Το γράμμα του Λάκη: Πιασ' το αυγό και κούρευ' το!

Το γράμμα του Λάκη Ιγνατιάδη ηχεί σαν ρεκβιεμ
Μου ήρθε σήμερα, έχει ημερομηνία 19-5-2011. Το δημοσιεύω αυτούσιο
.
ΤΙΤΛΟΣ:

Εδώ κοντεύω να φλιπάρω;
Μπορεί, αλλά μπορεί και να την κάνω!


1) Ως γνωστόν το ζήτημα της Ανάπλασης της τέως βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας Κερατσινίου, είναι με διαφορά το πιο σημαντικό και το πιο δύσκολο του νέου Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας. Είναι δύσκολο στην προοπτική των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο. Αν δηλαδή στα εξακόσια αυτά στρέμματα βρέξει ο θεός τσιμέντο, που σημαίνει υπερκέρδη για τους ιδιοκτήτες, το θέμα τότε είναι εύκολο που ακόμα και η κουτσή Μαρία μπορεί να το λύσει. Αν όμως στόχος είναι το πάνω από 400στρ. Μητροπολιτικό πάρκο υψηλού πρασίνου, η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην 2500 μέτρα ακτή – χώρος περιπάτου και ήπιας αναψυχής – και το αθλητικό και πολιτιστικό κέντρο, τότε το ζήτημα αυτό γίνεται δύσκολο. Τα αιτήματα αυτά είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν βάση της υπάρχουσας νομοθεσίας και να δοθεί χώρος για τις επενδύσεις των ιδιοκτητών, τέτοιος ώστε με συντελεστή 0,4 να τους αποφέρει λογικά κέρδη. Και είναι σημαντικό το ζήτημα αυτό, γιατί τα αιτήματα μας, έχουν να κάνουν με πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Δ.Πειραιά, που σημειωτέον αντιστοιχούν 1,4τ.μ πρασίνου ανά κάτοικο. Τα ξαναλέω όλα αυτά γιατί θεωρώ πως καλό είναι να μην ξεχνιόμαστε.

2) Η κοινή λογική και η ιστορική πείρα δε, λέει πως για τους δύσκολους αγώνες, καλό είναι να συμμετέχουν όσο γίνεται ποιο πολλοί και όσο γίνεται πιο πολύ οι συμμετέχοντες να πιστεύουν στα διεκδικούμενα; Και η δημοκρατική αντίληψη δε, λέει πως μεγάλη σημασία δεν έχει μόνο ο στόχος αλλά και η συνδιαμόρφωση των θέσεων και των αποφάσεων από τους συμμετέχοντες; Βεβαίως αυτά λένε, που είναι και κατακτήσεις όχι μόνο πολιτικές αλλά βαθύτατα πολιτισμικές και τα θυμίζω κι αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.


Δικαίως θα αναρωτηθείτε γιατί τα λέει όλα αυτά ο ποιητής; Εξηγούμαι:
Την Τρίτη 17/5 ένα από τα θέματα του Δημ.Συμβουλίου ήταν και η πρόταση του δημ.συμβούλου Γ.Τσιρίδη, για την δημιουργία Ανοικτής Δημ.Επιτροπής για το θέμα της Ανάπλασης, με πρόεδρο τον δήμαρχο. Το θέμα δεν μπήκε καν σε ψηφοφορία από τη στιγμή που ο δήμαρχος κ.Τζανής δήλωσε ότι, η πρόταση αυτή συζητήθηκε στην κίνηση «Καλή Μέρα Κερατσίνι» και η απόφαση ήταν αρνητική. Το αιτιολογικό της άρνησης στηρίχτηκε στο γεγονός ότι ήδη έχει συγκροτηθεί από τις αρχές του Μαρτίου, επιτροπή από κοινού με τον ΟΛΠ, με θέμα την Ανάπλαση. Και επίσης υπάρχει και η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης. Προκαταβολικά λέω πως οι λόγοι άρνησης εμπίπτουν, όταν είμαι κουλ, στην κατηγορία « άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε », ενώ όταν έχω πάρει ανάποδες με ρέγουλο, τότε ανήκουν στην ομάδα : « χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις, εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να με πιστεύεις».
Διευκρινίζω:
α) Αυτή η επιτροπή ΟΛΠ – Δήμου, από τότε που συγκροτήθηκε δεν έχει συνεδριάσει ούτε μία φορά. Τα μέλη της δε γνωρίζουν ποιος/ποιοι θα την συγκαλέσουν και πότε.
β) Η επιτροπή διαβούλευσης του Δήμου έχει βασικά σαν αντικείμενό της τρέχοντα θέματα ή σχεδιασμό κάποιων έργων που έχουν να κάνουν με υποθέσεις δημοτικών αρμοδιοτήτων.
Αν κάποιος πιστεύει πως ένα εξειδικευμένο και σύνθετο θέμα σαν της Ανάπλασης , για το οποίο απαιτούνται και γνώσεις και διαρκή ενημέρωση και προπάντων ουσιαστική συζήτηση για να αντιμετωπιστεί, ώστε και να προκύπτουν προτάσεις προς έγκριση από το Δημ Συμβούλιο και να γίνονται συζητήσεις στις διάφορες συνοικίες του δήμου μας για αλληλοεπίδραση, μπορεί να είναι θέμα της επιτροπής διαβούλευσης του δήμου, έ τότε φίλοι και σύντροφοι και συναγωνιστές «πάρτε τ’αυγά και κουρεύτε τα». Σε μένα, αυτό που βγάζουν αυτές οι επιλογές, είναι αυτό που χρόνια κυριαρχεί στα περισσότερα πράματα στη χώρα μας. Μια ευκολία, ένα πασάλειμμα , μια απερίγραπτη προχειρότητα και μια έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού και διαλόγου. Οι ιδανικές δηλαδή συνιστώσες, για να οδηγηθούμε σε μία ήττα που θα μας την πλασάρουν και σα νίκη του λαού και βάλε…


Αυτά που είναι δεδομένα είναι:
α) Η προθυμία ανθρώπων – ανάμεσά τους και εγώ - που έχουν ασχοληθεί με το θέμα πολλά χρόνια, ή άλλων, που θέλουν να ασχοληθούν εφεξής, με μόνο κίνητρο το ενδιαφέρον τους για την Ανάπλαση. Αυτοί οι δημότες θα συμμετείχαν στην απορριφθείσα επιτροπή. Που’ναι το κακό;
β) Η άρνηση της Δημ. Αρχής να ανοίξει το θέμα, να το συζητήσει , να θέσει ερωτήματα και να επιλέξει διαδικασίες συμμετοχής για αυτό το σημαντικότατο θέμα. Κανονικά ,εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε με πρωτοβουλία της Δημ. Αρχής να δημιουργηθεί η επιτροπή αυτή και όχι να φθάνουμε στο σημείο να γίνεται πρόταση από ένα δημ.σύμβουλο της αντιπολίτευσης. Έτσι δεν είναι;


Όταν λοιπόν διατείνεσαι πως σε ενδιαφέρει να μειωθεί το ποσοστό των απεχόντων από τα κοινά και από τις εκλογές και σε ενδιαφέρει η σε βάθος πολιτικοποίηση του κόσμου, μήπως πιστεύεις πως αυτά θα συμβούν μια ωραία πρωία, έτσι εξ αποκαλύψεως; Εκτός και αν έχεις την πατροπαράδοτη νοοτροπία που για τα ασήμαντα επιδιώκεις την συμμετοχή των πολιτών και για τα σημαντικά επιδιώκεις να κάτσουν οι πολίτες στον καναπέ τους ή να πάνε όπου αλλού θέλουν, αρκεί να μη μπλέκονται στα πόδια της εξουσίας, στα πόδια σου, όπου υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν και ενοχλητικοί. Δε ξέρω ποια θα είναι η κατεύθυνση της Δημ.Αρχής. Θέλω να ελπίζω πως θάναι η καλύτερη. Αυτήν την απόφαση της όμως, πρέπει να τη ξανασκεφτούν, διότι για μένα είναι ένα από εκείνα τα σημάδια που προοιωνίζουν μια στάση αυταρχική και αντιδημοκρατική. Εσάς;


Τώρα, θα μου πείτε ότι στην εποχή μας, που οι κακές μέρες φαίνεται να μην έχουν τελειωμό, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Δίκαιο έχετε. Νομίζω όμως πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και γιατί εν λευκώ – δίχως όρους και όρια - εξουσιοδοτούσαμε άλλους να παίρνουν αποφάσεις για μας. Ενώ το τραγούδι το λέει καθαρά: «φοβάμαι όλα αυτά που..…». Δεν τους φοβόμασταν όμως, γιατί οι αποφάσεις τους μας συνέφεραν, μας βόλευαν και ας γινόταν η Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια και μπροστά στα μάτια μας, η κατεξοχήν χώρα της λαμογιάς και του « οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» . Τώρα όλοι πληρώνουμε τον λογαριασμό και μακάρι αυτό να μας βάλει σε σκέψεις.
Γεια σας. Και ευχαριστώ για την ανοχή σας. Και φίλοι και συναγωνιστές, επιμένουμε;


Δραπετσώνα, 19/5/11. Θ.Ι

Απορρίφθηκε από την Διοίκηση η πρόταση για δημιουργία Επιροπής Ανάπλασης στον δήμο

.
Πολύ αρνητική εξέλιξη για τον δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας αποτελεί η χτεσινοβραδινή απόρριψη της πρότασης για συγκρότηση στον δήμο ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ πλατιάς και ανοιχτής στον κόσμο που θα μάζευε όλους τους ενδιαφερόμενους και σχετικούς με το θέμα, γνώστες και ανθρώπους της σκέψης και της δράσης, ώστε η παρέμβαση του δήμου να μπορούσε να γίνει ουσιαστική.
Ως αιτιολογία ακούστηκε το ότι υπάρχουν ήδη επιτροπές για το θέμα (Επιτροπή δήμου-ΟΛΠ, επιτροπή διαβούλευσης κλπ.) και ότι η Διοίκηση ασχολείται με το θέμα, αναθέτει μελέτες κλπ. Άρα δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται θα έλεγε κανείς! Ή, θα έλεγε ένας άλλος, κατάλαβαν αλλά δε θέλουν μια τέτοια επιτροπή ανθρώπων που γνωρίζουν το θέμα γιατί θα υπήρχε ένας σταθερός και σοβαρός έλεγχος των πράξεών τους.
Διαλέγετε εξήγηση και παίρνετε!

Πρόταση για δημιουργία ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ του Δήμου θα συζητηθεί την Τρίτη 17-5-2011 ώρα 8.30μμ (και μετά....)

.
Μετά την πολύ καλή συζήτηση στο δημαρχείο Δραπετσώνας με αφορμή το βιβλίο μου για την "Δική μας Ανάπλαση" προέκυψε η πρόταση για δημιουργία Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου με συμμετοχή δημοτικών συμβούλων και δημοτών για το θέμα της Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου και όχι μόνο. Είναι μια πρόταση που προέρχεται από τους δυο οικοδεσπότες (Λ.Ιγνατιάδης και Γ.Παπαδάκης) της εκδήλωσης και εμένα. Σαν δημοτικός σύμβουλος την προωθώ στο αρμόδιο ότγανο.
Το σχετικό εισηγητικό που έστειλα (και μοίρασε ο Πρόεδρος σαν εισήγηση για το θέμα, είναι:

Στο Κερατσίνι ίσως δεν γνωρίζουν τι είναι και τι μπορεί να κάνει μια τέτοια επιτροπή. Εξ άλλου αν θες να πνίξεις ένα θέμα, φτιάξτου μια επιτροπή για να χαϊδεύει, λέει η σοφή λαϊκή παροιμία... Όμως όσοι έχουν γνώση της λειτουργίας αυτής της Επιτροπής από τη Δραπετσώνα αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική μπορεί να γίνει καθώς εκεί μπορεί να έχει βήμα ο κάθε δημότης και μάλιστα ακόμη περισσότερο ο κάθε ενδιαφερόμενος δημότης.

 Όπως λέει και η εισήγησή μου στο δημοτικό συμβούλιο, που ο Πρόεδρος την έβαλε στα θέματα για συζήτηση, η Επιτροπή αυτή:

• Θα συσταθεί με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
• Θα έχει Πρόεδρο τον δήμαρχο (ή όποιον άλλον ορίσει εκείνος) και μέλη της θα είναι ΟΛΟΙ οι δημοτικοί σύμβουλοι και΄ΟΛΟΙ οι δημότες που θα προταθούν από τις παρατάξεις ή τους φορείς (ή βέβαια θα θέλουν να είναι μέλη και ας μην τους προτείνει κανείς, μπορούν και να αυτοπροταθούν)
• Θα συνεδριάζει σε τακτά διαστήματα και όποτε υπάρχει κάποιο ζήτημα επείγον.
• Θα επεξεργάζεται θέσεις και απόψεις για το ζήτημα της Ανάπλασης.
• Θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα για το δημοτικό συμβούλιο

 

 

 

 

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Ανάπλαση στην παρουσίαση του βιβλίου "Η δική μας Ανάπλαση"

.
Έγινε η παρουσίαση του βιβλίου Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ στη Δραπετσώνα (αίθουσα Δημοτικών Συμβουλίων) με την παρουσία ενός μεγάλου αριθμού θεατών που συμμετείχαν στη συζήτηση που ακολούθησε.
Η παρουσίαση έγινε από τους Λάκη Ιγνατιάδη και Γιώργο Παπαδάκη που μίλησαν ο πρώτος για το βιβλίο και το ιστορικό της υπόθεσης της ανάπλασης και ο δεύτερος για την ανάγκη να αναθερμανθεί το ζήτημα. Ο υποφαινόμενος μίλησε για την πρόταση που περιέχεται στο βιβλίο.
Ήρθαν στην εκδήλωση οι βουλευτές Διαμαντίδης Γιάννης (υπουργός Ναυτιλίας), Γρηγόρης Νιώτης (α' αντιπρόεδρος της Βουλής), Λιντζέρης Δημήτρης (μίλησε για την πρόταη του βιβλίου και τις δικές του προτάσεις), Γιάννης Νεράντζης, το μέλος της ΚΕ της ΔημΑρ Γεράσιμος Γεωργάτος και ο δήμαρχος Λουκάς Τζανής καθώς και οι πρώην δήμαρχοι Δραπετσώνας Αλ. Χρυσός και Κ. Χρονόπουλος. Φυσικά ήταν πολλοι επώνυμοι, δημοτικοί σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι, κοινοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι σωματείων κλπ. και αρκετός κόσμος που όσο περνούσε η ώρα αντί να λιγοστεύει γινόταν όλο και περισσότερος με αποτέλεσμα η εκδήλωση να τελειώσει πολύ αργά.
.
Έγινε πλήθος τοποθετήσεων, οι περισσότερες στο πνέυμα του βιβλίου (μητροπολιτικό πάρκο με πράσινο άνω των 400 στρεμμάτων, αθλητικοί χώροι περίπου 80 στρ. και ρυμοτόμηση 60 στρεμμάτν περίπου για να γίνει βιώσιμο οικονομικά το εγχείρημα) ενώ ελάχιστες εξ αυτών κινήθηκαν στο πνεύμα της απαλλοτρίωσης του χώρου.
.
Όπως προέκυψε από τη συζήτηση, θα κατατεθεί πρόταση για δημιουργία μιας Επιτροπής Ανάπλασης υπό την σκέπη του δημοτικού συμβουλίου.
.

Υπενθυμίζω ότι την ΔΕΥΤΕΡΑ 9/5/11 στις 8μμ. στο δημαρχείο Δραπετσώνας γίνεται η Παρουσίαση του βιβλίου "Η δική μας Ανάπλαση" και ακολουθεί ΣΥΖΗΤΗΣΗ επί της πρότασης για ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗ ενός μικρού μέρους της έκτασης (περί το 10%) με ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ άνω των 400 στρεμμάτων (συν 80 στρέμματα αθλητικών χώρων) και ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΚΤΕΣ. Το σημαντικό στην πρόταση είναι ότι αποδεικνύεται ότι ένα τέτοιο σχέδιο "βγαίνει" και οικονομοτεχνικά.

.
Με την ευκαιρία της συζήτησης και παρουσίασης της Δευτέρας, δημοσιεύω εδώ ένα στιγμιότυπο όπως είναι καταχωρημένο στο βιβλίο στις σελίδες 261-263 και αφορά στις πρώτες επαφές της νέας τότε διοίκησης Χρονόπουλου με το εργοστάσιο Λιπασμάτων.
(Το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο ενικό πρόσωπο όπως και τα 11 συνολικά τέτοια επεισόδια που περιέχονται στο βιβλίο.)

23 Μαΐου 1991:
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΕΕΧΠ&Λ


Είμαστε στους πρώτους μήνες της νέας διοίκησης και πρώτης θητείας Χρονόπουλου στη Δραπετσώνα. Η διοίκηση που έχει αναλάβει από την 1η Ιανουαρίου ’91 τον Δήμο έχει στο πρόγραμμά της την ανάπλαση αλλά θέλει να δει πως βλέπουν το ζήτημα στην εταιρεία λιπασμάτων που είναι η μεγαλύτερη και με τους περισσότερους εργαζόμενους βιομηχανία της περιοχής. Πριν καν ανατεθεί στην ΑΝΔΗΠ η μελέτη για την ανάπλαση (πολεοδομική και οικονομική ανασυγκρότηση) της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας- Κερατσινίου, έγινε στις 23 Μαΐου 1991 μια πολύ κρίσιμη συνάντηση στο γραφείο του Δημάρχου με τους εκπροσώπους της εταιρείας Λιπασμάτων (τότε ΑΕΕΧΠ&Λ). Παρευρίσκονταν δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις και μεταξύ άλλων οι Χρονόπουλος, Μπεάζογλου, Τουλουμτζής, Χατζησταυράκης κλπ. Ο Ν.Χατζόπουλος, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, ήρθε αλλά έφυγε νωρίς. Να σημειώσω εδώ ότι είχε προηγηθεί αυτής της κρίσιμης συνάντησης μια άλλη επίσκεψη εκπροσώπων της ΑΕΕΧΠΛ στο Δημαρχείο στις 20 Φεβρουαρίου. Αυτή είχε χαρακτηριστεί εθιμοτυπική συνάντηση και ήταν και πάλι παρόντες σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις. Μπήκαν και τότε προς την εταιρεία κάποια ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της αλλά δεν δόθηκαν απαντήσεις αφού οι εκπρόσωποι του εργοστασίου επιφυλάχτηκαν να πουν τις απόψεις τους στο μέλλον.


Όταν έγινε η κρίσιμη συνάντηση στις 23 Μαΐου οι εκπρόσωποι της εταιρείας ήταν σαφείς στις τοποθετήσεις τους κι έτοιμοι να δώσουν απαντήσεις καθώς τα ερωτήματα είχαν τεθεί ήδη από τον Φεβρουάριο. Από την πλευρά της ΑΕΕΧΠΛ ήρθαν οι Χιώτης (διευθυντής του εργοστασίου), Λοΐζος (διευθυντής παραγωγής) και Μιχαηλίδης (προϊστάμενος). Ο Δήμος είχε ζητήσει να έρθουν εκπρόσωποι της ιδιοκτησίας της ΑΕΕΧΠΛ, αλλά μετά τη δολοφονία του Αθανασιάδη από την 17 Νοέμβρη υπήρχε πρόβλημα στην κεφαλή του εργοστασίου. Έτσι στη συνάντηση ήρθαν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας για να συζητήσουν με τους εκπροσώπους του Δήμου.


Η συζήτηση περιστράφηκε στο μέλλον της εταιρείας όπως το βλέπουν εκείνοι και εμείς (ο Δήμος). Μπήκαν όλα τα θέματα. Η δική μου ερώτηση ήταν σαφής: «πως θα έβλεπαν το θέμα της αλλαγής χρήσεων του χώρου που θα απέφερε κέρδη σε μια εταιρεία που κινδύνευε να γίνει προβληματική μετά την απελευθέρωση των τιμών του λιπάσματος που είχε αποφασιστεί από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητας και την ελληνική κυβέρνηση;» Εκείνοι τους ήταν κατηγορηματικοί στην άρνησή τους. Γνωρίζανε τα προβλήματα, είχαν υπ’ όψη τους την επερχόμενη απελευθέρωση των τιμών λιπασμάτων αλλά αυτό δεν τους επηρέαζε.


Μας δήλωσαν λοιπόν πως ο μόνος σχεδιασμός της εταιρείας ήταν η παραμονή της στον χώρο της Δραπετσώνας και ότι δεν συζητούσαν για χρονοδιαγράμματα απομάκρυνσης τα οποία τα απέρριπταν κάθετα. Για το μέλλον τους στις νέες συνθήκες σκόπευαν να εξετάσουν το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της λιπασματοβιομηχανίας που προωθούσε τότε η κυβέρνηση αλλά εν πάση περιπτώσει θα προχωρούσαν για να τα βγάλουν πέρα έστω και μόνοι τους. Για το γυαλάδικο είπαν πως θα σταματούσε να δουλεύει γιατί είχαν πολύ μεγάλο στοκ κι έπρεπε να το προωθήσουν ενώ αρνήθηκαν ακόμα και τη διέλευσή μας μέσα από τις εγκαταστάσεις του για να δούμε τον τάφο του Θεμιστοκλή που βρισκόταν μέσα στο εργοστάσιο κοντά στην παραλία.


Ήταν κατηγορηματικοί στις αρνήσεις τους και είπαν όχι σε όλα. Αρνήθηκαν ακόμα και μια βοήθεια οικονομική προς τον Δήμο όταν το θέμα τέθηκε από κάποιον από τους παρευρισκόμενους. Ήταν αντίθετοι στο να πληρώσουν ειδικό τέλος (του Ν. 1080/80) που θα ήταν ανταποδοτικού χαρακτήρα για να μειώνει κάπως την υποβάθμιση της πόλης από την παρουσία τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι έφεραν προσκόμματα και αρνήσεις ακόμα και στο αίτημα για λειτουργία των εγκαταστάσεων της Εκάλης που ανήκαν στην ΑΕΕΧΠΛ και είχαν δοθεί παλιότερα στον Δήμο για να φτιάχνει εκεί κατασκηνώσεις για τους δημότες του, για τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους. Ήταν υπεροπτικοί και αποφασισμένοι να αρνηθούν ο,τιδήποτε θα πρότεινε ο Δήμος.


Η στάση αυτή των υπευθύνων των Λιπασμάτων έσβησε κάθε ενδεχόμενη διάθεση από τους δημοτικούς παράγοντες και τις παρατάξεις να δουν το θέμα των εργοστασίων κάπως διαλλακτικά. Και το επόμενο βήμα που έμενε για τον Δήμο ήταν η ανάθεση της μελέτης για την Ανάπλαση. Και να είχε κανείς αντιρρήσεις για τη χρησιμότητά της, η συνάντηση με τους εκπροσώπους της ΑΕΕΧΠΛ παραμέρισε κάθε επιφύλαξη.

Διεξάγονται παράνομες εργασίες στην περιοχή των Λιπασμάτων; ΙΣΩΣ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ!

.
Προχτές Παρασκευή συνεδρίασε το Κοινοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας και μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν ήταν η παράνομη δραστηριότητα στον χώρο των Λιπασμάτων. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν και καταγγελίες ότι υπήρξε παρεμπόδιση του κοινοτικού συμβουλίου να πάει στον χώρο για επιτόπια έρευνα, ότι οι δράσεις εκεί δεν έχουν καμμιά άδεια κλπ. Και γενικώς οι άνθρωποι της εταιρείας είπαν ότι αυτά είναι δράσεις στον χώρο του ΟΛΠ και ότι οι ίδιοι δεν ξέρουν τίποτε.
Η δημοτική αρχή πήγε εκεί και είδε τα ίδια με το κοινοτικό συμβούλιο. Μαζί της είχε πάρει και τον κ. Ρουσέτο Λειβαδάρο, πρώην διευθυντή βιομηχανικών δραστηριοτήτων της Νομαρχίας και μεταλειολόγο που γνωρίζει τα ζητήματα αυτού του είδους. Ωστόσο δεν υπήρξε ανακοίνωση από τη δημοτική αρχή, πέραν της αναφοράς στο κοινοτικό συμβούλιο. Σίγουρα το θέμα θα συζητηθεί στην αυριανή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και -πιθανόττα- θα το θέσει η ίδια η διοίκηση

Το ανησυχητικό είναι ότι σύμφωνα με μαρτυρίες του προέδρου του κοινοτικού συμβουλίου κ. Δ.Αντωνόπουλου υπήρχαν εκεί ΜΠΛΟΚΙΑ, δηλαδή γίνονταν λιμενικές εργασίες! Αν είναι έτσι το θέμα σοβαρεύει και θα πρέπει άμεσα να γίνει συνάντηση με τον ΟΛΠ καθώς και κινητοποίηση.

Να σημειώσουμε εδώ δυο σημαντικές παραλείψεις (λάθη) της δημοτικής αρχής:
1.- Πήγε στον χώρο ΧΩΡΙΣ να ενημερώσει την αντιπολίτευση. Γιατί; ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!
2.- Δεν έχει συνεδριάσει η Επιτροπή Δήμου-ΥΕΝ (ΟΛΠ) για τη Βιομηχανική Ζώνη. Εκεί θα μαθαίναμε έγκαιρα και έγκυρα περί τίνος πρόκειται και θα είχαμε και λόγο. ΛΑΘΟΣ κι αυτό.

Σχετικά με το βιβλίο "Η δική μας Ανάπλαση"

Διαβάζοντας το βιβλίο, βλέπει κανείς πόσο πολύ το περιεχόμενό του είναι μέρος της τρέχουσας επικαιρότητας. Δεν θέλησα να το αφήσω με την ιστορική μόνο διάσταση, την καταγραφή των γεγονότων και των εξελίξεων και να αρκεστώ σε μια κριτική ματιά στο παρελθόν και σε μια θολή και ουδέτερη πρόβλεψη για το μέλλον. Ήξερα πως η καταγραφή μιας ολοκληρωμένης πρότασης όπως αναφέρθηκε πιο πριν και κυρίως όπως αναλύεται διεξοδικότερα στο Β’ μέρος του βιβλίου κάνει την παρέμβασή μου πολύ συγκεκριμένη και μπορεί εξ αυτού του λόγου να γίνουμε η πρόταση -κι εγώ ως συγγραφέας της- στόχοι κριτικής. Όπως εξ άλλου ήξερα ότι όποιοι δεν δουν τον εαυτό τους να ηρωποιείται μέσα από την ιστορική καταγραφή του παρόντος βιβλίου, μπορεί να αντιδράσουν επίσης. Αποφάσισα να αγνοήσω αυτούς τους κινδύνους. Το βιβλίο αυτό μπορεί να γίνει χρήσιμο όχι μόνο για την εξιστόρηση του έπους μιας πόλης αλλά για την επαναφορά του ζητήματος στο κέντρο της πολιτικής μας ζωής. Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της παρατεταμένης κρίσης και της ελληνικής κοινωνικοπολιτικής χρεοκοπίας.


Για πολλά χρόνια η πόλη και οι πολίτες προσπάθησαν να θέσουν το θέμα του μέλλοντος της βιομηχανικής ζώνης στο προσκήνιο. Η δεκαετία του ’80 ήταν γεμάτη από τέτοιες προσπάθειες. Και κάποτε ο Δήμος και οι πολίτες, μπήκαν φουριόζικα στη σκηνή, σήκωσαν την αυλαία και έγιναν οι οδηγοί των εξελίξεων. Έκαναν την κυβέρνηση, τους ιδιοκτήτες γης, την Εθνική Τράπεζα να τους ακολουθούν. Οδήγησαν το θέμα μέχρι το κλείσιμο των Λιπασμάτων και μέχρι την επίτευξη ρυθμίσεων που εξασφάλιζαν το μέλλον της περιοχής (νέες χρήσεις γης και συντελεστής δόμησης 0.4) και κάπου εκεί δέχτηκαν επίθεση ανατροπής των κατακτήσεών τους. Τότε χάθηκε και η πρωτοβουλία των κινήσεων.

Ο Δήμος και οι Πολίτες αμύνθηκαν του «πατρίου εδάφους» και προσπάθησαν να μπουν στο προσκήνιο με τη νέα μελέτη που εκπόνησαν. Ήταν όμως αργά, και οι φωτιές του 2007 έκαψαν και τα τελευταία φτερά τους. Η απώλεια της πρωτοβουλίας που χρονολογείτο από τις αρχές του 2000 τώρα έγινε στρίμωγμα στη γωνία και αδιαφορία για το τι λένε οι φωνές της λογικής και του μέτρου. Οι «ακραίοι» του τσιμέντου ή του πράσινου έμειναν να διαπληκτίζονται πάνω από το «πτώμα» της ανάπλασης.

Η «δική μας ανάπλαση» όμως είναι ακόμα εδώ. Και το βιβλίο αυτό έρχεται να υπενθυμίσει την ύπαρξή της και να βοηθήσει ώστε οι πολίτες να πάρουν και πάλι την πρωτοβουλία στα χέρια τους. Πράσινο και περιορισμένη ανάπτυξη είναι οι νέοι αδιαπραγμάτευτοι στόχοι. Και οι δυο δρόμοι που οδηγούν στην επίτευξη αυτού του στόχου είναι αφ’ ενός μεν οι απαλλοτριώσεις, αν βρεθούν τα χρήματα, αφ’ ετέρου δε η περιορισμένη σε έκταση (όχι και σε ύψος) οικοδόμηση που επιβάλει εισφορές σε γη και χρήμα για υποδομές.

Ο πρώτος δρόμος της απαλλοτρίωσης είναι φυσικά καλύτερη λύση από πλευράς περιβάλλοντος και εξασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον, είναι όμως πολύ δύσκολος μέσα στις σημερινές οικονομικές συνθήκες και θα ήταν δύσκολος ακόμα κι αν υπήρχε όχι κρίση αλλά ανάπτυξη.
Ο άλλος δρόμος, εκείνος της περιορισμένης ανάπτυξης- οικοδόμησης χρειάζεται προσοχή και μελέτη αλλά δίνει λύση μέσα στα επόμενα χρόνια. Και έχει την αναπτυξιακή διάσταση που τόσο απαραίτητη έχει γίνει στις μέρες μας.

Για κάθε περίπτωση πάντως, είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση, προϋπόθεση είναι να αναλάβουν και πάλι την πρωτοβουλία οι πολίτες. Με τα θεσμικά και εξωθεσμικά όργανα να τους εκπροσωπούν, πρέπει να «βγάλουν» το θέμα από τα γραφεία της Εθνικής, του ΟΛΠ και του ΥΕΝ και να το περάσουν στις αίθουσες συσκέψεων και συνεδριάσεων των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης, του δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας αλλά και Πειραιά και της Νομαρχίας, της Παμπειραϊκής επιτροπής, της Επιτροπής Ανάπλασης, της Επιτροπής των συλλόγων, των καθηγητών, των δασκάλων, των μαθητών, των επαγγελματιών, των νοικοκυρών, των πολιτών αυτού του τόπου. Να επανέλθει εκεί όπου άνθισε και από όπου έχει ξεφύγει. Η Νομαρχία μάλιστα έκανε το πρώτο βήμα. Αντί για την στείρα αντίθεση, τώρα πρέπει να εκδηλωθεί η ενεργός συμμετοχή. Γιατί η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ θα επιτρέψει τον διάλογο και θα διορθώσει τις όποιες υπερβολές ή ανισορροπίες.

Αν δεν υπάρξει συνειδητή παρέμβαση, και καθώς οι συνειδήσεις θα αλλάζουν σιγά-σιγά, λόγω της κρίσης και της φτώχειας που θα ακολουθήσει τα προσεχή χρόνια, μπορεί και πάλι οι «τσιμεντοποιοί αναπλαστές» να κυριαρχήσουν όπως κυριάρχησαν οι «πρασινοποιοί αναπλαστές» από το 2007 και μετά. Η ισορροπία θα χαθεί και πάλι. Η ανάπτυξη πάση θυσία και η αποθέωση των ιδιωτικών επενδύσεων μπορεί να γίνουν ο νέος κυρίαρχος θεός της Ελλάδας του ΔΝΤ. Η ανάπλαση δεν πρέπει να χαθεί στις συμπληγάδες αυτής της νέας κονιορτοποίησης. Η νέα πρόταση που εκτίθεται αναλυτικά στο β’ μέρος αυτού του βιβλίου εξασφαλίζει την ισορροπία ανάμεσα στη βιώσιμη ανάπτυξη και το μητροπολιτικό ενιαίο και εκτεταμένο πάρκο και ως εκ τούτου αποτελεί τη λύση. Μένει να λάβει και την κατάλληλη θεσμική και λαϊκή πολιτική στήριξη για να προχωρήσει.

Η δική μας ανάπλαση δεν είναι «φιλέτο» όπως το ονομάζουν όσοι το βλέπουν σαν επενδυτική ευκαιρία, είναι η ζωή μας, είναι το παρελθόν και το μέλλον μας, γι αυτό και είναι δική μας, μας ανήκει!

(το παραπάνω κείμενο είναι κατά βάση ο επίλογος του Α' μέρους)