Η ΠΑΡΑΛΙΑΚΗ ΜΕΤΩΠΗ (α΄φάση) ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ και εγκαινιάζεται μεθαύριο από τον Δήμο

.
Σχετίζεται με την Ανάπλαση το έργο που εγκαινιάζει ο δήμος Δραπετσώνας μεθαύριο. Είναι το έργο της ανάπλασης του γκρεμού που θα συνδέει -όταν ολοκληρωθεί- την περιοχή της Ανάπλασης της Βιομηχανικής Ζώνης με το Καστράκι όπου προβλέπεται να δημιουργηθεί μεγάλο πολιτιστικό κέντρο με μουσεία κλπ, και με χρηματοδότηση του ΟΛΠ μέχρι το 2015.
.
Το έργο που εγκαινιάζεται μεθαύριο είναι η ανάπλαση της παραλιακής μετώπης, του γνωστού μας "γκρεμού". Έχουν ήδη κατασκευαστεί "πράσινες" -όπως λέγονται- διαδρομές, σκαλιά, επίπεδα, ανοίγματα, φυτά, κηπάκια κλπ. και φωτισμός. Υπάρχει και ο κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση ανελκυστήρα.
Όλα αυτά έχουν σκοπό τη σύνδεση της πόλης με το λιμάνι, για την άρση των δυσμενών συνεπειών από τη δημιουργία του γκρεμού προπολεμικά από τον ΟΛΠ που έκανε τις εκσκαφές για να φτιάξει το λιμάνι.
.
Βεβαίως το έργο δεν είναι ολοκληρωμένο, για δυο λόγους:
1.- Έχει κατασκευαστεί μόνο ένα μέρος από τα 3 που προβλέπονται συνολικά και αφορούν την επέκταση της ανάπλασης προς την Πυροσβεστική αφ' ενός και προς τον κάβο Κράκαρη αφ' ετέρου.
2.- Περιέργως (αλλά και όχι ανεξήγητα) ο ΟΛΠ -λειτουργώντας και πάλι ως κράτος εν κράτει- δεν επέτρεψε την πρόσβαση στο λιμάνι με αποτέλεσμα οι σκάλες και οι διάδρομοι να είναι στο τέλος τους κλειστοί. Βέβαια αυτή η ανοησία κάποια στιγμή θα πάρει τέλος, προς το παρόν όμως το έργο δεν εκπληρώνει το σκοπό του αλλά αποτελεί απλά έναν εξωραϊσμό του γκρεμού. Έστω κι έτσι όμως είναι σπουδαίο.
.
Τα εγκαίνια θα γίνουν μεθαύριο. Τετάρτη απόγευμα στις 7μ.μ. Θα έρθουν υπουργοί, βουλευτές κλπ. και θα εξαγγελθούν και προγράμματα ευρύτερα όπως η δημιουργία μεγάλου πολιτιστικού κέντρου στην περιοχή ΚΑΣΤΡΑΚΙ με χρήματα του ΟΛΠ.
.
Το έργο προτάθηκε για πρώτη φορά με άρθρο του Β. Ιγγλίζ στην ΓΕΦΥΡΑ (εφημερίδα των Τσιρίδη, Σαββόπουλου, Γλαμπεδάκη) το 1996. Επί Χρονόπουλου το 2000 το έργο ήρθε στη Δραπετσώνα αλλά χάθηκε καθώς χάθηκε η χρηματοδότηση. Τότε προβλέπονταν 2 δισ. δρχ. τα οποία βγήκαν για τον δήμο αλλά χάθηκαν γιατί χάθηκε η σχετική μελέτη. Το έργο ξαναμπήκε στα σχέδια και εγκρίθηκε από το Νομαρχιακό Συμβούλιο έργων το 2002 (επί Χρονόπουλου πάλι) οριστικοποιήθηκε σαν μελέτη και δημοπρατήθηκε επί Αραβιάδη, και τελικά κατασκευάστηκε επί Χρυσού. Είναι ένα έργο διαχρονικό.
.
Το έργο αυτό είναι ένα δείγμα του πως αντιμετώπισε διαχρονικά η Δραπετσώνα το ζήτημα της ανάκτησης των ακτών της ακόμα και εκεί όπου ο ΟΛΠ μοιάζει αδιαπέραστος και αμετακίνητος και συνδέει το Καστράκι και την Ηετιώνεια Πύλη με το μέλλον της πόλης μας και ολόκληρου του Πειραιά, την ανάπλαση της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου. Με το έργο αυτό η Δραπετσώνα δείχνει πως μπορούν οι δημοτικές αρχές να έχουν στην πράξη και όχι στα λόγια συνέχεια, ενότητα και κοινές αντιλήψεις.
.