδροχλωρικό οξύ που παράγεται το 24ωρο και δε ζητείται στην αγορά. Εξ΄ άλλου ο νέος προσωπάρχης από τους 15 φορτοεκφορτωτές απέλυσε τους 6, γιατί λόγω της βαριάς δουλειάς, ζήτησαν να αντικατασταθούν ή να αυξηθεί ο αριθμός των απασχολούμενων εκεί.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 1947
Μέσα σε ένα χρόνο η εταιρεία του Μποδοσάκη έχει απολύσει εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες και προσλαμβάνει "ελεύθερους" εργάτες. Τους πληρώνει 15-25% λιγότερο μισθό και ποσοστά. Με την απειλή της απόλυσης ή με υποσχέσεις ότι αν δείξουν καλή διαγωγή (βλ. υποταγή) θα τους βγάλει κάρτες και θα τους μονιμοποιήσει. Με αυτό τον τρόπο τους εκβιάζει για μεγαλύτερη απόδοση στην παραγωγή.

Μερικές αναφορές για την κατάσταση που επικρατούσε πριν τη μεγάλη απεργία του '47

17 Ιανουαρίου 1947
Στο χρόνο 1946 και κατά την περίοδο που διοικούσαν οι Κανελλοπουλικοί και η εθνοτράπεζα, ήρθαν χειρότερες μέρες και από την κατοχή. Τα ποσοστά που δίνονταν για ενίσχυση του μεροκάματου, σύμφωνα με την απόδοση στην παραγωγή, την τεχνική κατάρτιση και τους όρους εργασίας, έχασαν την αξία τους λόγω της ακρίβειας της ζωής και της πίεσης της εργοδοσίας για αύξηση της παραγωγής. Αυτά τα "δώρα" χρησιμοποιήθηκαν και για διασπαστικούς λόγους. Περισσότεροι από 800 εργάτες/τριες απολύθηκαν, ενώ οι εργοδοσία έλεγε πως αν μειωθεί το προσωπικό θα υπάρχουν καλύτερες απολαβές για τους υπόλοιπους. Περισσότερα από 15 εργατικά ατυχήματα συνέβησαν. 4 φυματικοί σε μια βδομάδα από τα πυρίμαχα. Μια εργάτρια έχασε τα δάχτυλα της. 2 λιποθυμίες και 3 εγκαύματα σε διάστημα ενός μήνα περίπου.

21 Φεβρουαρίου 1947
Στις 17/2 το προσωπικό των λιπασμάτων κατέβηκε σε λευκή απεργία. Οι διάφοροι απόστολοι της εταιρείας, όπως ο υποδιευθυντής Γεωργίου στα οξέα, έφερε ελεύθερους εργάτες για να κινήσει το συνεργείο. Ο μηχανικός Βήχος στο ηλεκτροτεχνείο, έκανε ¨πολιτική¨για να πείσει τον κόσμο να εργαστεί. Ο εργοδηγός Κωστόπουλος στα αραιά λιπάσματα έφτασε μέχρι εκβιασμού εναντίον αρχιεργατών και ο φύλακας Λιακάκος με τον πρόσθετο αρχιφύλακα έκαναν έρευνα σε ντουλάπια εργατών. Τέλος άφησαν εκτός του εργοστάσιου ένα μέλος του προσωπικού κατ΄ εντολή του κ. Λούη.

Ο Λεων. Κανελλόπουλος, που δέχτηκε τους εκπροσώπους των σωματείων ζήτησε να δώσει απάντηση στις 22 του μήνα. Εκείνοι έδειξαν διαλλακτικότητα και συμφώνησαν. Οι υπεύθυνοι πρότειναν να γίνει γενική συνέλευση για να ακουστεί η γνώμη όλων.

Κατά τη διάρκεια της απεργίας:

28 Μαρτίου 1947
Συνεχίζεται για 4η εβδομάδα η απεργία των γυαλάδων και του βοηθητικού προσωπικού. Η εταιρεία για να τρομοκρατήσει τους απεργούς απέλυσε 75 περίπου και έβαλε σε διαθεσιμότητα 130. Διαδίδεται ότι θα απολυθούν 300 ακόμη. Η εταιρεία στρατολογεί απεργοσπάστες και ανίδεους στη δουλειά. Έντονο διάβημα διαμαρτυρίας έδωσε η επιτροπή των γυαλάδων στον υπουργό Παπαθανάση. Υποσχέθηκε πως θα μεσολαβήσει για να συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες για τη λύση του προβλήματος.

4 Απριλίου 1947
Σήμερα συμπληρώνεται μήνας της απεργίας των γυαλάδων παρόλες τις προσπάθειες διάσπασης του αγώνα. Ο υπουργός εργασίας κ. Μαλατέστας, λέει: Το υπουργείο δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι για την εταιρεία. Εξάλλου εσείς συνεχίστε την απεργία σας. Τα λεγόμενα του δείχνουν την απροκάλυπτη προσπάθεια του υπουργείου να δικαιολογήσει την εταιρεία στις ζημιές που προκαλεί στην εθνική οικονομία με την ακινησία του εργοστασίου. Η εταιρεία συνεχίζει να στέλνει στο υαλουργείο μαθητευόμενους και ανειδικεύτους.

18 Απριλίου 1947
Η απεργία των γυαλάδων έκλεισε στις 46 μέρες. Την Τετάρτη 16 Απριλίου η απεργιακή επιτροπή μαζί με 80μελής επιτροπή από απεργούς κατευθύνθηκαν στα γραφεία της εταιρείας. Ο εκπρόσωπος του Μποδοσάκη κ. Τσαγκάρης, όχι μόνο δεν τους δέχτηκε αλλά κάλεσε και την ασφάλεια. Οι απεργοί επέμεναν και τελικά δέχτηκε 4μελής επιτροπή. Δε δόθηκε καμιά λύση. Η εταιρεία επιμένει στην παλιά σύμβαση για το αλυσόδεμα των εργατών. Εκτός αυτού συνελήφθηκε ο πρόεδρος των γυαλάδων ως ηθικός αυτουργός για τα μικροτραύματα του απεργοσπάστη Β. Μονογυιού. Οι απεργοί ζήτησαν την αποφυλάκισή του. Μια επιτροπή πήγε στο διοικητή του 9ου τμήματος , άλλη στον αστυνομικό διευθυντή και μια τρίτη στο δήμαρχο. Το συμβούλιο των γυαλάδων αποφάσισε να ενημερώσει όλους τους εργαζόμενους του Πειραιά για την απεργία. *

* Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου των λιπασμάτων, έγιναν πολλές απεργίες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Αυτές που παρουσιάζονται εδώ, επιλέχτηκαν λόγω των ιστορικών περιόδων που συνέβησαν. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στη διάρκεια του εμφυλίου. Όλα αυτά δείχνουν, πως οι εργάτες δεν τρομοκρατήθηκαν μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες πάλεψαν και
αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους.

Στα μέσα του 1980, πεθαίνει ο Πρόδρομος Αθανασιάδης Μποδοσάκης και τη διοίκηση αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Μποδοσάκης του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Απαιτεί ριζικές αλλαγές της εταιρείας στα πλαίσια της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και εν όψει της απελευθέρωσης της αγοράς προϊόντων. Μέσα στο πρόγραμμά του περιλαμβάνεται καινούρια κατασκευή δεξαμενών αμμωνίας (δεν του αρκούσαν οι ήδη 4 δεξαμενές).

Ευτυχώς το πρόγραμμα ακυρώνεται λόγω μεγάλης αντίδρασης του δήμου Δραπετσώνας. Το 1988 εκτελείται ο Μποδοσάκης από την Ε.Ο. 17 Νοέμβρη και εντείνεται η ήδη προβληματική λειτουργία των Λιπασμάτων, λόγω της αδυναμίας του ιδρύματος Μποδοσάκη να μπει στο διεθνή ανταγωνισμό.

Η Εθνική τράπεζα που ήταν ήδη μέτοχος της εταιρείας αναλαμβάνει την εκκαθάριση και γίνεται συνιδιοκτήτης μαζί με τους δήμους Δραπετσώνας – Κερατσινίου. Το 1993, η ιδιοκτησία του εργοστασίου περιέρχεται ολοκληρωτικά στην Εθνική τράπεζα, αφήνοντας έξω και τους δύο δήμους. Το 1999, κλείνει οριστικά, με τους τελευταίους εργαζομένους να μην έχουν ακόμη δικαιωθεί και να αγωνίζονται μέχρι σήμερα.

Γι' αυτό ...ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ - ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

2. ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Η Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής τράπεζας, και τώρα η Εθνική Ακινήτων που φέρεται ως νέος ιδιοκτήτης της έκτασης του πρώην εργοστασίου των λιπασμάτων (αφού έβαλε μπροστά τις μπουλντόζες και μετέτρεψε σε οικόπεδο το εργοστάσιο σβήνοντας κάθε ίχνος της ιστορίας ενός από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής του Πειραιά και πραγματικό μνημείο βιομηχανικής αρχαιολογίας), σε απόλυτη σύμπνοια με την κυβέρνηση και τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας και κάποια πολυεθνικά κεφάλαια (real estate development και ναυτιλιακά) τάζουν στους κατοίκους της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μια νέα εποχή ανάπτυξης, νέες θέσεις εργασίας και αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής μέσω της οικοπεδοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης της περιοχής των Λιπασμάτων, του πιο προνομιούχου οικοπέδου στο λεκανοπέδιο, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν.

Λένε την αλήθεια ή μήπως πίσω από τα όμορφα λόγια και τις εντυπωσιακές μακέτες κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που σημαίνει την κλοπή ενός χώρου που δικαιωματικά ανήκει στο λαό της Δραπετσώνας και του Πειραιά, μια ανάπτυξη που δεν αφορά τους σημερινούς κατοίκους, αλλά κάποιους άλλους πιο προνομιούχους και θέσεις εργασίας που σε ότι αφορά τους σημερινούς κατοίκους θα είναι με τους χειρότερους όρους;

Παρόμοια με την πρόταση της Εθνικής τράπεζας, είναι και αυτή του δήμου Δραπετσώνας, που παρουσιάζεται να έχει –στο όνομα του ρεαλισμού- και την υποστήριξη της Παμπειραϊκής Επιτροπής. Η πρόταση του δήμου Δραπετσώνας μπορεί να υπόσχεται το κτίσιμο σχετικά λιγότερων τετραγωνικών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται και αυτή να οικοπεδοποιήσει την περιοχή, φτιάχνοντας μια νέα αποκομμένη πόλη υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων, με πολυτελείς κατοικίες (μεζονέτες), ξενοδοχεία πολλών αστέρων, μαρίνες ελιμενισμού πολυτελών γιοτ, μεγάλο εμπορικό – ψυχαγωγικό κέντρο μαζί με αποκομμένα πάρκα, που σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος χώρος πράσινου, που να μπορεί κάποιος να απομακρύνεται από το θόρυβο και τις δραστηριότητες της πόλης. Είναι προφανές πως με την πρόταση αυτή δημιουργείται μια πόλη μες στην πόλη.

3. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΑΣΤΩΝ

Οι προτάσεις των υπουργείων και της Εθνικής τράπεζας (εκτός από το ψέμα για τη δημιουργία 3500 θέσεων εργασίας, που χρησιμοποιείται λόγω της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει την περιοχή του Πειραιά, για να καμφθούν οι αντιδράσεις), δείχνουν ολοφάνερα ότι θέλουν μια πόλη μες στην πόλη. Ένα γκέτο πλουσίων μέσα στην πόλη των φτωχών, όπου το πράσινο θα χρησιμεύσει για να ανεβάσει την υπεραξία των κατοικιών και των γραφείων και έτσι να γίνουν ελκυστικές στην αγορά τους για να κερδοσκοπήσουν οι επενδυτές, οι μεγαλοεργολάβοι και οι μέτοχοι της Εθνικής Ακινήτων.

Οι θέσεις εργασίας που διατυμπανίζουν οι αναπλαστές, θα είναι οι πάσης φύσεως υπηρεσίες που θα απευθύνονται αποκλειστικά στις ανάγκες των κατοίκων της "νέας πόλης". Κηπουροί, σεκιουριτάδες, καθαριστές πισινών και γρασιδιού, υπηρέτριες, μπάτλερ, οδηγοί και ντελιβεράδες, κτλ.

Άλλο ένα ψέμα που χρησιμοποιούν ασύστολα, είναι ότι θα υπάρξει "ελεύθερη πρόσβαση" των πολιτών στη θάλασσα. Τι πρόσβαση θα είναι αυτή το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Μέσα από μαρίνες για γιοτ πολυτελείας, ναυτιλιακά γραφεία πολυτελείας, μεζονέτες πολυτελείας και ξενοδοχεία πολλών αστέρων για υψηλά πρόσωπα, η πρόσβαση θα είναι από άμεσα ελεγχόμενη έως αδύνατη. Ένα ενδεικτικό χαρακτηριστικό των προθέσεων τους είναι, ότι η εγγλέζικη εταιρεία που ανέλαβε από την Εθνική τράπεζα τη μελέτη ανάπλασης του χώρου, ειδικεύεται στις λεγόμενες πόλεις-φρούρια (security city) των πλουσίων ανά τον κόσμο. Αλλά και η πρόταση του δήμου Δραπετσώνας, των τεχνοκρατών και των φορέων για την ανάπλαση, μέσα από την κακομοίρικη έως ύποπτη λογική "να παραχωρήσουμε κάτι, για να πάρουμε κάτι από πράσινο", εκτός του ότι –με προκλητικό τρόπο- δε λαμβάνουν υπόψη τους το ενδεχόμενο ενός γκέτο, μιας "άλλης πόλης μες στην πόλη", αναλώνονται σε ανούσιες διαφωνίες για το συντελεστή δόμησης. Ενώ το πάρκο που προβλέπουν είναι πράσινο κατακερματισμένο στο χώρο και στην ουσία είναι προέκταση της αυλής των κτιρίων – γραφείων και των κατοικιών.

Η δήλωση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ: "έχουν γίνει πολλές μελέτες και τελικώς η μελέτη της Εθνικής τράπεζας και του δήμου Δραπετσώνας έχουν πολλά κοινά σημεία με τη μελέτη του Οργανισμού ρυθμιστικού σχεδίου Αθήνας, και αυτή θα χρησιμοποιήσουμε ως βάση για τις συζητήσεις μας", υπονοεί του λόγου το αληθές.

Ο υπουργός επίσης, σύμφωνα με την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" - 18/2/2007, δήλωσε πως "το σχέδιο θα προχωρήσει αποκλειστικά με ιδιωτικά κεφάλαια. Το "πακέτο" είναι ιδιαίτερα ελκυστικό. Η δημιουργία του ελληνικού city μπορεί προς το παρόν να είναι στα χαρτιά, αλλά έχει προκαλέσει το επιχειρηματικό ενδιαφέρον της αγοράς. Η εκμετάλλευση χιλιάδων κατοικιών, καταστημάτων, εμπορικών κέντρων και γραφείων μπορεί να φέρει πολλαπλάσια χρήματα από το 1 δις. ευρώ που θα επενδυθεί".

Και το άρθρο της εφημερίδας συνεχίζεται:
- Στη μάχη των εγχώριων εταιρειών θα πρέπει να προστεθούν και οι νυν ιδιοκτήτες, η εθν. τράπεζα 9250 στρ.), ΒΡ (47 στρ.), η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ (123 στρ.), ο ΟΛΠ (παραλιακή ζώνη), η MOBIL (36 στρ.), η ΕΥΔΑΠ και οι δήμοι, οι οποίοι θα διεκδικήσουν θέση στην περιοχή.

- Εταιρείες που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, όπως η MDC (νυν ΑΜ) ή η Sonae Sierra, αλλά και όλα τα μεγάλα ονόματα του λιανεμπορίου ή της αναψυχής (Lidl, Practiker, Carrefour, Aldi, DIA, Media Markt, Dixons, Village, Odeon κτλ) θα επιδιώξουν να πάρουν θέση στην περιοχή.

- Κορυφαίες ναυτιλιακές εταιρείες, τραπεζικοί όμιλοι, επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους θα βρεθούν μεταξύ των "μνηστήρων" του ελληνικού city.

- Δε θα αποτελέσει έκπληξη η εκδήλωση ενδιαφέροντος και από μεγάλες αραβικές εταιρείες που διαθέτουν τεράστια ρευστότητα και έχουν εμπειρία από τέτοια έργα που έχουν υλοποιηθεί στο Ντουμπάι, το Μπαχρέιν και το Ομάν.

- Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα προβλεπόμενα έργα για την εκμετάλλευση του φιλέτου των 640 στρ. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό προβλέπεται να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες, οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα πόλη έως 5000 κατοίκων. Στο ακίνητο της Εθνικής προβλέπεται η ανάπτυξη σπιτιών, η ανέγερση ξενοδοχειακού συγκροτήματος, κοινόχρηστοι χώροι πράσινου, πεζόδρομοι, γραφεία και καταστήματα.

- Στην ΑΓΕΤ προβλέπεται, επίσης, η ανάπτυξη κατοικιών, πάρκινγκ, επαγγελματικών ακινήτων, αθλητικών κέντρων, πάρκων και τουριστικών εγκαταστάσεων. Χιλιάδες τετραγωνικά γραφείων και συνεδριακοί χώροι θα χτιστούν για να εξυπηρετήσουν το επιχειρηματικό και ναυτιλιακό κέντρο της περιοχής. Προβλέπεται επίσης, η ανέγερση μουσείων για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, ενώ μελετάται η κατασκευή μαρίνας για τον ελλιμενισμό των γιοτ.

4. ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΑΣΤΩΝ

Σ΄ αυτήν την τεράστια εργατούπολη (καρβουνόπολη), που εκτείνεται από τη θάλασσα έως το βουνό (από τον Πειραιά έως τις παρυφές της Πάρνηθας, στα Άνω Λιόσια), που φιλοξενεί σχεδόν 3.000.000 ανθρώπους με μηδέν ποιότητα ζωής, οι αναπλαστές μαζί με τους πολιτικούς επιχειρούν να κτίσουν και να εμπορευματοποιήσουν όποια έκταση έχει μείνει ελεύθερη από δόμηση ή έχει παύσει η βιομηχανική της χρήση.

Η περίπτωση των Λιπασμάτων δεν είναι μοναδική, αλλά αφορά μια τεράστια πρώην βιομηχανική ζώνη (ελαιώνας, Πειραιώς, ΧΡΩΠΕΙ, Γαβριήλ, Αιγαίο, ΑΖΕΛ, Κεράνης, Ρετσίνα, Λεμονάδικα, Σίδερα, Λιπάσματα), που προβλέπεται να παραδοθεί κυρίως στο εμπόριο και στην εμπορευματοποιημένη ψυχαγωγία. Άρα, οι χειρότερες δουλειές από άποψη εργασιακών σχέσεων, ωραρίου, μισθού και σταθερότητας. Παράλληλα, αυτή η αλλαγή χρήσης σημαίνει την εκδίωξη μιας σειράς παραγωγικών δραστηριοτήτων και την εργασιακή υποβάθμιση όσων εργάζονται σε αυτές.

Από την άλλη, τα τεράστια εμπορικά κέντρα που εξαγγέλλονται (σταθμός ΟΣΕ, Παλατάκι, ΧΡΩΠΕΙ) δε θα προσφέρουν θέσεις εργασίας, αλλά θα συγκεντρώσουν το εμπόριο στα χέρια ακόμα λιγότερων και με μάλλον χειρότερες εργασιακές σχέσεις για τους εμποροϋπαλλήλους (το παράδειγμα του Mall στο Μαρούσι είναι χαρακτηριστικό).

Η σημερινή κατάσταση της ανεργίας, της φτώχειας και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης δεν είναι τυχαία, αλλά συνέπεια της ίδιας τους της πολιτικής. Σήμερα που θέλουν να ανακαταλάβουν το χώρο για την μεγαλύτερη κερδοφορία, προετοιμάζουν έργα υποδομής που για πολλά χρόνια αρνούνταν στους κατοίκους: ολοκλήρωση του καθαρισμού στην Ψυττάλεια, ΜΕΤΡΟ, Τραμ, Προαστιακός κτλ.

Η διεθνής εμπειρία από αντίστοιχα προγράμματα αναπλάσεων σε πρώην βιομηχανικές και λιμενικές περιοχές (παραλία Βαρκελώνης, Docklands και Stratford κ.ά.) δείχνουν ότι οι αναπλάσεις αυτές φέρνουν μεγάλα κέρδη στις εταιρείες που τα υλοποιούν και γενικότερα στο κεφάλαιο που τα χρησιμοποιεί. Οι κάτοικοι όμως, των περιοχών αυτών, οδηγούνται σε βίαιη εκτόπιση καθώς δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος ζωής που διαμορφώνουν οι νέοι κάτοικοι. Η "ανάπτυξη" του τόπου σημαίνει περισσότερα κέρδη για τους κατέχοντες και εκτόπιση των αδυνάτων.

Τι σημαίνει για το σημερινό κάτοικο της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, η εφαρμογή των σχεδίων οικοπεδοποίησης και εμπορευματοποίησης στο χώρο των Λιπασμάτων; Πέρα από το προφανές ότι θα χαθεί μια μοναδική ευκαιρία για ένα άλσος που θα είναι μια πραγματική ανάσα για όλους, είναι το γεγονός ότι θα προστεθούν κι άλλα κτίρια, κάτοικοι και αυτοκίνητα σε μια περιοχή που είναι ήδη κορεσμένη. Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά θα έπρεπε να απαγορευτεί η δόμηση όλων των μεγάλων αδόμητων χώρων. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το όριο ασφαλείας για μια ανεκτική ποιότητα ζωής στην πόλη, είναι μια αναλογία 5-8 τ.μ. πράσινου ανά κάτοικο. Στον Πειραιά η αναλογία αυτή πέφτει στο 1,5 τ.μ. πράσινο ανά κάτοικο. Δηλαδή πλήρης και απόλυτη τσιμεντοποίηση! Στις περιοχές των υψηλών εισοδημάτων (Πολιτεία, Εκάλη, Παλαιό Ψυχικό, κτλ.) αντιστοιχούν 15-18 τ.μ. πράσινο ανά κάτοικο.. Αναδεικνύεται έτσι, η ταξικότητα της πόλης. Στις περιοχές που διαβιούν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η ποιότητα ζωής είναι από ανύπαρκτη έως εντελώς υποβαθμισμένη.

5. Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ

Το όφελος της δημιουργίας άλσους για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, είναι καίριο και επιτακτικό, ειδικά τώρα που η άνοδος της θερμοκρασίας από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι αισθητή και δεν μπορεί να κρυφτεί από τους πολιτικούς και τους πάσης φύσεως αναπτυξιολόγους – αναπλαστές. Ειδικότερα σήμερα, μετά τον εμπρησμό και την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, που αποτελούσε έναν από τους συμπαγείς πνεύμονες του λεκανοπεδίου, η ανάγκη για πράσινο στην πόλη, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.

Ενδεικτικά αναφέρουμε πως:

Στα αστικά κέντρα οι χώροι πράσινου λειτουργούν ως "αντιθερμική νησίδα" και συμβάλλουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση συνθηκών περιβάλλοντος. Τα στοιχεία του μικροκλίματος των αστικών κέντρων που επηρεάζονται ευνοϊκά από την ύπαρξη άλσους, είναι:
• Η ελάττωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι και η αύξησή της το χειμώνα.

• Η μείωση της σκόνης στην ατμόσφαιρα, λόγω του φιλτραρίσματος του αέρα μέσα από τα δέντρα.

• Η συγκράτηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά 87% το καλοκαίρι.

• Ο ιονισμός του αέρα και ο καθαρισμός του από ρύπους και βακτήρια.

• Η παραγωγή οξυγόνου.

• Η μείωση της ηχορύπανσης.

• Η θετική επίδραση στη ψυχοσωματική υγεία, αφού το άλσος προσφέρεται για ξεκούραση, περίπατο και ηρεμία.

• Η συμβολή του στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για την κατοικία πουλιών και ζώων.

Η διαφορά του άλσους από το πάρκο, βρίσκεται στο γεγονός ότι το άλσος είναι ένας ενιαίος και αυτόνομος φυσικός χώρος (δε χαρακτηρίζεται απλά ως χώρος πρασίνου). Φιλοξενεί ήπιες ανθρώπινες δραστηριότητες και παρεμβάσεις. Άλλωστε τέτοιες δραστηριότητες μπορούν να φιλοξενούνται στις παρυφές του άλσους και όχι στον πυρήνα του.

Η βιωσιμότητα αυτού του άλσους, είναι εφικτή, χρησιμοποιώντας τα παράγωγα της Ψυττάλειας, αφού αρχίσει η σωστή επεξεργασία τους, από το λίπασμα που θα παράγεται και το νερό το οποίο θα είναι κατάλληλο για πότισμα και για τη δημιουργία μικρών βιότοπων (λιμνούλες, μικροί καταρράκτες, μαίανδροι, κτλ.), μέσα από τη συνεχή ροή του νερού από την Ψυττάλεια προς το άλσος και από κει προς τη θάλασσα.

Ο χώρος της ευρύτερης περιοχής των Λιπασμάτων πρέπει να απαλλοτριωθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και κοινωνικού οφέλους. Γιατί εκτός από το ασήμαντο έως ανύπαρκτο ποσοστό πράσινου που αναλογεί σε κάθε κάτοικο του Πειραιά (1.5 τ.μ. ανά κάτοικο) και της παντελούς έλλειψης δημόσιων ελεύθερων χώρων.

Ο Πειραιάς, δέχεται επιπλέον ατμοσφαιρική και σωματιδιακή ρύπανση, λόγω των πλοίων αλλά και των διερχόμενων οχημάτων από και προς την νησιωτική χώρα. Δηλαδή, διακινούνται από και προς το λιμάνι, 1,5 εκατομμύρια Ι.Χ. και 500 χιλιάδες φορτηγά το χρόνο, με τάσεις διπλασιασμού στα επόμενα 5 χρόνια (στοιχεία από το ΥΠΕΧΩΔΕ).

6. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Μετά από το ανοιχτό κάλεσμα σε όλο τον ευρύτερο Πειραιά για τη δημιουργία πρωτοβουλίας αγώνα για το Ενιαίο Άλσος, συγκροτήθηκε αυτή η πρωτοβουλία από κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά και μέσα από την ιδρυτική της συνέλευση αποφασίστηκαν τα εξής:
α. Η Πρωτοβουλία συγκροτείται για να αναδείξει τη φτώχεια του ευρύτερου Πειραιά σε ελεύθερους δημόσιους χώρους και την παντελή έλλειψη πράσινου.

β. Η Πρωτοβουλία απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο), ανεξάρτητα από κομματική ή ιδεολογική προέλευση.

γ. Η Πρωτοβουλία δεν κομματίζεται, δεν προωθεί τον παραγοντισμό και δεν έχει βλέψεις εκλογισμού (δημοτικές ή βουλευτικές εκλογές).

δ. Στην Πρωτοβουλία τα άτομα που συμμετέχουν εκπροσωπούν τον εαυτό τους και μόνο και όχι το φορέα που τυχόν συμμετέχουν (εννοείται πως ο κάθε πολιτικός φορέας ξεχωριστά-αν θέλει να είναι κοινωνικά ωφέλιμος- έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να αναδείξει το θέμα).

ε. Τα άτομα που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία, δεν εκπροσωπούν την Πρωτοβουλία προς τα έξω αλλά μόνο τον εαυτό τους. Όταν χρειάζεται εκπροσώπηση η Πρωτοβουλία, θα ορίζεται από τη συνέλευση για το χρονικό διάστημα που ορίζεται αυτή η εκπροσώπηση. Η εκπροσώπηση είναι ανακλητή και κυκλική (Όχι πάντα το ίδιο ή τα ίδια άτομα).

στ. Η συνέλευση της Πρωτοβουλίας, είναι το όργανο που παίρνονται οι συλλογικές αποφάσεις μέσα από ισότιμες σχέσεις των συμμετεχόντων χωρίς ιεραρχίες και πάντα με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

ζ. Βασική επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, εκτός από την ανάδειξη του ζητήματος, η δημιουργία επιτροπών κατοίκων στις γειτονιές του ευρύτερου Πειραιά για τους αγώνες που αφορούν την ποιότητα ζωής και ιδιαίτερα δε, της ανάπλασης των Λιπασμάτων.

η. Η Πρωτοβουλία, θα συνάπτει και θα επιδιώκει συνεργασίες με συλλογικότητες και άτομα μόνο πάνω στην προοπτική δημιουργίας Ενιαίου Άλσους στον ευρύτερο χώρο των Λιπασμάτων, ο οποίος και θα αποδοθεί στο λαό του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο) προς χρήση και απόλαυση.

Η ανάπτυξη κινηματικών διαδικασιών και αγωνιστικών επιτροπών κατοίκων μπορεί να πείσει σήμερα που κρίνεται το ζήτημα, τους ανθρώπους που έχουν απογοητευθεί από τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της επιτροπής ανάπλασης και του δήμου Δραπετσώνας που έχουν συμβιβαστεί στο μικρότερο κακό, να ξαναβγούν δυναμικά στο προσκήνιο με αίτημα το Ενιαίο Άλσος.
- Ενιαίο άλσος για καλύτερη ποιότητα ζωής των σημερινών κατοίκων της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.

- Όχι στην οικοπεδοποίηση, καμιά επιχειρηματική αξιοποίηση στην περιοχή των Λιπασμάτων.

- Όχι σε μια νέα απομονωμένη πόλη για νέους κατοίκους υψηλού εισοδήματος.

- Ναι στην ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα. Χρήση της παραλιακής ζώνης από τους κατοίκους και όχι από τον ΟΛΠ.

- Ναι στο σεβασμό στους κατοίκους και στην ιστορία των εργατικών γειτονιών.

Διεκδίκηση και όχι συμβιβασμός.
Δεν τους χρωστάμε τίποτα, μας χρωστάνε τα πάντα.

.
.
.
.
.

Μαρτός Μιχάλης Εργασία

«Ανάπλαση τμήματος παραλιακής ζώνης στον δήμο της Δραπετσώνας (στην περιοχή της Ηετιώνειας πύλης)»

Η Δραπετσώνα είναι από της πιο υποβαθμισμένες περιοχές του λεκανοπεδίου αλλά με πολλές προοπτικές ανάπτυξης για διαφόρους λόγους. Πρώτον όλη η παραλιακή ζώνη της Δραπετσώνας αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης ζώνης που φτάνει ως το Πέραμα και έχει γίνει ένας επανασχεδιασμός για την δημιουργία ενός νέου λιμένα επιβατικού και μεταφορικού, δεύτερον στην ζώνη αυτή έχει υλοποιηθεί ένα τεράστιο πρόγραμμα για την απομάκρυνση όλης της βαριάς βιομηχανίας όπως εργοστάσια τσιμέντου, ΔΕΗ, πετρελαίου κτλ. που κάποτε βασιλεύανε στο Δήμο αυτό και καταστρέφανε όλο το ζωτικό περιβάλλον και τρίτων από την ζώνη αυτή έχουν απελευθερωθεί μεγάλες εκτάσεις γης από την απομάκρυνση των προαναφερόμενων βιομηχανιών. Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα για τους αρχιτέκτονες και όλους του δημοσίους φορείς που είναι εάν αυτή η περιοχή που έχει χαρακτηρισθεί «φιλέτο» θα αποδοθεί στους κατοίκους της Δραπετσώνας και όλης της Αθηνάς ή θα αποτελέσει ένα μεγάλο φαγοπότι για τους εργολάβους .
Εδώ λοιπόν ξεκινά και η δικά μου πρόταση όπου έχει σαν κύριο στόχο την μετατροπή της παραλιακού μετώπου σε ένα σύγχρονα σχεδιασμένο αστικό ελεύθερο χώρο . Την άσκηση μιας αρχιτεκτονικής τοπίου και ένταξη της στον περίπλοκο αστικό περιβάλλον. Την αξιοποίηση του χώρου από όλους τους πολίτες αλλά εστιάζοντας στις μικρές ηλικίες οι οποίες έχουν τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο διαθέσιμο και τις λιγότερες δυνατότητες αξιοποίησης του και για το επιπλέον λόγω ότι οι οικογένειες της Δραπετσώνας είναι εργατικές οικογένειες με τις λιγότερες οικονομικές δυνατότητες.
Προτάσεις της μελέτης .
Δημιουργία πάρκου διεξόδου για την πόλη και σύνδεση γειτονικών περιοχών
Πρόταση κτηρίων που διατηρούνται και κτιρίων που απομακρύνονται.
Επαναφορά του φυσικού περιβάλλοντος.
Συνέχιση και εκτόνωση των αξονικών διαδρομών, δημιουργία αξονικής διαδρομής περιπάτου, συνέχιση του υπάρχον πεζόδρομου, δημιουργία μια τελικής πλατείας .
Αλλαγή της πορείας του αυτοκινητόδρομου,
Σύνδεση του λιμανιού με τον χώρο της μελέτης.
Ένωση των δυο πλαγιών με επίχωση του κενού που δημιουργείται από την απομάκρυνση των υπαρχόντων κτιρίων
Διείσδυση των ροών της πόλης.
Λειτουργική σύνδεση των δυο λόφων, δημιουργία δραστηριοτήτων για τις μικρές ηλικίες, για νέους και για όλους τους κατοίκους των ευρύτερων περιοχών.
Επαναφορά του νερού.
Χώροι για τις ανάγκες του αρχαιολογικού χώρου.
Ανάδειξη του αρχαίου λατομείου με υπογείους εκθεσιακούς χώρους με εκσκαφή των βράχων .
Εκθεσιακοί χώροι.

.
.
.
.
.

ΒΟΥΛΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

Στην με αριθμό 875/6.11.06 ερώτηση του Βουλευτή κ. Γεωργίου Ανωμερίτη δόθηκε με το υπ’ αριθμ. 645/7.12.06 έγγραφο από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας η ακόλουθη απάντηση:
«Σε απάντηση του με αριθ. πρωτ. 875/06-11-2006 εγγράφου σας, με το οποίο μας διαβιβάσθηκε ερώτηση του Boυλευτή κ. Γ. Ανωμερίτη που κατατέθηκε στη Βουλή των Ελλήνων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
1. Η λιμενοβιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας - Κερατσινίου (όπου βρισκόταν και η βιομηχανία λιπασμάτων) αποτελεί μια περιοχή εκτάσεως 700 περίπου στρεμ. εκ των οποίων έκταση 350 στρεμ. ανήκει στην Εθνική Τράπεζα και ΕΥΔΑΠ, 45 στρεμ. σε δημόσια χρήση (οδικό δίκτυο) και 100 στρεμ. αποτελούν λιμενική ζώνη και βρίσκονται στην αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση του ΟΛΠ Α.Ε. Η επιτυχής ανάπλαση της όλης περιοχής αποτελεί ιδιαίτερης δυσκολίας εγχείρημα, καθώς προϋποθέτει τη συμφωνία των ιδιοκτητών αλλά και την κατά το δυνατόν σύμφωνη γνώμη των παραλιμένιων Δήμων Δραπετσώνας και Κερατσινίου.
Το θέμα της ανάπλασης της εν λόγω περιοχής έχει ξεκινήσει από το έτος 1997 οπότε ανατέθηκε στην ΔΕΠΟΣ ο συντονισμός των ενεργειών για την εκπόνηση προκαταρκτικής μελέτης. Το έτος 1999 ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (Ο.Ρ.Σ.Α.) προώθησε επιχειρησιακό πρόγραμμα ανάπλασης στο πλαίσιο της συμμετοχής του στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα TERRA - POSIDONIA, η οποία ολοκληρώθηκε το έτος 2001 χωρίς να επιτευχθεί τελικό αποτέλεσμα, καθώς υπήρξαν διαφωνίες του Δήμου Δραπετσώνας, αλλά και ιδιοκτητών γης.
Ο ΟΛΠ Α.Ε. ανάθεσε το έτος 2003 μετά από διεθνή διαγωνισμό σχετική μελέτη που αφορούσε σχέδιο της εν λόγω ανάπλασης με επικέντρωση στον τομέα της λιμενικής ζώνης, η οποία (μελέτη) ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2004. Παράλληλα, η Εθνική Τράπεζα ανέθεσε για λογαριασμό της την εκπόνηση σχετικής μελέτης αξιοποίησης του χώρου της η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Ο συγκερασμός των μέχρι σήμερα προτάσεων, εκθέσεων και μελετών είναι αναγκαίος για την τελική κατάληξη, ώστε να επιτευχθεί η ανάπλαση της εν λόγω περιοχής, ενώ λόγω της εκτάσεως και πολυπλοκότητας του «project» δεν έχει ακόμα καταστεί δυνατή η υλοποίησή του, παρόλο που έχει περάσει περίπου μια δεκαετία μελέτης του.
Όσον αφορά την αξιοποίηση – ανάπλαση του ευρύτερου χώρου της Ηετωνίας Ακτής (πολυώροφες αποθήκες, Καστράκι, SILO, μόνιμες δεξαμενές, πέτρινη αποθήκη κλπ.) που ευρίσκεται εξ’ ολοκλήρου εντός χερσαίας λιμενικής ζώνης του ΟΛΠ Α.Ε, έχει εκπονηθεί σχετική μελέτη το έτος 2003, η οποία περιελάμβανε και σχετική περιβαλλοντική μελέτη σε προκαταρκτικό στάδιο. Η εν λόγω περιβαλλοντική μελέτη ενεκρίθη ομόφωνα στην υπ’ αριθμ. 10/15-2-2005 συνεδρίαση της ΕΣΑΛ (Επιτροπή Σχεδιασμού – Ανάπτυξης Λιμένων). Για την προώθηση προς έκδοση τελικής απόφασης η αρμόδια Υπηρεσία (ΕΥΠΕ/ Γ. Δ/νση Περιβάλλοντος Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ) έχει υποβάλει σχετικό ερώτημα προς τον ΟΡΣΑ.
2. Η Λεωφόρος Ανδρέα Παπανδρέου περιελάμβανε την εκτέλεση των εξής τμημάτων του οδικού δικτύου:
α. Τμήμα Αγ. Διονυσίου – Μόνιμες Δεξαμενές
β. Τμήμα Οδογέφυρας Βασιλειάδη
γ. Τμήμα Λιπάσματα έως Μώλο Δραπετσώνας
δ. Τμήμα Μώλου Δραπετσώνας έως Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου
ε. Τμήμα Ιχθυόσκαλας Κερατσινίου έως Λεωφόρο Σχιστού
ΤΑ ΤΜΉΜΑΤΑ (Α), (Β), ΚΑΙ (Ε) ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΠ Α.Ε. ΟΛΟΚΛΗΡΏΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΎΝ, ΕΝΏ ΤΟ ΤΜΉΜΑ (Γ) ΕΊΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΌΤΗΤΑΣ Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Η ΠΟΛΥΠΛΟΚΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΈΜΑΤΟΣ ΈΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΌΤΙ, ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΣΥΝΑΡΜΟΔΊΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΊΩΝ, ΕΜΠΛΈΚΟΝΤΑΙ ΠΛΉΘΟΣ ΦΟΡΈΩΝ ΜΗ ΔΗΜΟΣΊΟΥ ΧΑΡΑΚΤΉΡΑ ΩΣ ΙΔΙΟΚΤΉΤΕΣ ΓΗΣ.
3. Το νέο κτίριο του ΥΕΝ που κατασκευάζεται στην Ακτή Βασιλειάδη εποπτεύεται, κατασκευάζεται και επιβλέπεται, για λογαριασμό του ΥΕΝ, από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ), σύμφωνα με την οποία το έργο θα παραδοθεί εντός του Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.
Ο Υπουργός
ΜΑΝΩΛΗΣ Κ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ»

.
.
.
.
.

Plant Management on line 30/1/2008

Πρόγραμμα ανάπλασης της λιμενο-βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου ανακοίνωσαν οι Υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας

Ενα φιλόδοξο πρόγραμμα ανάπλασης της λιμενοβιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου, έκτασης 640 στρεμμάτων και τη μετατροπή της σε πρότυπο ναυτιλιακό κέντρο, ανακοίνωσαν οι Υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργος Σουφλιάς και Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, μετά από σύσκεψη που είχαν με τους Δημάρχους της περιοχής, τον Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας κ. Τάκη Αράπογλου και τους φορείς-ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου χώρου. Οπως δήλωσε ο κ. Σουφλιάς η ανάπλαση θα γίνει με αυτοχρηματοδότηση μετά από διεθνή διαγωνισμό, ενώ ο συντελεστής δόμησης καθορίστηκε στον υπό ανάπλαση χώρο στο 0,6% από το 2,2% που ισχύει σήμερα. Οι δύο Υπουργοί έκαναν λόγο για ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα ναυτιλιακά κέντρα που θα δημιουργηθεί στην περιοχή και θα συμβάλει στη συνολική αναβάθμιση του λιμανιού. Οπως εξήγησε ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ από τα 640 στρέμματα τα 300 θα είναι υπαίθριοι, κοινόχρηστοι χώροι (πράσινο, πάρκα, πλατείες κ.λπ.). Συνολικά, το πράσινο θα φτάσει τα 400 με 450 στρέμματα. Στον υπό ανάπλαση χώρο θα κατασκευαστούν κτίρια με σύγχρονες προδιαγραφές με συντελεστή 0,6%, γήπεδα κ.λπ. αλλά και κατοικίες. Παράλληλα θα αναπλαστεί όλο το νότιο μέτωπο της έκτασης προς την παραλία ώστε να έχουν πρόσβαση οι κάτοικοι των περιοχών της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου. Ο κ. Σουφλιάς είπε ότι έχουν γίνει διάφορες μελέτες για την ανάπλαση της συγκεκριμένης περιοχής οι οποίες σε γενικές γραμμές συμφωνούν μεταξύ τους. Οι συζητήσεις των δύο Υπουργείων με τους φορείς θα προχωρήσουν ούτως ώστε μέσα σε ενάμιση χρόνο να βρεθεί ο επενδυτής και να προχωρήσουν τα έργα. «Η θέση όλων των συμμετεχόντων στη σημερινή σύσκεψη είναι να προχωρήσουμε και πιστεύω ότι θα βρούμε τις λύσεις», είπε. Οπως εκτίμησε ο κ. Κεφαλογιάννης το ύψος της επένδυσης θα προσεγγίσει το ένα δισ. ευρώ

.
.
.
.
.

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΣΗΜΑΙΑ
Αντώνης Τσίκνας

«…το καλύτερο οικόπεδο που έχει μείνει στο Λεκανοπέδιο»
Απόσπασμα δήλωσης καθηγητή του Ε.Μ.Π. για την περιοχή γύρω από το παλιό εργοστάσιο των Λιπασμάτων


Το εργοστάσιο Λιπασμάτων Δραπετσώνας λειτούργησε για έναν αιώνα σαν σύμβολο της ασυδοσίας της εργοδοσίας και των εκάστοτε κυβερνήσεων που την ευνόησαν. Υπήρξε όμως και σύμβολο των αγώνων και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της ιστορικής μνήμης της εργατικής τάξης της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.
Το 1909 μια ομάδα τραπεζιτών και βιομηχάνων, με επένδυση που επικυρώθηκε με βασιλικό διάταγμα στις 10 Μαΐου του ίδιου έτους, ίδρυσε την Ανώνυμη Ελληνική Εταιρία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η βιομηχανία εντάσσεται στις χρηματοδοτήσεις του σχεδίου Μάρσαλ και περνά στον έλεγχο του Πρόδρομου Μποδοσάκη-Αθανασιάδη. Το 1992 και ενώ είχαν ήδη σωρευτεί χρέη που έφταναν στα 18 δισ. δρχ. προς την Εθνική Τράπεζα, η εταιρία κηρύσσει πτώχευση.
Η βιομηχανία μαζί με το χρέος της περνά στα χέρια της Εθνικής η οποία καταβάλλει από πάνω άλλα 9 δισ. δρχ. για να αγοράσει και τα πάγια στοιχεία της... Το οξύμωρο είναι πως, θέλοντας, υποτίθεται, να στηρίξει τη βιομηχανική λειτουργία με τη συνέχιση της παραγωγής λιπασμάτων, δημιούργησε θυγατρική με την επωνυμία Πρότυπος Κτηματική και Τουριστική ΑΕ!!!
Τελικά το 1999 και ενώ 4 χρόνια νωρίτερα η βιομηχανία είχε πάρει ξανά δάνειο από την Εθνική με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου οδηγείται σε κλείσιμο. Οι 400 εναπομείναντες εργαζόμενοι παίρνουν το δρόμο προς την ανεργία, ακούγοντας το νομάρχη Πειραιά να τους τάζει πως θα απασχοληθούν στο «μεγάλο πρόγραμμα» των ολυμπιακών έργων. Περιττό να πούμε πως ακόμη περιμένουν.
Η αλήθεια είναι πως από το 1998 υπουργοί της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στους γενικότερους σχεδιασμούς για την προετοιμασία των Ολυμπιακών του 2004 εμφάνισαν τις πρώτες προτάσεις «ανάπλασης» της περιοχής. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Το φαγοπότι των δισ. για το ξένο αλλά και το ντόπιο γαλαζοπράσινο κεφάλαιο συνοδεύτηκε με σκλήρυνση της πολιτικής της αιματηρής λιτότητας για το λαό. Οι υποσχέσεις της Ν.Δ. ότι οι γειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας –με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες- θα γίνουν φιλικές και ανθρώπινες στους κατοίκους τους ηχούν προκλητικά σε ένα αστικό περιβάλλον που υποβαθμίζεται ραγδαία.
Τίτλους ιδιοκτησίας για το εργοστάσιο και τη γύρω περιοχή εμφανίζουν η Εθνική Τράπεζα με τις θυγατρικές της, η ΑΓΕΤ Ηρακλής, η BP (HELLAS), ο ΟΛΠ ΑΕ κ.λπ. Λόγο για την «ανάπλαση» διεκδικούν τα υπουργεία Οικονομικών και Εμπ. Ναυτιλίας, η Κτηματική Εταιρία Δημοσίου (ΚΕΔ).
Η περιοχή των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα ανήκει στον εργατόκοσμο που ζει στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Το δηλητηριασμένο έδαφος -εξαιτίας της έλλειψης όρων και κανόνων παραγωγής του εργοστασίου- ποτίστηκε με τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών στο διάβα των 100 χρόνων λειτουργίας της επιχείρησης. Ιδιαίτερα για τον τρόπο λειτουργίας του εργοστασίου αξίζει να αναφερθούν μερικά στοιχεία.
Τον Οκτώβρη του 1979, εξαιτίας διαρροής, δηλητηριώδες νέφος τριοξειδίου του θείου με τη βοήθεια του αέρα έφτασε μέχρι το Χατζηκυριάκειο, κάνοντας τους κατοίκους να τρέχουν μες στη νύχτα πανικόβλητοι για να σωθούν. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση που στις γειτονιές του Πειραιά και κυρίως στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι οι κάτοικοι ένιωσαν δυσφορία στην αναπνοή, πονοκεφάλους, να ξεραίνεται ο λαιμός και τα πνευμόνια τους. Ηταν όμως μια από εκείνες τις φορές που η κατάσταση ήταν τόσο σοβαρή –σε περίπτωση μεγαλύτερης διαρροής και ξαφνικής άπνοιας, που θα είχε ως αποτέλεσμα το νέφος να μείνει περισσότερη ώρα, θα υπήρχαν άμεσα δεκάδες νεκροί- που δεν μπορούσαν να το κουκουλώσουν.
Η αποθήκευσης της αμμωνίας γινόταν μέσα σε μικρές σφαιρικές δεξαμενές με τοιχώματα λαμαρίνας μεγάλου πάχους. Ο σχεδιασμός προέβλεπε να αντέχουν πίεση τουλάχιστον 10 ατμοσφαιρών ώστε να κρατιέται η αμμωνία σε υγρή κατάσταση. Περιμετρικά των δεξαμενών υπήρχε τοιχίο ενισχυμένου μπετόν. Σε περίπτωση που δεν λειτουργούσαν οι αυτοματισμοί ασφάλειας (όπως για παράδειγμα το '79 με το τριοξείδιο του θείου), το τοιχίο μετά την αναμενόμενη έκρηξη θα κατηύθυνε το νέφος της αμμωνίας προς τα πάνω. Ακόμη και έτσι όμως να εξελισσόταν το σενάριο, ένα ποσοστό της αμμωνίας θα πάγωνε στους 78 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν, παγώνοντας και μια μεγάλη έκταση της γύρω κατοικημένης περιοχής.
Το 2001 και αφού είχε γκρεμιστεί το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων του εργοστασίου, τα μεταλλικά κομμάτια τα μετέφεραν σαν παλιοσίδερα για ανακύκλωση. Κομμάτια κάποιων σωληνώσεων που στάλθηκαν για μετρήσεις ραδιενέργειας στο «Δημόκριτο» έδειξαν αυξημένα ποσοστά ράδιου. Ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας καθησύχασε –αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί- πως δεν συντρέχει παρ' όλα αυτά κανένας λόγος ανησυχίας για τους κατοίκους.
Πάνω σε αυτές τις γειτονιές του Πειραιά, που τις θέριζε το χτικιό και η ανέχεια, γαντζώθηκε ο εργατόκοσμος, δίνοντας καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης. Μεγάλωσαν γενιές παιδιών μέσα στη μόλυνση και την απαξία της ανθρώπινης ζωής. Ανδρώθηκαν μέσα στους λαϊκούς αγώνες που τους έτρεφε το όνειρο, η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Σε αυτές τις γειτονιές προσπαθούν να μας πείσουν, κραδαίνοντας τίτλους ιδιοκτησίας το κρατικό και ιδιωτικό κεφάλαιο, πως λόγο έχουν αυτοί για την τύχη της περιοχής και όχι εμείς.
Αυτό όμως που αυτοί θεωρούν οικόπεδό τους εμείς θεωρούμε πως είναι η πίσω αυλή των σπιτιών μας και η ανάσα των παιδιών μας.
Εξακολουθούν να μας προκαλούν αυτοί που με την πολιτική τους οδήγησαν για τρεις δεκαετίες στην αποβιομηχάνιση του Πειραιά χωρίς καμία μέριμνα για την τύχη των λαϊκών οικογενειών.
Προσπαθούν να μας πείσουν πως η λύση στο πρόβλημα της ανεργίας είναι οι τελευταίοι αδόμητοι και ελεύθεροι χώροι που έχουν απομείνει. Αυτοί που μας αμφισβητούν με την πολιτική τους το δικαίωμά μας στη δουλειά μάς μιλούν για καταπολέμηση της ανεργίας μέσα από τη σχεδιαζόμενη ανάπτυξη της περιοχής, αυτοί που απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους καθημερινά για να συγκρατήσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους.
Καμώνονται πως νοιάζονται για μας αυτοί που καταστρέφουν εκατοντάδες και χιλιάδες θέσεις εργασίας για να δημιουργήσουν λιγότερες (απόδειξη του ότι η ανεργία αυξάνεται), και αυτές με χειρότερους όρους δουλειάς.
Αυτοί που θεωρούν πως μέτρα κατά της ανεργίας είναι να πριμοδοτούν άμεσα τα αφεντικά μας με ζεστό χρήμα για να μας προσλαμβάνουν είτε να τους χαρίζουν τις ασφαλιστικές εισφορές, όπως τους εφοπλιστές (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο).
Αυτοί που με την πολιτική τους «ρίχνουν» τα ποσοστά ανεργίας μοιράζοντας μια θέση δουλειάς σε δύο και τρεις εργαζόμενους, μετατρέποντάς μας σε απασχόλησιμους για να μας χαρτζιλικώνουν τα αφεντικά μας. Μήπως πρέπει να τους χρωστάμε και χάρη;
Θέλουν να φτιάξουν Εφοπλιστικό Σίτι στα πρότυπα του Λονδίνου. Θα φτιάξουν και πολυτελείς κατοικίες ώστε οι εφοπλιστές και τα στελέχη των εταιριών τους να μη σπαταλούν χρόνο στις μετακινήσεις τους από τα βόρεια προάστια και εκείνα της παραλίας. Θα φτιάξουν μεγάλους δρόμους και χώρους στάθμευσης. Μαρίνες για τα γιοτ τους και πολυτελή εστιατόρια και καφετέριες.
Για τη μίζερη ζωή μας υπάρχει πρόβλεψη. Οχι βέβαια για όλους, αλλά για εκείνους που θα είναι περισσότερο «ευπροσάρμοστοι» στα νέα δεδομένα θα βρεθεί ίσως καμία θέση απασχολήσιμου.
Σύμφωνα με τα σχέδιά τους, ό,τι γλιτώσει από τον αναπτυξιακό τους οίστρο –περίπου δηλαδή στο 7% με 10%- θα γίνει χώρος αναψυχής. Κάπου εκεί προβλέπονται και κάποιες απομονωμένες μεταξύ τους ζώνες πρασίνου.
Εχει προβλεφθεί και η πρόσβαση των κατοίκων, μας καθησυχάζουν. Θα παίρνουμε τις οικογένειές μας και τους φίλους μας και θα αριβάρουμε για αναψυχή στους κήπους καμιάς μεζονέτας η κανενός εφοπλιστικού μεγάρου. Επειδή πολλοί από εμάς είμαστε και παλιοί Πειραιώτες, δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε που τα εφοπλιστικά μέγαρα βιράρανε άγκυρα για άλλες περιοχές.
Θυμάμαι τις περιπτώσεις που, περπατώντας στους δρόμους του λιμανιού, είχα την ατυχία κάποιες φορές να «πέσω» πάνω σε μεγαλόσχημους εφοπλιστάδες ή μεγαλοστελέχη τους. Οι δρόμοι αποκλείονταν για ώρα από την τροχαία, την αστυνομία και τους ιδιωτικούς στρατούς των μπράβων τους.
Η κτηματαγορά και μόνο με τους σχεδιασμούς έχει εκτοξεύσει τις αξίες γης και κατοικίας στα ύψη. Τα νοίκια απλησίαστα στις προσφυγικές γειτονιές σε Δραπετσώνα και Κερατσίνι. Οσοι είναι «τυχεροί» και έχουν κανένα οικόπεδο πρώτα θα πουλήσουν και μετά θα ακολουθήσουν τους υπόλοιπους που θα φεύγουν.
Δραπετεύοντας από τους χώρους δουλειάς μας φυλακιζόμαστε στις γειτονιές της πόλης μας. Ο Πειραιάς είναι και πανευρωπαϊκά και πανελλαδικά μια από τις πόλεις με το λιγότερο πράσινο και με ελάχιστους αδόμητους χώρους. Σχεδιάσθηκε στην κυριολεξία από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα σαν πόλη με έντονη βιομηχανική και εμπορική δραστηριότητα. Μια καρβουνόπολη που μέσα της στοίβαξε τις ζωές και τις ελπίδες της εργατιάς, αγκάλιασε τα κύματα της προσφυγιάς και έφτασε στο σήμερα να μας πνίγει με το μπετόν που κάνει τη ζωή μας εφιάλτη ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Εχουμε την Ψυττάλεια και τον Ακροκέραμο. Το δάσος με τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας -το μοναδικό που ευδοκιμεί στην εποχή μας- να φυτρώνουν δίπλα στις στέγες των σπιτιών μας. Το Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Σχιστό (το μεγαλύτερο στην Ευρώπη), με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των σκουπιδιών του Λεκανοπεδίου να περνά με τα απορριμματοφόρα μέσα από την πόλη. Το λιμάνι του Ικονίου που διακινεί εκατοντάδες χιλιάδες εμπορευματοκιβώτια το χρόνο και ανάλογα στον αριθμό φορτηγά με δρομολόγια από και προς αυτό. Το φουγάρο της ΔΕΗ στο λιμανάκι του Αϊ Γιώργη, που έσβησε την τελευταία φορά καπνίζοντας πετρέλαιο και ξανάρχισε καίγοντας γκάζι. Τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και την Κυνοσούρα απέναντι με τις παράνομες αμμοβολές και τις βαφές.
-Πάνω από έναν αιώνα οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής είναι αποκλεισμένοι από χιλιόμετρα ακτογραμμής που ξεκινά από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στο Χατζηκυριάκειο ως το Πέραμα κυρίως εξαιτίας του ΟΛΠ και της βιομηχανικής δραστηριότητας.
-Στη Δραπετσώνα δεν κρίνεται μόνο η τύχη της περιοχής και των κατοίκων της, αλλά όλης της ακτογραμμής από το Παλατάκι στο Χατζηκυριάκειο μέχρι το Πέραμα.
-Κρίνεται η ποιότητα ζωής του συνόλου του πειραϊκού λαού. Η περιοχή που γι' αυτούς είναι το καλύτερο οικόπεδο του Λεκανοπεδίου για μας είναι η ανάσα μας. Είναι όρος για αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.
ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ
Αντώνης Τσίκνας
κάτοικος Πειραιά και μέλος της Πρωτοβουλίας για
τη συγκρότηση επιτροπής αγώνα

.
.
.
.
.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΥ – ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Α.Ε.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

α) Αντικείμενο της μελέτης είναι εκτίμηση, αξιολόγηση και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την κατασκευή και λειτουργία σειράς έργων που προβλέπεται να υλοποιηθούν στα επόμενα χρόνια, σε εφαρμογή του Επενδυτικού – Αναπτυξιακού προγράμματος του Ο.Λ.Π. Α.Ε. εντός της λιμενικής ζώνης,από την ακτή Ξαβερίου μέχρι και την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.
Η περιοχή του Λιμένα Πειραιά είναι η οριζόμενη από το Ν. 1559/1950 (ΦΕΚ 252/Α/29-10-50) και εκτείνεται από το Λιμενίσκο Μουνιχίας μέχρι το Πέραμα, συμπεριλαμβανομένου και του όρμου Αμπελακίων Σαλαμίνος και αποτελείται από χερσαία και θαλάσσια ζώνη. Οι εγκαταστάσεις του λιμένος Πειραιώς (χερσαίες και θαλάσσιες) εκτείνονται σε συνολικό μήκος περίπου 24 Km και καταλαμβάνουν έκταση 5.000 στρεμμάτων.
Κεντρική και δεσπόζουσα θέση σε αυτή την έκταση, καταλαμβάνει ασφαλώς ο Κεντρικός Λιμένας, το λιμάνι του Πειραιά.
Σε μικρή απόσταση από το Λιμάνι βρίσκεται ο πολύ χαρακτηριστικός αλλά περιθωριοποιημένος σταθμός του ΟΣΕ, ο ιστορικός σταθμός του ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου του Πειραιά, ο αρχαιολογικός χώρος στο Καστράκι, η (ΗΕΤΙΩΝΙΑ ΠΥΛΗ) - και πιο πέρα οι εξαιρετικού ενδιαφέροντος από άποψη βιομηχανικής αρχιτεκτονικής εγκαταστάσεις της ανενεργού πλέον επιχείρησης των Λιπασμάτων.
Σ ΄ αυτήν την περιοχή είναι ακόμα και σήμερα εμφανή τα σημεία της σχετικής υποβάθμισης και απαξίωσης που προκάλεσαν :

- η μετατόπιση των εμπορευματικών υποδομών και δραστηριοτήτων του ΟΛΠ
- Η άναρχη δόμηση του οικιστικού ιστού
- Η εγκατάλειψη της βιομηχανικής ζώνης
- Η μετεγκατάσταση εκτός Πειραιά σημαντικών ναυτιλιακών εταιριών
- Η αποβιομηχάνιση της περιοχής
- Η κρίση στην αγορά εργασίας τόσο στη βιομηχανία όσο και στα ναυτικά και ναυτιλιακά επαγγέλματα
- Η ανεργία στις παλιές ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες
- Η επιβάρυνση τόσο του περιβάλλοντος όσο και των γενικότερων λειτουργιών της περιοχής (συγκοινωνιών, κυκλοφοριακών και άλλων) από την εξυπηρέτηση των αναγκών ενός λιμανιού, που αντί να ζωογονεί την πόλη και την ευρύτερη περιοχή, την αποκόπτει όχι μόνο από τη φυσική της προέκταση στο Σαρωνικό, αλλά και από τις προοπτικές μιας αειφόρου ανάπτυξης υψηλής ποιότητας και ελκυστικότητας για τα ευρύτερα επιχειρηματικά, ψυχαγωγικά, πολιτισμικά, τουριστικά ενδιαφέροντα.

Είναι προφανές ότι το Λιμάνι που ανέδειξε την Πόλη του Πειραιά (μετά από 17 αιώνες αφάνειας) κατά την Βιομηχανική περίοδο, πρέπει να εκσυγχρονισθεί.
Οφείλει να δημιουργήσει τα χαρακτηριστικά και την ταυτότητα που απαιτούνται σήμερα την Μεταβιομηχανική περίοδο που διανύουμε, ώστε να διεκδικήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, μέσα στο επιχειρησιακό πεδίο της ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο. Οφείλει να αποκαταστήσει και κοινωνικά την σύνδεσή του με τον πέριξ αυτού αστικό γίγνεσθαι, την επικοινωνία του με την πόλη του Πειραιά, τους γειτονικούς χερσαίους Δήμους και Νησιά. Οφείλει να καταθέσει την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική του συμβολή στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
Είναι γνωστό ότι, ο επαναπροσδιορισμός των λιμενικών και θαλασσίων δραστηριοτήτων προκάλεσαν το θέμα των αναμορφώσεων για τις πόλεις Λιμάνια από τις αρχές του 20ου αιώνα . Οι πρώτες επεμβάσεις εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1960 (Βοστώνη, Βαλτιμόρη, Ν. Ορλεάνη) .Το πρώτο λιμάνι που άρχισε να εκσυγχρονίζεται την ίδια εποχή στην Ευρώπη, με θαυμαστά σήμερα αποτελέσματα είναι αυτό του Ρότερνταμ.
Έχουμε επίσης τα παραδείγματα των αναπλάσεων στα Ντόκλαντς του Λονδίνου, στο λιμάνι της Βαρκελώνης (με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων το 92), στο Ρότερνταμ, στο Λιμάνι της Λισσαβώνας, στις παρά τον Ρήνο πρώην βιομηχανικές περιοχές κ.λ.π.
Υπάρχουν δηλαδή σήμερα στην Ευρώπη υλοποιημένα πρότυπα από τα οποία είναι δυνατόν να αντληθούν, κυρίως θετικά αλλά και κάποια αρνητικά προς αποφυγή χαρακτηριστικά.
Το αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΛΠ λοιπόν που με αγωνία περιμένουμε να ολοκληρωθεί και να εφαρμοστεί, πρέπει να είναι αξιόπιστο αποτέλεσμα, αξιόπιστο αποσπάσιμα ενός Κεντρικού Παραγωγικού Σχεδιασμού, στον οποίο απαραίτητα πρέπει να συμμετέχουν η Κεντρική Διοίκηση, η Αυτοδιοίκηση, οι κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς, οι οικονομικοί παράγοντες, οι επαγγελματίες και οι πολίτες.
Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι η αυτοδιοίκηση σαν φορέας συμμετοχής στο αναπτυξιακό πρόγραμμα που κρίνουμε σήμερα είναι τραγικά απούσα.
Κληθήκαμε να γνωμοδοτήσουμε σε ελάχιστο χρόνο για έργα πολύ σοβαρά, που επηρεάζουν όχι μόνο την Περιφέρεια της Νομαρχίας μας αλλά από άποψη αστικού σχεδιασμού, κυκλοφοριακής επίπτωσης και Περιβαντολλογικής επιβάρυνσης την Αττική τουλάχιστον.
Οι άξονες του αναπτυξιακού προγράμματος του ΟΛΠ ΑΕ σύμφωνα με τους μελετητές είναι οι εξής:
- Επικέντρωση των ναυπηγοεπισκευαστικών δραστηριοτήτων
στην Ναυπηγοεπισκευασική Ζώνη Δ.Περάματος.
- Μεταφορά – Ανάπτυξη του συνόλου της διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων (Ε.Κ.) στον λιμένα Ν. Ικονίου.
- Ανάπτυξη – μετατροπή του Λιμένα Ηρακλέους σε αποκλειστικά εμπορικό Λιμένα (Χύδην φορτία – Car terminal –ΣΙΛΟ)
- Μετατροπή του Κεντρικού Λιμένα σε αποκλειστικά Επιβατικό.
- Δημιουργία πόλων αναψυχής, πολιτισμού, εμπορικών δραστηριοτήτων σε εγκαταστάσεις του Κεντρικού Λιμένα.
- Κατασκευή Περιφερειακού της λιμενικής ζώνης οδικού άξονα σύμφωνα με τον οποίο το σύνολο της λιμενικής ζώνης θα συνδέεται απ΄ ευθείας με τη Λ. Σχιστού και εκείθεν με το Εθνικό Οδικό Δίκτυο, με στόχο την απεμπλοκή των λιμενικών δραστηριοτήτων από τις οικιστικές χρήσεις και ιδιαίτερα την αποφυγή διαμπερών κινήσεων βαρέων οχημάτων από τον αστικό ιστό των όμορων Δήμων.
- Εξασφάλιση απρόσκοπτης κίνησης των επιβατών- χρηστών της λιμενικής ζώνης μέσω κατασκευής και λειτουργίας Μέσου Σταθερής Τροχιάς.
- Εξασφάλιση χώρων στάθμευσης σε σημεία του κεντρικού λιμένα με στόχο την αποσυμφόρηση των όμορων Δήμων.»

Οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούνται μέσα από τα εξής έργα:
1. Επέκταση και εξοπλισμός του προβλήτα Ι
2. Επέκταση και εξοπλισμός του προβλήτα ΙΙΙ
3. Μετεγκατάσταση silo αποθήκευσης δημητριακών
4. Εκβάθυνση Κεντρικού Λιμένα
5. Μέσο σταθερής τροχιάς – τραμ
6. Κατασκευή ελικοδρομίου
7. Σύνδεση επιβατικού Λιμένα Πειραιά με σταθμό ΗΣΑΠ
8. Ανάπλαση περιοχής Βασιλειάδη – Καστρακίου
9. Υπόγειος σταθμός αυτοκινήτων
10. Έργα ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης ΟΛΠ
11. Δημιουργία Λιμενίσκου σκαφών περιοχής «Αρμού» και Δήμου
Περάματος
12. Περιφερειακή Λεωφόρος Πειραιά – Λεωφόρου Σχιστού

Μέσα σε αυτό το πρόγραμμα υπάρχουν έργα τα οποία διαθέτουν Προκαταρκτικές Περιβαντολλογικές εγκρίσεις που όμως παρουσιάζουν διαφορές και αντιφάσεις σε σχέση με τη συγκεκριμένη περιβαντολλογική μελέτη που εξετάζουμε. Αυτές τις παρατηρήσεις αναφέρει στην εισήγησή της η Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Νομαρχίας μας.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν τα έργα αναλυτικά με την σειρά που αναγράφονται:


Έργο 1 : ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΤΑ Ι
………….

Έργο 2: ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΙΙΙ
…………..

Έργο 3: ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ SILO ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΩΝ
…………….

Έργο 4: ΕΚΒΑΘΥΝΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΛΙΜΕΝΑ-ΘΕΣΗ ΑΛΩΝ-
…………………

Έργο 5: ΜΕΣΟ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ
Για την ανάγκη λειτουργίας ενός μέσου σταθερής τροχιάς δεν μπορούμε να έχουμε αντίρρηση. Αναφέρει όμως η ίδια η μελέτη του Ο.Λ.Π., ότι στο υπέργειο τμήμα του (επίπεδο + 6.00) , το έργο αποκόπτει τη θέα προς τη θάλασσα και σε «σχέση με τον αρχαιολογικό χώρο της Ηετιώνιας Πύλης αναφέρεται επίσης ότι, αυτό θα υποβαθμίσει παρά θα αναδείξει τον αρχαιολογικό χώρο».
Επομένως πιστεύουμε πως πρέπει να εξετασθούν εναλλακτικές λύσεις σταθερής ή μη τροχιάς, πάντως τεχνολογίας φιλικής με το περιβάλλον και ελαφριάς κατασκευής αισθητικά αποδεκτής.
Πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να είχε μελετηθεί μια τουλάχιστον ποδηλατική διαδρομή.

Έργο 6: ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΟ
Το έργο έχει ήδη κατασκευασθεί. Ζητείται να επισφραγίσουμε εκ των υστέρων την περιβαντολλογική μελέτη. Είναι προσβολή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης.

Έργο 7: ΣΥΝΔΕΣΗ ΕΠΙΒΑΤΙΚΟΥ ΛΙΜΕΝΑ – ΗΣΑΠ
Είναι ένα αναγκαίο έργο, συμφωνούμε για την ανάγκη κατασκευής του. Πρέπει όμως να επιλεγεί μία κατασκευή, που θα κάνει το απαραίτητο λειτουργικά αυτό έργο αισθητικά ελκυστικό και μορφολογικά ενδιαφέρον σε σχέση με την ταυτότητα του ιστορικού κέντρου της πόλης. Προτείνουμε να εξεταστεί η καλύτερη κατά την άποψή μας λύση της υπογειοποίησης.

Έργο 8: ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΣΤΡΑΚΙΟΥ
Εδώ διατυπώνουμε μια παρατήρηση ότι «από το διαβιβαστικό του ΥΠΕΧΩΔΕ με αρ. πρωτ. οικ. 147523/25-08-2005 της ΜΠΕ για γνωμοδότηση προκύπτει ότι, από τα προτεινόμενα στην ΜΠΕ έργα, εξαιρούνται αυτά που αναφέρονται στην ανάπλαση της περιοχής Βασιλειάδη – Καστρακίου. Κατά συνέπεια η μελέτη πρέπει να ανασυνταχθεί χωρίς τα έργα ανάπλασης και τυχόν άλλων έργων υποστήριξης της ανάπλασης.»
Εμείς όμως έχουμε την συγκεκριμένη μελέτη και θεωρούμε καθήκον μας έγκαιρα να διατυπώσουμε την άποψή μας για μελετητικές προτάσεις που βρίσκονται στην τελική τους μορφή αφού δίνουν στοιχεία με λεπτομέρεια δεκαδικών ψηφίων π.χ. στο Καστράκι «κατασκευάζονται νέα κτίρια συνολικού εμβαδού 67.080 τ.μ» κ.λ.π.
Να δούμε τα έργα με την σειρά που αναφέρονται:

Α) ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
Το κτίριο Α παλαιό υφιστάμενο κτίσμα, πενταόροφο, επιφ. 1.780 τ.μ. ύψους 28 μ. προτείνεται να μετατραπεί σε ενυδρείο.
Το κτίριο Β , επίσης παλαιό κτίσμα, επιφ.29 3.000 τ.μ., ύψους 29 μ. προτείνεται με την προσθήκη μεσοπατωμάτων και άλλες σχετικές μετατροπές, να λειτουργήσει σαν χώρος στάθμευσης 476 θέσεων.
Το κτίριο των ΣΙΛΟ (αποθήκες δημητριακών) τόσο χαρακτηριστικό για την είσοδο του λιμανιού, προορίζεται για εμπορικό κέντρο.
Οι δύο Δεξαμενές στις οποίες σήμερα εκτελούνται ναυπηγοεπισκευαστικές δραστηριότητες, μετατρέπονται σε χώρους αναψυχής που καταλαμβάνουν 3.100 τ.μ. επιφ. στην μία και 5.000 τ.μ. στην άλλη. Στην μελέτη δεν φαίνεται να έχει προβλεφθεί η μεταφορά της λειτουργίας αυτών των δεξαμενών σε άλλη θέση και δυστυχώς δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
Επιβάλλεται να θυμίσουμε ότι η Νομαρχία Πειραιά έχει καταθέσει πρόταση για την ανάπλαση της περιοχής Βασιλειάδη, όπου εμπεριέχεται και η επανάχρηση για αυτά τα τόσο ενδιαφέροντα εγκαταλελειμμένα κτίσματα, μέσα από μια αναλυτική και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη που έχει τίτλο:
«ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΖΩΝΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ». Εκεί προτείνεται και συμμετοχικό σχήμα φορέων υλοποίησης, υπάρχει και αναλυτική τεχνοοικονομική μελέτη.
Στην μελέτη αυτή λοιπόν της Νομαρχίας Πειραιά, προτείνεται:
Το κτίριο Α να γίνει Κέντρο Καινοτομίας, Εκπαίδευσης και εφαρμοσμένης Έρευνας.
Το κτίριο Β Συνεδριακό Κέντρο, χώρος γραφείων και Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων.
Το κτίριο των ΣΙΛΟ Μουσείο του Μέλλοντος, με άλλες χρήσεις και εφαρμογές ψηφιακής Τεχνολογίας κ.λ.π. (ένα 20% περίπου μέσα σε αυτό το κτιριακό σύνολο, είναι χρήσεις εμπορικές και αναψυχής).
Οι δύο Δεξαμενές, πέτρινες κατασκευές εξαιρετικής τέχνης, πρέπει να χαρακτηρισθούν σαν διατηρητέα μνημεία Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς,
Είναι στοιχεία που τεκμηριώνουν την ιστορική ταυτότητα του λιμανιού κατά την ακμή της δραστηριότητάς του δηλ. την Βιομηχανική περίοδο.
Αυτά τα διατηρητέα μνημεία πρέπει να αναδειχθούν με επεμβάσεις ήπιες. Εκεί είχαμε προτείνει στην μία από τις δύο δεξαμενές να δημιουργηθεί το ενυδρείο. Γυαλί και νερό, κατασκευή συμβατή με την μορφολογία αυτών των χώρων.
Θεωρούμε ότι αυτού του είδους οι σύγχρονες και καινοτόμες προτάσεις αναζωογονούν και αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής στην Πόλη – Λιμάνι. Γιατί η καινοτομία είναι εργαλείο για την ανάπτυξη και στο κοινωνικό και στο επιχειρησιακό πεδίο.
Ζούμε την αρχή του 21ου αιώνα. Που φαίνεται η καινοτομία στο αναπτυξιακό πρόγραμμα που εξετάζουμε; Εδώ μας περιγράφονται ατέλειωτοι χώροι αναψυχής, εμπορικών χρήσεων και στάθμευσης οχημάτων. Έτσι αναπλάθονται ή αναβαθμίζονται και ξαναχρησιμοποιούνται οι παρακμιακές περιοχές στα παλιά Λιμάνια, στα Αστικά Κέντρα σήμερα;

β) ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΣΤΡΑΚΙ
Διαβάζουμε στην ίδια ενότητα ότι στην περιοχή ΚΑΣΤΡΑΚΙ:
Κατασκευάζονται νέα κτίρια εμβαδού 67.080 τ.μ.
45.990 τ.μ. χώροι στάθμευσης
2.800 τ.μ. Κινηματογράφοι
7.940 τ.μ. Χώροι εκπαίδευσης
10.350 τ.μ. Εμπορικές χρήσεις
Που θα χωρέσουν όλα αυτά τα στρέμματα των κατασκευών όλη η περιοχή Καστράκι-Βασιλειάδη είναι 94.000 τ.μ. από τα οποία 20.000 τ.μ. αρχαιολογικός χώρος υπάρχουν και τα ήδη υφιστάμενα κτίρια. Δεν μπορεί να γίνει Ντουμπάϊ το Καστράκι.
Με βάσει ποια σύμβαση ο Ο.Λ.Π. διαμόρφωσε αυτήν την εξωφρενική πρόταση; Πως συνδέεται με τον σχεδιασμό της ευρύτερης περιοχής; Ποιοι φορείς είναι δυνατόν να συναινέσουν σε μια oικιστική παρεκτροπή τόσο προκλητική;

Έργο 9: ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
Με τον υπόγειο σταθμό αυτοκινήτων στην περιοχή του εκθεσιακού κέντρου του Ο.Λ.Π. , ολοκληρώνεται η εικόνα των κτιριακών εγκαταστάσεων από το εκθεσιακό κέντρο Ο.Λ.Π. έως την ακτή Βασιλειάδη. Το έργο έχει κατασκευαστεί και καλώς έγινε διότι ήταν απαραίτητο.
Η γνωμοδότησή μας δεν έχει εκ των υστέρων νόημα και δεν αντιλαμβανόμαστε τον λόγο που έρχεται για έγκριση η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
Αναφέρουμε όμως αθροιστικά, τους χώρους στάθμευσης που υπάρχουν και αυτούς που προβλέπονται στο αναπτυξιακό πρόγραμμα του Ο.Λ.Π. για την παραπάνω περιοχή. Σταθμός «Μελίνα Μερκούρη» υπάρχουν 700 θέσεις. Χώρος στάθμευσης Ο.Λ.Π. 500 και πλέον θέσεις. Μετατροπή του κτιρίου Β 476 θέσεις. Νέος σταθμός στο Καστράκι 1.500 θέσεις. Χωρίς να εξετάσουμε άλλους παράγοντες (τσιμεντοποίηση στο Καστράκι, την στατικά επικίνδυνη μετατροπή του κτιρίου Β σε πολυώροφο γκαράζ λάθος χρήση για την συγκεκριμένη περιοχή κ.λ.π.) παρά μόνο το κυκλοφοριακό, έχουμε να ρωτήσουμε: Πως αντιμετωπίζεται η συσσώρευση όλων αυτών των Ι.Χ. σε μια τόσο περιορισμένη περιοχή ; Τι θα γίνει με το κυκλοφοριακό BlacK - out που αναπόφευκτα θα προκαλέσουν στους δρόμους της πόλης του Πειραιά;
Ναι χρειαζόμαστε χώρους στάθμευσης, αλλά με αιτιολογημένη χωροθέτηση, όχι μόνο με το κριτήριο πόσο επικερδής είναι σαν επιχείρηση. Εδώ δραστηριοποιούμεθα για να επιταχυνθεί ο σχεδιασμός των μέσων μαζικής μεταφοράς ( για την επέκταση του «μετρό» στις δικές μας συνοικίες, για την Λεωφορειακή σύνδεση των δήμων μεταξύ τους, για το τραμ κ.λ.π,)προκειμένου να αποφορτισθεί η πόλη από τα Ι.Χ. που δεν τα αντέχει.’Οχι να διευκολύνουμε ή να ενθαρρύνουμε την μαζική εισροή τους.
Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε για την πρόταση ανάπλασης Καστράκι – Βασιλειάδη, αλλά μια και δεν θα ληφθεί υπόψη η γνωμοδότησή μας σταματάμε εδώ, πιστεύοντας ότι η μελέτη για την οποία θα κληθούμε τελικά να γνωμοδοτήσουμε θα έχει πλήρως ανασυνταχθεί. Ως τότε όμως θα είμαστε σε επαγρύπνηση.


Έργο 10: ΕΡΓΑ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ Ο.Λ.Π.
……………….

Έργο 11: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΛΙΜΕΝΙΣΚΟΥ ΣΚΑΦΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ «ΑΡΜΟΥ» -ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ -
…………………..

Έργο 12: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ-ΣΧΙΣΤΟΥ
Το έργο κατασκευάζεται εδώ και χρόνια!!! Υπολείπεται το τμήμα Ιχθυόσκαλα-Λεωφ. Δημοκρατίας στο Κερατσίνι. Και αυτό που αφορά τον Δήμο Δραπετσώνας. Εκεί το πρόβλημα είναι η αποκοπή του μετώπου της Πόλης από τη Θάλασσα. Δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι απόψεις των παραλιμένιων δήμων.
Οι ίδιοι οι μελετητές αναφέρουν ότι:

«Το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Δήμοι Κερατσινίου-Δραπετσώνας είναι ο αποκλεισμός των περιοχών κατοικίας από την πρόσβαση στη θάλασσα, παρά την άμεση εγγύτητά τους. Το θαλάσσιο μέτωπο που, θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική αναπτυξιακή διέξοδο για όλους τους Δήμους του δυτικού διαμερίσματος του Π.Σ., έχει διαμορφωθεί σαν συμπαγής κλειστή ζώνη που επιβαρύνει αντί να ανακουφίζει τις υπόλοιπές αστικές λειτουργίες».

Τελειώνοντας πρέπει να επισημάνουμε ότι η μελέτη δεν έχει λάβει καθόλου υπόψη, ως εάν να μην υφίσταται θέμα, την μεταφορά του Υ.Ε.Ν. στον λιμενικό χώρο της ακτής Βασιλειάδη. Στο Υ.Ε.Ν. πηγαινοέρχονται, εάν δεν κάνω λάθος, 1.500 περίπου εργαζόμενοι. Δεν έχει καμία επίδραση η λειτουργία ενός τέτοιου νευραλγικού για τον Πειραιά Υπουργείου στις υπόλοιπες δραστηριότητες αυτής της περιοχής ;


Η Νομαρχία Πειραιά επιπλέον καταθέτει τις εξής γενικές παρατηρήσεις επί της μελέτης :

Α) Δεν υπάρχει αντίστοιχη σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του ΟΛΠ ΑΕ από όπου θα προκύπτει η δυνατότητα κατασκευής νέων κτιριακών εγκαταστάσεων επεκτάσεων των λιμενικών δραστηριοτήτων, προβλέψεις νέων χρήσεων (αναψυχή, πολιτισμός, εκπαίδευση) όπως επίσης δεν υπάρχει αναφορά και εναρμόνιση με τις κατευθύνσεις του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθηνών και των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων των ομόρων δήμων.

Β) Ενώ στη μελέτη αναφέρεται ότι έχουν ληφθεί υπόψη οι κατευθύνσεις του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθηνών και των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων Πειραιά διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν ισχύει, διότι από τον κεντρικό σχεδιασμό της χώρας (Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθηνών, Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο) οι προτεινόμενες παρεμβάσεις (χρήσεις γης, όροι δόμησης, κλπ) δεν προβλέπονται.

Γ) Η εξέταση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την κατασκευή και λειτουργία καθενός από τα παραπάνω έργα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστής μελέτης.

Δ) Το πλήθος και το μέγεθος των έργων επιβάλει την κατάρτιση χρονοδιαγράμματος εργασιών εκτέλεσης των έργων και τη συνολική διεξοδική αντιμετώπιση των συσσωρευτικών επιπτώσεων στο φυσικό, θαλάσσιο και αστικό περιβάλλον της περιοχής τόσο κατά την κατασκευή όσο και κατά την λειτουργία τους.

Ε) Θεωρούμε ότι απαιτείται προσκόμιση των σχετικών εγκρίσεων και απόψεων αρμοδίων φορέων όπως, ΥΠΠΟ, Οργανισμού Αθήνας, ΟΤΑ και ειδική περιβαλλοντική ακουστική μελέτη, μελέτη διαχείρισης βυθοκορυμάτων.

.
.
.
.
.

ΥΕΝ Εμποροναυτιλιακό Κέντρο

Ένα νέο έργο πνοής έρχεται να προστεθεί στο μεγαλύτερο λιμένα της χώρας, αλλάζοντας την εικόνα του Πειραιά. Πρόκειται για την κατασκευή ενός διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου που θα κατασκευαστεί στην πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ) αλλά και η ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου έκτασης περίπου 640 στρεμμάτων.
Όπως επισημαίνει σε σχετική ενημέρωσή του το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, η αξιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής, η οποία κατέχει προνομιακή θέση, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος υψηλής ποιότητας καθώς:

- Θα δημιουργήσει νέες οικονομικές δραστηριότητες και περίπου 3.500 νέες θέσεις εργασίας για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής η οποία εμφανίζει υψηλά ποσοστά ανεργίας,
- θα αντιστρέφει τις δυσμενείς επιπτώσεις από τις παλαιότερες χρήσεις του παραθαλάσσιου αυτού χώρου,
- θα αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και
- θα παρέχει διέξοδο στους κατοίκους των δυτικών δήμων προς το θαλάσσιο μέτωπο.

Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση διατηρεί και αναδεικνύει τα στοιχεία της ιστορίας της περιοχής και του πολιτισμού της, αξιοποιεί τα διατηρητέα στοιχεία για τη δημιουργία ψυχαγωγικών και πολιτιστικών πόλων έλξης μητροπολιτικής εμβέλειας (Διατηρητέο συγκρότημα της ΕΤΕ με το Υαλουργείο, τα Σιλό, την Καμινάδα και το κτίριο Ηλεκτρικής Ενέργειας της Εταιρείας Λιπασμάτων).

Επίσης ένας από τους βασικούς σκοπούς του έργου είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς που συνδέει διαχρονικά τους Έλληνες με τη θάλασσα μέσα από τη δημιουργία:

- Υπερτοπικού Κέντρου διεθνούς εμβέλειας και υψηλών προδιαγραφών (Ναυτιλιακό Επιχειρηματικό Κέντρο) που θα αναδεικνύει την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες.
- Μουσείου ιστορικού εκπαιδευτικού χαρακτήρα, συνδεδεμένου με τη Ναυτική και Ναυτιλιακή Ιστορία της Αθήνας και του Πειραιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
- Δύο υπερσύγχρονων μαρίνων στους όρμους της περιοχής. Η μαρίνα στο βόρειο όρμο της Δραπετσώνας θα εξυπηρετεί τον ελλιμενισμό yacht και megayacht και θα είναι προσανατολισμένη σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες, ενώ η μαρίνα στο νοτιότερο όρμο των Σφαγείων θα μεταβληθεί σε υψηλού επιπέδου ναυτικό όμιλο, και θα μπορεί να εξυπηρετήσει ναυταθλητικές δραστηριότητες. Η προκήρυξη του έργου αυτού μελετάται ήδη από τον ΟΛΠ.
- Συνεδριακού κέντρου.
- Χώρων πολιτισμού και αναψυχής με άνοιγμα προς τη θάλασσα.

Η προτεινόμενη ανάπτυξη θα επηρεάσει άμεσα και θετικά την ποιότητα ζωής 450.000 κατοίκων των παρακείμενων δήμων, οι οποίοι τώρα αποκόπτονται από την πρόσβαση στη θάλασσα, αλλά και όλων των κατοίκων των δήμων της Δυτικής Αττικής που ξεπερνούν το 1.250.000, θα διατηρήσει τη μνήμη και την ιστορία της περιοχής και θα ενισχύσει αποφασιστικά τον οικονομικό δυναμισμό του Πειραιά ως κύριο διεθνές ναυτιλιακό κέντρο.

.
.
.
.
.

ΚΕΡΔΟΣ
Ρεπορτάζ: Σ. Ν. Αθανασίου

Κολοσσοί με δισ. στα λιμάνια

Η πρόθεση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στα δύο μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν και βρίσκονται ήδη στην 23η ημέρα των απεργιακών τους κινητοποιήσεων, ωστόσο υπάρχουν φωνές από τον επιχειρηματικό κόσμο, που απαιτούν μέτρα εξομάλυνσης των εργασιών στο λιμάνι, αλλά ταυτόχρονα ζητούν και την παραχώρηση υπηρεσιών σε ιδιώτες επενδυτές, μέσα στα λιμάνια, καθώς και νομοθετική ρύθμιση για την κατασκευή ιδιωτικών λιμένων και μαρινών σε όλη την επικράτεια. Οι διοικήσεις των δύο Οργανισμών Λιμένων, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, παρ' όλο που έχουν αποφασίσει για την ιδιωτικοποίηση των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων στον ΟΛΠ και στον ΟΛΘ, δεν έχουν ανακοινώσει το περιεχόμενο των προκηρύξεων.
Οι εκπρόσωποι των ναυτιλιακών εταιρειών παρά το γεγονός ότι αναζητούν το περιεχόμενο των διεθνών διαγωνισμών, οι διοικήσεις των δύο Οργανισμών δεν είναι σε θέση ακόμα να παράσχουν οποιαδήποτε σχετική πληροφορία. Ναυτιλιακοί κολοσσοί ενδιαφέρονται να επενδύσουν στα λιμάνια της χώρας και υπάρχουν ήδη δώδεκα επιστολές από ισάριθμες ναυτιλιακές εταιρείες που ζητούν να επενδύσουν στα λιμάνια ή να αυξήσουν τα φορτία τους.
Ανάμεσα σε αυτές τις εταιρείες συμπεριλαμβάνονται η Cosco, η China Shipping, η Maersk, η MSC, η CMA, η Dubai Ports, η ΖΙΜ και άλλες μεγάλες εταιρείες που επιθυμούν να έρθουν να εγκατασταθούν στον Πειραιά, στην Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη και στον Βόλο. Οι ευκαιρίες είναι μεγάλες, αλλά οι διαγκωνισμοί μέσα στις διοικήσεις του ΟΛΠ (είναι πολύ πρόσφατη η σύγκρουση Γιαννή - Γκόνη που οδήγησε εκτός Οργανισμού και τους δύο) καθυστέρησαν την προώθηση σχετικών πρωτοβουλιών. Η κατάσταση αυτή μπερδεύτηκε ακόμα περισσότερο με την εκκρεμότητα που υπάρχει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για το θέμα της δεσπόζουσας θέσης του ΟΛΠ και της κάθετης σύμπραξης της MSC.
Μόλις προχθές ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας κ. Περικλής Παναγόπουλος ζήτησε την ιδιωτικοποίηση των λιμένων. Είναι γνωστό ότι έχει κάνει προτάσεις για κατασκευή προβλητών στο λιμάνι της Πάτρας, με δικά τους έξοδα, αλλά η πρότασή του έχει απορριφθεί, όπως επίσης και η κατασκευή επιβατηγών σταθμών από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι επιχειρηματίες που διαθέτουν παραλιακούς και χερσαίους χώρους, οι οποίοι ζητούν να λειτουργήσουν ιδιωτικά λιμάνια, αλλά προσκρούουν στη νομοθεσία.
Στις περιπτώσεις αυτές επιτρέπεται μόνο για φόρτωση και εκφόρτωση πρώτων υλών ή ακόμα και την παραγωγή των ίδιων βιομηχανιών (όπως η ΑΓΕΤ, η Motor Oil κ.λπ.). Οι πιέσεις για ιδιωτικές επενδύσεις είναι μεγάλες τόσο για τα λιμάνια όσο και για μαρίνες, όμως υπάρχει ολιγωρία για αξιολόγηση των διαφόρων προτάσεων.

Βασίλης Κούτσης, διευθύνων σύμβουλος της ΑΚΑΡΠΟΡΤ
«Μόνο ιδιωτικά κεφάλαια μπορούν να αναπτύξουν τα λιμάνια»

«Είναι φανερό ότι οι κρατικές εταιρείες οι οποίες περιορίζονται αναγκαστικά στο πλαίσιο μιας εθνικής πολιτικής, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν στον διεθνή στίβο τους ιδιωτικούς κολοσσούς». Η άποψη του κ. Βασίλη Κούτση, που σήμερα είναι διευθύνων σύμβουλος στο ιδιωτικό λιμάνι ΑΚΑΡΠΟΡΤ στο Πλατυγιάλι της Αιτωλοακαρνανίας είναι ξεκάθαρη. Μάλιστα επισημαίνει ότι σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία για το 2004 τέσσερις εταιρείες διαχείρισης και λειτουργίας λιμενικών εγκαταστάσεων με Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων διακίνησαν 135 εκατομμύρια μονάδες (TEU) που σημαίνει περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας διακίνησης, ενώ το σύνολο των ιδιωτικών εταιρειών διαχείρισης Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων, με διεθνή παρουσία, διακίνησε το έτος 2004 συνολικά 231 εκατομμύρια μονάδες ή 60% της διεθνούς κίνησης.
Ο κ. Κούτσης υποστηρίζει ότι το θέμα των απαιτούμενων κεφαλαίων για νέες επενδύσεις, είναι ένα μεγάλο ζήτημα και προσθέτει: «Η εποχή που τα κεφάλαια για υποδομές τα εξασφάλιζε ο κρατικός προϋπολογισμός έχει παρέλθει. Η συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων στην ανάπτυξη των υποδομών αποτελεί πλέον ζώσα πραγματικότητα. Τα ιδιωτικά κεφάλαια μπορούν να στηρίξουν με πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας την πολιτική ανάπτυξης των υποδομών, εφόσον το κράτος εξασφαλίσει εκείνο το θεσμικό πλαίσιο που θα δίνει σιγουριά για νομική και φορολογική σταθερότητα για χρονικό ορίζοντα μιας τουλάχιστον δεκαετίας. Παράλληλα θα οριοθετεί τον ανταγωνισμό του κράτους - επιχειρηματία έναντι των επιχειρήσεων που προσπαθούν με την δραστηριότητά τους να επιτύχουν τους οικονομικούς τους στόχους».
Ο κ. Κούτσης τονίζει ότι τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε κινήσεις από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες στοχεύουν στην ουσιαστική μετατροπή του ισχύοντος μοντέλου από αυτό που στη διεθνή αγορά αναγνωρίζεται ως μοντέλο Service Port σε κάτι που θα μπορούσε να μοιάσει με Fully Privatized Port και υποστηρίζει ότι η κίνηση αυτή «βρίσκεται προς την σωστή κατεύθυνση και ελπίζω ότι οι προσπάθειες που γίνονται θα καταλήξουν σε επιτυχία».
Ωστόσο, επισημαίνει:
1. Οι μεταβολές στο υπάρχον σύστημα θα πρέπει να γίνουν με την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου νέου μοντέλου το οποίο θα έχει τουλάχιστον τα χαρακτηριστικά που η διεθνής εμπειρία έχει διδάξει.
2. Το οικονομικό όφελος για το κράτος να είναι εξασφαλισμένο μέσω των σταθερών δεδομένων που το νέο μοντέλο θα προσφέρει και όχι από συνεχείς τροποποιήσεις των δημοσιονομικών δεδομένων.
3. Οι μεταβολές να συνοδεύονται από κίνητρα για νέες επενδύσεις από ιδιώτες σε περισσότερους τομείς των λιμενικών δραστηριοτήτων.
4. Οι μεταβολές να δώσουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν και ελληνικές εταιρείες οι οποίες θα επεκτείνουν την δραστηριότητά τους και εκτός Ελλάδος.
5. Να εξασφαλιστεί μια ομαλή μεταβατική περίοδος η οποία θα συμβάλει σε ομαλές εξελίξεις στις σχέσεις των εργαζομένων με τα λιμάνια και των επαγγελματιών οι οποίοι μέχρι σήμερα λειτουργούν σε καθεστώς κλειστού επαγγελματικού περιβάλλοντος.
Ο κ. Κούτσης, τέλος, επισημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι δύσκολες, αλλά στην Ελλάδα έχουμε οδυνηρές εμπειρίες από την παράβλεψη ή καθυστέρηση να προχωρήσουν έγκαιρα οι μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη ο τόπος τις περασμένες δεκαετίες.

Νίκος Αρβανίτης, πρόεδρος της Διεθνούς Ναυτικής Ενωσης:
«Ζητάμε ξεκάθαρο επιχειρηματικό περιβάλλον»

«Οι πελάτες - χρήστες του εμπορικού λιμένα που συνεισφέρουν άνω του 80% στα λειτουργικά έσοδα των Οργανισμών Λιμένων, αναμένουν από τις διοικήσεις των Λιμένων να προχωρήσουν με γοργά βήματα στην καθιέρωση των μέτρων εκείνων που θα δώσουν τη σιγουριά στις ναυτιλιακές εταιρείες ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες έχουν σαφώς βελτιωθεί και να είναι ξεκάθαρο το περιβάλλον του επιχειρούμαι».
Την έκκληση αυτή κάνει ο πρόεδρος της Διεθνούς Ναυτικής Ενωσης κ. Νίκος Αρβανίτης, ο οποίος ταυτόχρονα υπογραμμίζει ότι «τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι η κίνηση φορτίων σε μοναδοποιημένη μορφή (κοντέινερ) σε παγκόσμια κλίμακα είναι ιδιαίτερα αυξημένη» και προσθέτει: «Ολοένα και περισσότερα είδη φορτίων διακινούνται πλέον εντός κοντέινερ και εγκαταλείπονται παλαιότερες μορφές διακίνησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, φορτία που μεταφέρονται εντός ψυγείων, ξυλεία, αλλά και γεννήματα διακινούνται πλέον εντός κοντέινερ. Η οικονομική ανάπτυξη χωρών της Ασίας με πρωταγωνιστές την Κίνα, την Ινδία, αλλά και άλλες χώρες της περιοχής, επιταχύνει τον ρυθμό ανάπτυξης της διακίνησης φορτίων εντός κοντέινερ. Ο πυρετός νέων ναυπηγήσεων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ και μάλιστα με χωρητικότητα 8.000 - 10.000 και πρόσφατα 12.000 TEUs, καθώς και παραγγελίες για κατασκευή νέων εμπορευματοκιβωτίων αποδεικνύουν τη σαφή αύξηση, αλλά και τις μελλοντικές τάσεις. Σε Ευρώπη, Αμερική και Απω Ανατολή, όπου και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για την κάλυψη των αναγκών εξυπηρέτησης φορτίων και πλοίων, καθώς και προσέλκυσης ναυτιλιακών εταιρειών που διαθέτουν πλοία κοντέινερ τακτικών γραμμών με παγκόσμιο δίκτυο. Η ζήτηση για λιμενικές υπηρεσίες έπεται της ζήτησης για χωρητικότητα. Για τον λόγο αυτό πολλά λιμάνια παγκοσμίως αλλά και στην περιοχή μας, Μεσόγειος και Μαύρη Θάλασσα, εκσυγχρονίζουν τις υποδομές τους και επενδύουν σε νέους τερματικούς σταθμούς και εξοπλισμό. Παράλληλα επιλέγουν σύγχρονους τρόπους διοίκησης και οργάνωσης με καθαρά εμπορικό και αναπτυξιακό προσανατολισμό, που κύριο σκοπό έχουν την προσέλκυση νέου όγκου φορτίων, εταιρειών και του λεγόμενου ελαστικού φορτίου (τράνζιτ)».
Ομως, επισημαίνει ο κ. Νίκος Αρβανίτης, αυτή η κινητικότητα λιμένων άλλων χωρών έως πρόσφατα δεν έχει φτάσει στη χώρα μας, που είναι παραδοσιακά ναυτική, αλλά και λιμάνια με στρατηγική γεωγραφική θέση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και συμπληρώνει: «Τα μεγάλα λιμάνια της χώρας και κυρίως αυτά του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης έχουν μείνει πίσω σε ανάλογες επενδύσεις με άμεσο αποτέλεσμα μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες τακτικών γραμμών, ενώ θέλουν δεν μπορούν να αναπτυχθούν ανάλογα στα λιμάνια μας. Χαρακτηριστικό είναι ότι το εμπορικό λιμάνι του Πειραιά δεν είναι συνδεδεμένο με το δίκτυο του ΟΣΕ ακόμα, παρ' όλο που το ΣΕΜΠΟ Ικονίου είναι σε λειτουργία πάνω από 15 χρόνια. Συν τοις άλλοις, ζητήματα όπως το εργασιακό, η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα δεν έχουν επιλυθεί παρά τις όποιες προσπάθειες. Τελευταία καταβάλλονται θετικές προσπάθειες από τις διοικήσεις των ΟΛΠ και ΟΛΘ που με σειρά αποφάσεών τους προωθούν προγράμματα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού, όπως οι επεκτάσεις, η δημιουργία νέων προβλητών, η σύνδεση του δικτύου ΟΣΕ με το ΣΕΜΠΟ, όμως από μόνα τους τα έργα αυτά δεν μπορούν να αποδώσουν τα αναμενόμενα αν δεν συνοδευτούν από μέτρα και κινήσεις που καθιστούν τα λιμάνια μας παραγωγικά και ανταγωνιστικά τουλάχιστον με αυτά της περιοχής μας».

Τι σχεδιάζει η κυβέρνηση
Δημιουργία διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου

Εργα και παρεμβάσεις στον λιμένα και την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά που ήδη υλοποιούνται με πρωτοβουλία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και της διοίκησης του Οργανισμού Λιμένα Πειραιώς (ΟΛΠ), προϋπολογισμού εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, θα συμβάλουν στην αλλαγή της όψης της ευρύτερης περιοχής του πολεοδομικού συγκροτήματος του Πειραιά.
Πρόκειται για έργα που αναβαθμίζουν τη ζωή στην πόλη και δημιουργούν τις προϋποθέσεις να καταστεί ο Πειραιάς ναυτιλιακό κέντρο διεθνούς εμβέλειας, κέντρο πολιτισμού και ανάπτυξης.
Ανάμεσα σε αυτά τα σημαντικά έργα που ξεχωρίζουν και σηματοδοτούν το νέο πρόσωπο της σύγχρονης πόλης και του λιμένος της είναι:
- Η κατασκευή του νέου Διεθνούς Εκθεσιακού Συνεδριακού και Επιχειρηματικού Κέντρου σε μια έκταση 70 στρεμμάτων στην περιοχή Παλατάκι. Το έργο αυτό θα εξασφαλίσει την συνέχιση της διοργάνωσης μεγάλων διεθνών εκθέσεων στον Πειραιά, θα αξιοποιήσει τις Ολυμπιακές επενδύσεις, θα αναβαθμίσει σημαντικά την περιοχή και θα τονώσει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Το έργο που έχει ήδη προκηρυχθεί θα ξεπεράσει τα 80 εκατ. ευρώ.
- Το νέο ιδιόκτητο κτίριο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το οποίο αποπερατώθηκε προσφάτως και αναμένεται να λειτουργήσει στην Ακτή Βασιλειάδη, θα φιλοξενήσει όλες τις υπηρεσίες του ΥΕΝ που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτες σε περίπου 20 διαφορετικά κτίρια στο κέντρο του Πειραιά. Φιλοδοξία του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Μανώλη Κεφαλογιάννη είναι το νέο κτίριο του ΥΕΝ να είναι και το πρώτο ηλεκτρονικό υπουργείο στην Ελλάδα.
- Η επέκταση της υποδομής του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων «Ε. Βενιζέλος» του ΟΛΠ στο Ν. Ικόνιο με την κατασκευή της νέας προβλήτας I, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2007. Η υποδομή αυτή θα αυξήσει τη συνολική ικανότητα διακίνησης του Σταθμού κατά 60%. Η χρηματοδότηση του έργου αυτού έχει εξασφαλιστεί μέσω του Χρηματοδοτικού Πρωτοκόλλου ύψους 3 δισ. ευρώ, που υπογράφηκε μεταξύ του ΥΕΝ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Εξάλλου, ένα νέο έργο πνοής έρχεται να προστεθεί στον μεγαλύτερο λιμένα της χώρας, αλλάζοντας την εικόνα του Πειραιά. Πρόκειται για την κατασκευή ενός διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου που θα κατασκευαστεί στην πρώην βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας - Κερατσινίου από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ). Η ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου έκτασης περίπου 640 στρεμμάτων. Η αξιοποίηση της συγκεκριμένης περιοχής, η οποία κατέχει προνομιακή θέση, αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος υψηλής ποιότητας καθώς:
- Θα δημιουργήσει νέες οικονομικές δραστηριότητες και περίπου 3.500 νέες θέσεις εργασίας για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής η οποία εμφανίζει υψηλά ποσοστά ανεργίας.
- Θα αντιστρέφει τις δυσμενείς επιπτώσεις από τις παλαιότερες χρήσεις του παραθαλάσσιου αυτού χώρου.
- Θα αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων και
- Θα παρέχει διέξοδο στους κατοίκους των δυτικών δήμων προς το θαλάσσιο μέτωπο.
Η σχεδιαζόμενη παρέμβαση διατηρεί και αναδεικνύει τα στοιχεία της ιστορίας της περιοχής και του πολιτισμού της, αξιοποιεί τα διατηρητέα στοιχεία για τη δημιουργία ψυχαγωγικών και πολιτιστικών πόλων έλξης μητροπολιτικής εμβέλειας (διατηρητέο συγκρότημα της ΕΤΕ με το υαλουργείο, τα σιλό, την καμινάδα και το κτίριο Ηλεκτρικής Ενέργειας της Εταιρείας Λιπασμάτων).
Επίσης ένας από τους βασικούς σκοπούς του έργου είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς που συνδέει διαχρονικά τους Ελληνες με τη θάλασσα μέσα από τη δημιουργία:
- Υπερτοπικού κέντρου διεθνούς εμβέλειας και υψηλών προδιαγραφών (Ναυτιλιακό Επιχειρηματικό Κέντρο) που θα αναδεικνύει την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες.
- Μουσείου ιστορικού εκπαιδευτικού χαρακτήρα, συνδεδεμένου με τη Ναυτική και Ναυτιλιακή Ιστορία της Αθήνας και του Πειραιά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
- Δύο υπερσύγχρονων μαρίνων στους όρμους της περιοχής. Η μαρίνα στο βόρειο όρμο της Δραπετσώνας θα εξυπηρετεί τον ελλιμενισμό yacht και megayacht και θα είναι προσανατολισμένη σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες, ενώ η μαρίνα στο νοτιότερο όρμο των Σφαγείων θα μεταβληθεί σε υψηλού επιπέδου ναυτικό όμιλο και θα μπορεί να εξυπηρετήσει ναυταθλητικές δραστηριότητες. Η προκήρυξη του έργου αυτού μελετάται ήδη από τον ΟΛΠ.
- Συνεδριακού κέντρου.
- Χώρων πολιτισμού και αναψυχής με άνοιγμα προς τη θάλασσα.
Η προτεινόμενη ανάπτυξη θα επηρεάσει άμεσα και θετικά την ποιότητα ζωής 450.000 κατοίκων των παρακείμενων δήμων, οι οποίοι τώρα αποκόπτονται από την πρόσβαση στη θάλασσα, αλλά και όλων των κατοίκων των δήμων της Δυτικής Αττικής που ξεπερνούν τους 1.250.000, θα διατηρήσει τη μνήμη και την ιστορία της περιοχής και θα ενισχύσει αποφασιστικά τον οικονομικό δυναμισμό του Πειραιά ως κύριο διεθνές ναυτιλιακό κέντρο.

.
.
.
.
.