Μας περιμένουν λοιπόν 10 χρόνια πέτρινα;

Σε μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις της Παμπειραϊκής Επιτροπής (λίγο πριν την "Ημερίδα" του Δήμου), ο Νίκος Μπελαβίλας, αφού ανέλυσε την κατάσταση σε όλο το λεκανοπέδιο και στη Δραπετσώνα ειδικότερα από πολεοδομική άποψη αλλά μαζί και με το πολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, κατέληξε ότι η πρόταση για Ενιαίο Πάρκο (Μητροπολιτικό) μπορεί και πρέπει να γίνει θέση της Παμπειραϊκής, και ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του με μια τελευταία φράση: "Βέβαια αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για μια δεκαετία εκεί, απλά, δεν θα γίνει τίποτα"
.
Δέκα χρόνια πέτρινα λοιπόν;.
.
Από μια άποψη ακούγεται καλό. Δεν θα χτίσουν, δεν θα καταστρέψουν, δεν θα δημιουργήσουν τετελεσμένα και, κάποια στιγμή μια νέα γενιά, που ήδη έχει εκδηλωθεί και έχει διάθεση να πάρει την υπόθεση "περιβάλλον" στα χέρια της, θα βρει τρόπο να απαλλοτριώσει ή να αγοράσει τον χώρο και θα φτιάξει Μητροπολιτικό Ενιαίο Πάρκο, ευλογία για ολόκληρο το Λεκανοπέδιο και ιδιαίτερα για τον Πειραιά και τη Δραπετσώνα.
.
Από την άλλη ακούγεται απογοητευτικό. Το θέμα τέθηκε αποφασιστικά από το 1983-84 περίπου, φάνηκε να λύνεται οριστικά το 1992-93, προχώρησε με κλείσιμο των Λιπασμάτων το 1999 και κατάρτιση μια Μελέτης Ανάπλασης το 2005-06 και τώρα θα βαλτώσει για μια δεκαετία; Και τα οφέλη που περιμένει αυτή η πόλη πότε θα φανούν στον ορίζοντα; Ως πότε θα μένει σκουπιδότοπος του λεκανοπεδίου; Γιατί δεν δικαιούται μιας ανάπτυξης που μαζί με το πράσινο θα περιλαμβάνει και δουλειές και θα αναβαθμίζει το αστικό περιβάλλον δίνοντας αξία στην υποβαθμισμένη γη;
.
Δυστυχώς η πρωτοβουλία έχει χαθεί από τις δυνάμεις της πόλης. Δεν είναι πλέον η Δημοτική Αρχή σε θέση να καθορίσει τις εξελίξεις (δεν είναι δυνατόν ούτε τη Μελέτη να εγκρίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο) και δεν είναι ούτε και η αντιπολίτευση έτοιμη ή ικανή για το παραμικρό. Μόνο η πλευρά Μπεάζογλου έχει κάτι να πει καθώς είναι πάντα έτοιμη να πρωτοπορήσει σε εποχές που το "όχι" κυριαρχεί και οι θετικές προτάσεις λείπουν απελπιστικά ή έχουν αποδυναμωθεί ουσιαστικά.
.
Ας ελπίσουμε ότι δεν έχουν χαθεί όλα. Δύσκολο να το ελπίζει κανείς μέσα στο πολιτικό τέλμα που διανύουμε αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.